нууц

Парт2 сонирхолтой учрал

Яг л хүйтэн өвөл шиг тийм биш гэж үү?
аав-миний охин уучлаарай энэ бүх зүйлд би би би л"уйлагнах"
-зүгээрдээ та энэ бүхэнд т буруугүй болхоор тайвшир "гээд би зөөлөн хүзүүгээр нь гараа оруулан тэвэрлээ. Аав минь яг л буруу хэрэг хийсэн нялх хүүхэд шиг л миний энгэрт нүүрээ наан мэгшинэ. Би аавыг тайвшир гэсээр өрөөсөө салган өдөөсөө харуулан инээмсэглэлээ. Аав минь одоо ч миний нүднээс нүүрүү буруулан толгой гудайна.
-За зүгээрдээ харин ч догь биш гэж үү!"инээмхийлэх"
аав-чамд зүгээр гэжүү!
-зүгээрээ харин та надад сайн туслаарай
Аав-тэр мэдээж
-Аав
Аав-яасан?
-турж үхлээ бүтэн бодон идсэн ч чадхаар байна
аав-өдөр юм идээгүй муу
-Идээгүй"гоншигнох"
аав-идэхгүй яасын!
-амжаагүй
аав-заза одоохон аав нь хоол халаагаадахья чи наад хувцасаа солиод ир
-За "гээд өөрийгөө харвал өмд цамц бүгд энэ тэндээ урагдсан байлаа. Энэнээс хойш аав бид хоёр гэрийнхээ ойр байх ууланд орой бүр гарч бэлтгэл хийх болсон. Би ч ер нь өөрийгөө их сайн анчин гэж бодож байгаа шүү гэхдээ уулын зэрлэг чонотой хаяадаа муудалцахаас бусдаар гайгүй байгаа тэд шинэ амьтанд дургүй юм шиг байлээ. Бас саяхан манай гэрийн багш ажлаасаа гарцан миний бодлоор тэр надаас айсан байх би бусад хүн чононоос өөр тэд хувираагүй үедээ яг л энгийн хүн шиг байдаг. Өнөөдөр бас л аав бид хоёр ойруу явлаа. Би замдаа аавын хэлсэн зүйлсийн талаар мөн өөрийнхөө болон аавын талаар бодно. Аав бол бор саарал өнгөтэй надаас хавь илүү том биетэй азарган чоно мөн бид энгийн чононоос хоёр дахин том биетэй гэхдээ энгийн чоно ихэнхдээ сүргээрээ явдаг болхоор буудалцвал бид хоёр хүчгүйдэж магад гэж аав хэлсэн. Бас тэрний хэлснээр хүн чононууд бид маш амгалан амьтад тэд өөрсдийгөө маш сайн хянаж чаддаг . Гэхдээ энгийн чоно бол үгүй тэд ямар ч амьтанг идэшээ болгож чадна. Гэсээр бүгдийг эргэцүүлж байтал аавын Буюунаа гэх бодлыг минь саринуулж орхилоо. Би ч тэр даруй зогсон эргэж харвал бодолдоо автагдан нилээн хол явсан байлаа. Харин аав тээр хойно намайг ширтэн бодлоороо дуудна. Би буцаж очвол аав чи юм бодхоороо хүн сонсохгүй давхих юмаа гэсээр зогсоно.
-би зүгээр таны хэлсныг бодож байсан юм
аав-мэднээ
-Нээрээ тийм л дээ. Гэхдээ аав байнга намайг сонсоод байхаар хэцүү юмаа. Гэтэл би таныг нэг ч сонсдоггүй мэдээж таныг хүссэн цагаас бусад үед
аав-би өнөөдөр яг наадхыг чинь зааж өгөх болно. Тийм болхоор хүн болсон нь дээр бас наад үүргэвчээрээ яах гэж байгаа нь хүн харвал юу гэж бодох бол
-энд хүн явдаггүй шдээ тэгээд ч хувирхаараа би хувцасаа урчихаад байдаг юмаа тэгээд л "гээд хүн болон хувирлаа аав ч даган хувир ч  хичээл эхлэлээ.
аав-за тэгхээр өөртөө хамгаалалтын бүрхэвч үүсгээ тэгвэл хэнч бодолруу чинь нэвтэрч чадахгүй за эхлээд хамгаалалтын бүрхэвч үүсгэхийн тулд нүдээ аниад биеэ суллаад гүнзгий амьсгаа авч гарга тэгээд бүх энергиэ нэг газар төвөлрүүлж хамгийн сайхан дуртай зүйлсээ бод  "гэж хэлээд надтай хамт нүдээ анин суулаа. Би дотроо хамгийн сайхан зүйлсийг төсөөлөх гэж оролдоно. Гэвч миний хамгийн сайхан хөгжилтэй зүйлс гэж юу вэ?  Надад тийм үе байдаг ч  маш ховор тийм болхоор бүгдийг эргүүлж санах гэж удлаа үүнээс болоод ч тэр үү өнөөдрийн хичээл явцгүй боллоо. Аав ч сэтгэл дундуур байх шиг байна.  Бид хичээлээ амжилтай биш ч дуусгаад харихаар явлаа гэтэл гэнэт би үүргэвчээ ууланд орхисоноо санан аавд хэлэв.
аав-орой болж байна маргааш авчих
-болохгүйээ, Тэнд ээжийн бөгж байгаа
Аав-тийм бол хамт явья
-Хэрэггүйээ би зүгээрээ ойд дөнгөж ороод хувираад давхичихна удахгүй ээ үсрээл цаг л болно"гээд аавыг орхин гүйлээ. Ойд дөнгөж оровуу гүй юу хувиран давхилаа. Гэтэл бэлтгэлийн газар нэг хүн мод барьцан зогсох бөгөөд түүнийг тойрон чононууд холхино. Би тусалмаар байв ч тусалж болохгүй яагаад ч болохгүй хүн бидэн шиг амьтад байдагийг мэдвэл хэцүү зүйл болно. Гэтэл нөгөө хүнлүү чинь дайрах бүүр идэшээ болгохоор шийдчхэж за за өнгөрсөн хүний амьнаас илүү зүйл юу байдаг юи гэж бодоод дайр ч  орлоо. Би ч дунд орон архирж эхлэлээ. Чононууд өнөөдөр бүтэн сүргээрээ биш байсан болхоор намайг дийлэхгүй гэдгээ мэдсэн бололтой ухар ч эхлэв. Удалгүй тэд сүүлээ хавчин алга болов. Харин би нөгөө хүнлүү харвал модоо бариастай намайг хараастай хөшиж орхисон байснаа ухаан алдаад унчихав. Би гялс хувиран түүний малгай маск хоёрыг авбал Ёол ах байв. Миний баярлах гайхах хоёр давхцан ийш тийш харвал тэр  төөрсөн бололтой уулын зам мод ихтэй болхоор тэгээд ч ийшээ ганцаараа ирэх хүн байхгүй гэж бодон буцаж хувиран түүнийг нуруун дээрээ тэгнэн тавьж уулын зам дээр гаргаж тавиад дахин нөгөө газаараа очин цүнхээ аван бөгжөө хайвал алга байв.  Тэрүүгээр нэг хайсан болов ч олдсонгүй би ч гундуухан буцаж харилаа.
аав-Буюунаа олсон уу?
-үгүйээ
аав-чи яг авч явсан юмуу
-тиймээ өнөөдөр нээх хувираагүй болхоор бэлтгэл хийж байхдаа хүзүүндээ зүүж байгаад харихдаа яах аргагүй цүнхэлсэн юмдаа. Хамгийн нандин зүйлээ гээх ч гэж дээ би одоо яанаа