TUTKU (Düzenleniyor)

🔸2. BÖLÜM🔸

Merhaba okuycum.
Bölüm bittikten sonra voteleyip yorum yapmayı unutmayın lütfen.

İyi okumalar :)

" İdil o adam koruma annen için çalışan adamlarından olabilir bilekerinde dövme var. "
Teredütle adama dönüp baktım tam o sırada oda bana döndü ve göz göze geldik. " Arzu kalk! gitsek iyi olucak. "

Su şişesini hemen çantasına atıp sırtına aldı.

Adam bunu farketmiş olacak ki bize doğru gelmeye başladı.

" Bu gibi durumlarda ne derim bilirmisin İdil? " ikimizinde gözü adamda bize gelişini izliyorduk merakla beklerken aynı anda;
" KOŞŞ!!!! " diye bağırdık.

Hızlıca spor salonundan çıkıp koşmaya devam ettik, arkamızdan adamın koştuğunu ve arkasında koskoca takım elbiseli adamlar ordusu olduğunu gördük.
Evet ORDUSU!!

İşte bu sefer faka basmıştık. "Lanet olsun şimdi ne yapıcağız ?!" Arzuya cevap vermeden bi binaya girip kapıyı kapatmıştık.

" Çabuk merdivenlere çabuk " Arzuyu ittirip o önde ben arkadan hızlıca çıkmaya başladık en üst kata geldiğimizde adamlardan birinin binanın içine daldığını kapının sesinden anlamıştık çünkü tam anlamıyla kırılmıştı.

Elimle çatıyı işeret edip sesizce çıkmaya başlamıştık.
Anahtarı üzerinde olan kapıyı kitledik ve bi kıytı köşe bulup saklanmaya çalıştık.

Kapıya vurulduğunda gözlerimi kapatıp dua etmekten başka çarem kalmamıştı.

Çömeldiğimiz yeri orda bulduğumuz bir varil ve geniş bi tahtayla kapatıp biribirimize bakmaya başladık.

Kimdi bunlar? Amaçları neydi? Bizden ne istiyorlardı?
Kafamda onlarca şey dönerken kapının kırılmasıyla yerimize iyice pustuk.

Kalan küçük aralıklarla gördüğüm tek şey adamların deli gibi etrafa bakınmasıydı.

Neyseki saklandığımız yere bile yaklaşmamışlardı. Adamın sesi sert ve kaba bi şekilde duyulunca nefesimi tutup onu dinledim telefonla konuşuyordu.

" Üzgünüm efendim elimizden kaçırdık.
Evet efendim. Anladım tabi. Hayır efendim spor salonunda farkettiler. Anladım efendim. "
" Hadi gidiyoruz " bu lafı duyduktan 10 dakika sonra bulunduğumuz yerden dikkatlice çıktık.

Merdivenlerden inerken hala birbirimizle konuşmamıştık. Kapıdan çıkıp yolda yürümeye başladığımızda karşı tarafta o adamlardan birini görmüştüm.

" Lanet olsun karşıdalar koş " birden tekrar koşmaya başlamıştık farkedilmediysekte kendimizi farketirmiştik yani.

Eve az kalmıştı ve arkamızda gözüken pek birileri yoktu. Mahalleye girip hızlıca eve girdiğimizde kapıyı patküt çalmıştık.

Annem korkuyla kapıyı açtığında içeri girip kapıyı kitlemiştik.
" Kızlar ? " annemin lafını ağzına tıkıp evde yanan tüm ışıkları kapattık ve oturma odasına geçtik.

" Annem naber ? " nefes nefese sorduğum soruya Arzuyla şok olmuşçasına bana baktılar.

" İdil ne olduğunu anlatmak için üç saniyen var " dedi annem, Arzuya bakıp gülümsedim.

"Yarış yaptık ve o kazandı" annem başını bi arzuya bide bana çevirip kahkaha attı

"Deli kızlar ödümü koparttınız. " İnanmıştı Allahım inanmıştıı.

"Ben eve gitsem iyi olacak " Arzuya şaşkınlıkla baktım en doğrusu bu olacaktı adamlar benim peşimdeysede onun başını belaya sokmaya gerek yoktu.