Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İki gün geçmişti, Yankı aramadığı gibi Dolunayda onu aramaya çekinmişti.Asistanının söylediğine göre bugün bir toplantı için gelecekti şirkete.
Sevgililer günüydü dün,evde oturmaktan sıkılıp onu arayan birkaç eski arkadaşının teklifini kabul ederek bundan öncekilere kıyasla daha iyi bir sevgililer günü olmuştu,en azından yalnız kalıp ağlamak yerine dışarıda biraz vakit geçirmişti.
Yankıyı merak etsede iki gün görüşmemelerinin de iyi olduğunu düşünüyordu,olanlar biraz unutulmuştu bu sayede. Zamanı da olmuştu daha çok düşünüp daha dikkatli hareket etmek için,ikisinin de. Yankının bu haline dolaylı yoldan sebep olduğunu bildiği için hala hissettiği suçluluk hissi geçmemişti ama ona belli etmeye pekte niyeti yoktu.
İnternette haberleri incelerken fotoğraflardan biri dikkatini çekti,Uzay ve Artun vardı..Haberi okuyunca ne kadar sinirlenmiş olsada sakinliğini koruyarak Uzayı aradı.
"Sizi dinliyorum kraliçem"
" Kardeşlerinin kavgası arkadaşların arasını bozacak mı? Başlıklı bu haberi bana açıklar mısın Uzay"
"Ah o..Bak biliyor musun yüz yüze konuşsak daha iyi değil mi? Her zamanki restoranda"
"Tamam onbeş dakika sonra oradayım gecikme"
Yumruk yumruğa üstelik bir barda olan fotoğraflar için ne gibi bir açıklama yapacağını sabırsızlıkla bekliyordu. Sevilaya bir saat sonra döneceğini söyleyerek şirketten çıkarak arabasına binip restorana doğru sürdü.
Normalde gideceğinden daha yavaş sürüyordu arabayı,siniri biraz geçtikten sonra konuşması daha iyi olacaktır.
Restoranın önüne geldiğinde Uzay onu bekliyordu, Ablasının çatılmış kaşlarını görmezden gelerek gülümseyip sessizce masalarına kadar eşlik etti.
"Düşündük ki ikinize aynı anda açıklama yaparsak daha iyi olur" diyerek yerine geçti Uzay. Masada Artunda vardı ve biraz sonrada Yankı geldi,anlaşılan sadece Dolunaya emrivaki yapılmıştı çünkü O hiçte Dolunayı gördüğüne şaşırmış gibi değildi.
Kendi aralarında göz kaş hareketi yaparak birşeyler anlatmaya çalışan çocuklara ikiside ciddi bakışlarını attığında nihayet Uzay söze başladı. "Öncelikle belirtmek isterim ki ne kadar suçlu olursam olayım Artun her türlü daha suçlu"
"Oğlum böyle mi konuştuk?! Güzel arkadaşım (!) Anlatsana gerçeği"
"Tamam tamam..Şimdi biz 14 Şubat'ta yalnız olma acısıyla biraz fazla içmişiz ki..Bir baktık onbeş kişiyle falan kavga ediyoruz,sonrada nasıl olduysa birbirimize vurmaya başladık. Bu kadar,azar faslına geçe biliriz"
