TUTKU (Düzenleniyor)

🔸11. BÖLÜM🔸

Keyifli okumalar:)

Yüzüme vuran güneşin ışığıyla gözlerimi araladım.

Huzurlu bir uyku çekmiştim ve bu beni gerçekten dinç hissetirmişti.

Yataktan yavaşça kalkıp odamda bulunan lavaboya ilerledim, güzelce bir duş alıp özenle dizilmiş dolabıma baktım.

Sanırım Ayten Demir çalışanlarına talimat Verip bavulumu yerleştirmelerini istemişti.

En resmi Sayılabilecek kıyafetlerden seçmeye çalışmıştım.

Uzun bir arayışın sonunda siyah sizimin biraz üstünde biren kalem bir etek ve sıfır kollu bir gömlek seçebilmiştim.

Kıyafetlerimi üzerime geçirip saçlarımı kuruttuğumda sıkıca bir at kuyruğu yapıp hafifçe makyaj yapmayıda untmamıştım.

Ayliner'ımı elime alıp düzgün olmasını umduğum bir çizgi çektiğimde hiçte fena sayılmazdı asıl sorun diğer göz kapağıma aynısını nasıl yapacağımdı.

Kapımın hafifçe tıklatılmasıyla başımı kapıya çevirdim,
" Gelin" kapının açılmasıyla evin çalışanlarından birisinin kafasını içeriye sokması bir olmuştu.

" Kahvaltı hazır efendim." başımı sallayıp,
" Tamam geliyorum." oda boşalınca diğer gözümede aynı işlemi yapıp ayağa kalktım.

Çantamı ve telefonumu elime alıp odadan çıktım. Toğuklularımın çıkarttığı tok sesle merdivenlerden inerken tek düşüncem aşağı yuvarlanmamak oldu.

Dikkatlice son basamağıda inerken bana bakan insanlara baktım.

" Günaydın." tebessüm edip kahvaltı sofrasına ilerlerken herkesin beni beklemesi biraz rahatsız ediciydi.

" Afiyet olsun." kahvaltımızı birkaç sohbet eşliğinde yapıp karnımızı doyurduğumuzda Cihan Demir yerinden kalkarak gülümsedi.

" Hadi baklım." bende gülümseyip yerimden kalkınca Faruğun göz kırpışına tebessüm edip Ayten Demirede gülümsedim.

Cihan Demir önde ben arkadan evden çıkıp arabasının yanında durduk.

" İstersen arabanla gel eğer herhangibi birşey olursa tek başına dönebilirsin." başımı olumlu anlamda sallayıp arabama ilerledim.

İçeri binip el değmemiş derksyona bakıp arabayı çalıştırtım.

Tamam sorun yoktu alışabilirdim. Yola çıkıp şirkete doğru ilerlerken radyoyu açıp güzel bir şarkı aramaya başladım,
Çalan şarkıya tebessüm edip yola devam ettim.

Şirketin otoparkına gelince şarkıyı kapatıp park eden arabanın yanına dikkatlice park ettim.

Çantamı ve telefonumu elime alıp arabadan indim.
Bu topuklularla düşüp bir facia yaratmazsam iyiydi.

Cihan Demirin yanına ilerleyip hızla asansör bindik asansörün son düğmesine basıp en üst kata çıktığımızda Cihan Demire döndüm kaşları çatılmış otoriter havasına geçiş yapmıştı anlaşılan.

Peşinden odasına resmen koşturucasına yürüyüp ayağımdaki topuklulara binbir lanetler okumaya başladım.

Odaya girip kapıyı kapattığımda saniyesinde çalınıp içeri orta yaşlarda bir kadın gelmişti.

" Günaydın Cihan Bey istediğiniz birşey varmı?" ceketini asıp olumsuz anlamda kafasını salladı.

" Neslihan İdil ile tanış kendisi bundan sonra özel asistanım olacak." genç kadın şaşırdığını belli etmemeye gayret göstermişti ama tabiki anlamıştım, elini uzattığında tebessüm edip nazikçe sıktım.