BENİM PSİKOPAT MAFYAM(DÜZENLENİYOR)

AŞK GELİYORUM DERMI DEMEZ...!

Sabah olmuştu çok enerjik hissediyomuydum tabikide hayır daha çok halsiz ölü gibiydim gözlerimi açtım ama Fırat yanımda yoktu üstümde ise hicbisey yoktu Fırat yoksa benden izinsiz bana tecavüz mü etti diye düşünürken Fırat banyodan çıktı

"Uyandın mı güzelim."

"Bana bak üstümdekiler nerde niye soyunuğum ben yoksa bana tecavüz mü ettin."
Bana salak salak bakmayı bırakıp yanıma geldi ve pikeyi üzerimden çekti üzerime baktım yüzücü atleti altımda da eşofmanım vardı utançtan yüzüme kadar pikeyi çektim pikeyi üzerimden çekti benim ise yanaklarım kızarmaya başladı o ise gülüyordu yanımdan kalktı ve dolaptan beyaz dar kot üstünede siyah dar yazılı tişört giydi ayağına da Adidas spor ayakkabısını giydi saçlarını kurulamaya başladı ben ise salak salak ona bakarken yataktan kalktım banyo ya girdim günlük rutin işlerimi hallettikten sonra odaya geçtim dolaptan şortlu mini etek aldım giydim üzerinede beyaz dar tişört giydim spor ayakkabılarımı da giydikten sonra hafif makyaj yapıp Fırat ile odadan çıktık aşağı indik Meyra ile Buğra bide şevval oturmuş bişeyler konuşuyordu biz de salona girdik bizi görünce şevval ayağa kalktı ve Fırat 'a sarıldı ben ise Meyra ya sarıldıktan sonra yerime oturdum Meyra ya karşı çok acayip hislerim var nedense birbirimize az çok benziyoruz Amcam ile yengem Meyra yi görünce sanki gözleri dolarmış gibi oluyor yada ben öyle sanıyorum Sibel teyze kahvaltı hazır demesiyle aklımdaki soruları bi kenara bırakıp masaya oturduk ben ile Fırat yan yana oturduk benim karşımda Meyra Fırat 'ın karşında ise Buğra vardı şevval ise Firat in yanına oturdu elif ile ayaz da yanımıza gelip beni öptüler ve yerlerine oturdular hepimiz sessizce kahvaltımızı yapmaya başladık ben ise hala salak salak düşünüyordum Meyra ile bi bağım olabilir mi amcamlarla barışmam da lazım bunu unutmuştum amcamları Çınar 'ı unutmuştum Fırat beni dürtünce ona baktım sonra yemeğimi yemeye başladım

#Amcamlarin evi.#
#Yazarın anlatımına göre#

Serdar ve İrem oturmuşlardi salonda Meriç ise holdinge gitmek için hazırlanıyordu leyla ise sevgililer gününde yorulunca Meriç onu evine bırakmıştı İrem ile serdar konuşmaya başlamışlardı

Serdar:
"Meriç nerde."
İrem;
"Odasında hazırlanıyor."
Serdar;
"Peki Defne bizi affedecek canım ağlama artık Defne biliyor ki onun iyiliği için söylemediğimizi bizi affedecektir."
İrem;
"Peki ya Meyra o bizi affedecek mi?."
Meriç aşağıya iner ama annesinin ağladığını görünce onları dinlemeye başlar
Serdar;
"Bak İrem Meyra 'yi abim bıraktı sırf onun iyiliği için."
Meriç ise şaşkın şaşkın onları dinliyordu aklında sorular fazlasıyla artıyordu amcam kimi bıraktı? Annem neden ağlıyor?
Kimin iyiliği için?
Meyra kim ne saçmalıyorlar bunlar diye düşünüyordu hala onları salonunun kapısından dinliyordu
İrem;
"Defne bunu duyarsa yüzümüze bile bakmaz serdar."
Serdar;
"Defne hiçbir zaman bunu öğrenmicek Defne Kardeşini hep ölü bilecek kapat şu kon-."
Meriç hemen içeri dalar ve babasının lafını yarıda keser
Meriç;
"Siz neyden bahsediyorsunuz baba kim neyi bilmicek."
İrem;
"Oğlum." Her defasında konuşmak ona zor gelir hala ağlıyordu Defne 'yi hiç kaybetmek istemesede susmak zorundaydı.
Meriç;
"Anne noluyor diyorum."
Meriç annesine bağırırken Babası araya giriyor
Serdar;
"Oğlum bişey yok hadi sen holdinge geç kalma."
Meriç;
"Baba ben çocuk değilim herşeyi duydum ya bana olanları anlatırsınız yada ömür boyu sizi affetmem."
Meriç 'in bu sözlerine babası düşünüp herşeyi anlatmaya başlar.
Serdar;
"Bak oğlum tarih 1997 de yengen hamileydi senle Defne 'de bir yaşındaydiniz yengen kontrole gitti amcanlanla cinsiyetini öğrenecekler-" Meriç babasının lafını kesti
Meriç;
"Baba bunla Meyra ne alaka."
Serdar;
"Dinle bi oğul cinsiyetinin kız olduğunu öğrendik buna amcan ve yengen çok sevindiler iki tane kızı olacak hepiniz birlikte büyüceksiniz diye çok sevincliydik sonra bunu kutlamaliydik diye düşündük bi yerde aile yemeği yedik sonra amcanın telefonuna mesaj geldi mesajda da ya Defne ya İkinci kızın ikisinden biri ölecek yazıyordu mesajda bi-."
İrem Serdar 'ın lafını kesip konuşmaya başladı.
İrem;
"Gerisini ben anlatmak istiyorum izninle."
Dedi gözyaşlarını elinin tersiyle siler ve devam eder.
"Apar topar ne olduğunu anlamadan eve gittik evde hakan amcan ve baban bide uysal bey konuşmaya başladılar sonra ikinci kız doğar doğmaz onu bi tanıdıklar kadına bırakma kararı aldılar yaptılar mi evet yaptılar ablam ne kadar karşı çıksada kızlarının iyiliği için bırakmak zorunda kaldı Defne ise kız kardeşi olucak diye çok sevinçliydi yengen doğum yapar yapmaz ismini Meyra koyduk ve Meyra 'yı amcanın eline verdik amcanda Meyra 'yı alıp gitti sonrası Meyra o kadınla yaşamaya başladı eve geldiğimizde Defne kardeşim diye sorunca ona öldü dedik ne kadar hepimiz üzgün olsakta bunu dedik ablam yemek dahi yemiyordu o kadına ise Meyra 'nın ihtiyaçlarına kadar herseyini karşılıyorduk ablam ve amcan ölünce kızlarım size emanet demişti ama biz Meyra 'yi alamadık çünkü o kadına çok alışmıştı yada biz öyle zannediyorduk Defne öldüğünü bildiği için Meyra 'yi almadık şimdi ise Meyra en yakınımızda."
Meriç resmen şok olmuştu aklında hep şunlar geçiyor Defne bunu öğrenirse yıkılır ama öğrenmeli diye düşünüyordu ellerini saçlarından geçirdi ve sinirle babasına ve annesine baktı.
Meriç;
"Defne bunu öğrenecek."
Serdar;
"Hayır oğlum Defne bu sefer yüzümüze bile bakmaz."
Meriç;
"Umrumda mı baba umrumda mı sanıyorsun herşeyi göze aldım ben Defne 'nin bundan sonra acı çekmesini istemiyorum ya siz söylersiniz yada ben söylerim."
Serdar;
"Peki oğlum bize biraz zaman ver herşeyi anlatıcaz ama şuanda bizi affetsin ondan sonra soylicez söz veriyorum oğlum soylicem hatta bu içimizdeki sıkıntı bitsin istiyoruz herkes öğrensin."
Meriç babasının bu sözlerine kendini toparlayıp ayağa kalktı masaya oturdu ve kahvaltısını yapmaya başladı hiç iştahı yoktu ama kahvaltı yapmazsa leyla onun başının etini yer diye az bişey atıştırdı.