E K S İ K

•9

Multide yüzünde pek belirgin olmayan gülümsemesi ile çok can alıcı görünen bir Yankı var 💕 iyi okumalar 💕

"Nereye?"

"Başka eve taşınana kadar otelde kalmayacaksın Dolunay"

"Yankı lütfen,bana müdahale etmeni istemiyorum ve bunu tartışmayacak kadar yorgunum"

"Pekala...bu oteli sevdim,yan odanın manzarası da güzelmiş, birkaç gün kala bilirim"

"Bir gün sonra aynı otelde kalıyorlar kesin ilişkileri var diye haber yaparlar"

"Evimin yerini kimse bilmez,gelmen için bir sebep daha"

____________________________________

"Hiç sorun değil sen dinlen ben götürürüm" diyerek Zeusu kucağına alıp ayağa kalktı Artun.

"Sağol canım" diyerek gülümsedi Dolunay.

Yankıyla kısa bir tartışma ve uzun ısrarlar sonucunda gelmeyi kabul etmişti. Artun Zeusu veterinere götürmek için dışarı çıktı,saat onbiri olmuştu ama veteriner Artunun arkadaşı olduğu için sorun değildi. ikisi odada yalnız kalmıştı.

"Bir şeye ihtiyacın olursa,hemen yandaki odadayım" diyerek Yankı da dışarı çıktı.

Gelirken aldığı kıyafetleri yardımcı dolaba yerleştirmişti,kalkıp içlerinden pijamaları bularak giyinip yatağa yattı.

Geldiği için kendini suçlamakla bir saat kadar bir zaman geçirdikten sonra nihayet uykuya dalmıştı.

Gece saat üçe gelirken korkarak kabustan uyanmıştı,hala kabusun etkisindeyken ağlamaya başladı. Gözyaşları yastığı ıslatırken gözünü açmadan Affet diye fısıldadı kendi kendine. Neden Onur? Neden öyle bakıyordun bana.. Evin yandığını görüyordu,yangın söndürülünce içeri geçiyor.. Onur yerde oturmuş kaşlarını çatarak ona bakıyordu. Yerden kalkıp Dolunayın elini tutarak gözlerinin içine baktı Burda kül olan herşey gibi bende kül olup siliniyor muyum hafızandan? Sesimi de unuttun mu? Unutmam demiştin. Bunları söylediği sırada uyanmıştı. Sonra sesini hatırlamaya çalıştı, söylediklerini hatırlıyordu ama sesi..sesini unutmuştu. O bakışları gitmedi gözünün önünden. Öfkeyle aynı zamanda hüzünle bakıyordu..Evde yanan hatıraları için mi kızmıştı yoksa sesini unuttuğu için mi bilmiyordu.

Yankı kapıyı tıklatarak içeri girdi,Dolunay onu fark edince gözyaşlarını silip yataktan kalktı.

" Uyandırdım değil mi? Üzgünüm"

"Uyumamıştım..Sen iyi misin?" Hayatına girdiğinden bu yana hep yardım etmeye çalıştı,zor durumda olduğu heran yanında oldu ve Dolunayın tek yaptığı uzak durmaya çalışmak..Bunu haketmiyor dedi. Bu kadar sevgiyle yaklaşan birine böyle davranamam.

"Uyuyamıyorsan sana papatya çayı yapa bilirim" dediğinde Yankının yüzüne bunu hiç beklemediğini belli eden bir gülümseme yerleşti. "Ama önce üstünü giyinsen daha iyi olur" Dolunayın ağladığını duyunca odasından öyle aceleyle çıkmıştı ki üstünde sadece eşofman altı olduğunu unutmuştu. Odasına geçerek tişört giyindikten sonra birlikte mutfağa indiler.

"Çaylar şurada olacak..Fincanlarda yukarıda"

"Tamam sen otur ben hallederim"

Yankı sandalyelerden birine oturup Dolunayı izledi,her hareketi çok inceydi,sanki sırf bunun için eğitilmiş gibi. Birkaç günlükte olsa aynı evde kalacaklar belki bu birşeyleri halletmelerine yardım ede bilirdi.