İHTİRAS

9.BÖLÜM: "GÖNÜL YANGINI"

9.BÖLÜM "GÖNÜL YANGINI"

Gecenin karanlığı gündüzün ışığına hükmetmek ister hep. Her zaman o ışığı yok etmek, kendi koyuluğu ve karanlığıyla kaplamak ister her yeri.Yalancı değildir diğer renkler gibi. Başka bir şeyin arkasına sığınmaz, olduğu gibidir her zaman. Aydınlığı sevmez.

Aydınlık her zaman başka renkleri barındırır, her zaman yerini karanlığa bırakır. Kendi olmayı beceremez. Oysa karanlık öyle değildir. Her zaman kendisidir. Kendisinden başka kimsesi yoktur. Bu yüzdendir gecenin karanlığa, karanlığın geceye ait olmasının sebebi. Üzerinde başka bir şeyin tozunu barındırmaz. Gri olmayı da seçmez hiçbir zaman. Bilir ki gri olursa iki kişiliği olacaktır ve o kişiliklerinin içinde binlerce kişi çıkacaktır. Bu yüzden memnundur gece olmaktan, memnundur karanlık olmaktan...

Yıllarca gerçek hislere sahip olmadım. Daha doğrusu hislere sahip olamadım. Sadece dört, beş yıl güzellik barındırabildim içimde. Ondan sonrasında ise tek tek hislerden arındırıldım.

Gece boyunca uyudum, uyandım, kalktım, hava aldım, öylece gökyüzünü seyrettim gece bitmesin diye direndim bir bakıma. Aklımdaki sorulardan kurtulmak için sağa sola dönüp durdum. Fakat, elimde koca soru işaretleriyle kaldım.

Neredeyse yarım saattir açmış olduğum pencerenin önünde durup nereye baktığımı bilmeden öylece dışarıyı izliyordum. Şu an biri gelip önümde dursa fark etmeyecek durumdaydım. Bakışlarımı, nereye baktığımı bilmediğim yerden çekip önümdeki yanmış kağıtlara çevirdim. Gece bir şeyler yazmış ve sonra da onları yakmıştım. Kağıtlardaki yazdığım cümlelerden her harf tek tek yanıp, kül olduğu zaman rahatlamam gerekirken oradaki yanıklar, dumanlar içimi doldurmuştu. İçime işlemişti...