Broken Vow

chapter 10

Her POV

maaga akon nagising kahit na anung oras na kaming nakarating mula sa pag babar. Agad akong nagtungo sa kabilang kwarto pa ba ang asawa ko o natutulog pa. Pag pasok ko ay naka hilera na ang damit na gagamitin nya sa pag pasok.

Nandun na din naman ako kaya kumuha na din ako ng mga undies and bra na gagamitin ko for today.
Nang aayos na ko ng tayo ay nahulog naman ang undies ko kaya pinulot ko nalang eto. Nagulat nalang ako ng may mga binting nasa harapan ko. Kaya naman agad kong kinuha ang mga gagamitin ko para mamaya.

" hey babe." James said. Kaya naman nalukot ang mukha ko nang marinig ko ang endarement na ginamit nya.

" are you sick?jow could you named me with that endarement?" I asked.

"Why? That was our endarement right?" He asked amazingly.

" yah your right!! Was  our endarement so you ever call me by that endarement! I don't know kug yan din ang ginagamit mo sa kabit mo." I said angrily.

" hey wag ka namang magalit oh. Naglalambing na nga yung tao. Ilang says din akong mawawala. Hindi mo ba ko mamimiss?"  May pagtatampo pang nalalaman.

" not me James hindi ako ang kabit mo para paikutin mo sa mga paganyan  ganyan mo." Asik ko.

" yan naman lagi diba kabit kabit. Kaya kahit wala ako nyan tinutoo ko nalang.ewan ko sayo." He said with disappointment.

" pwede ba wag mong sirain ang araw ko.bakit kelan ba ko nag hinala sayo? Diba simula ng niloko mo ko. Tama yan lumayo ka ng ilang araw para manahimik buhay namin mag ina." My last word bago umalis.

Nilapag ko lang sa kama ng mga bata ang mga gamit ko saka bumaba para magluto ng pagkain. Kahit naman na may galit ako sa asawa ko hindi ko naman maasik na gutumin sya. Dahil isa yun sa tungkulin ko bilang asawa.

Nagtitimpla ako ng kape ng may yumakap sa likod ko.

" you're so beautiful every morning.. "he whispered in my ear.

"Really?!thank you.. kaya pala sa gabi nasa kanya ka..dahil ako sa umaga maganda ..sya naman sa gabi." Deritsahang sabi ko sabay tanggal ng braso nya sa hips ko para ilagay ang kapeng tinimpla ko sa lamesa.

" bakit ba lagi mo syang  pinapasok sa usapan?!" Naasar na tanong nya.

" why?diba dapat magsaya ka nga dahil kasali na sya sa usapan."naka taas kilay na sagot ko.

"Wala na talaga tayong matinong mapag uusapan. "Sabi nya sabay upo para kumain.

Buong almusal ay tahimik kaming kumakain.walang ni isang nag sasalita.
Nahuhuli ko naman ang lagi nyang pagtingin sakin na may gustong sabihin.

"quit that stare. Sabihin mo na yung gusto mo ng sabihin hindi yang tingin ka ng tingin nakaka walang gana kumain yang ginagawa mo." I sit properly and looked at him straightly.

"I..I just want to ask kung bakit kailangan mo pang pakulayan ang buhok mo lalo na ang ipakulot ng ganyan.diba ni minsan hindi mo pinagalaw yang buhok mo?" He asked.

"Ahh eto ba?bakit maganda naman ah?" I answered innocently.

"Yah maganda ka lalo pero..kasi nakaka panibago lang." Sumandal sya sa upuan at tumingin sakin.

"Oh see kaw na mismo nagsabi maganda sakin.so what's bothering you? Natatakot ka bang may mga lumingon sakin at magka gusto?" I said and smirk in my mind

" siguro." He whispered ,pero narinig ko pa rin.

"Talaga lang ah?! Takot ka rin palang may maging kaagaw ka?! Himala. Thanks for the info." Tumayo na ko at inilagay sa lababo ang pinag kainan ko.