BENİM PSİKOPAT MAFYAM(DÜZENLENİYOR)

SENİ KAYBETMEKTEN KORKUYORUM!

İyi okumalar;

Fırat 'In anlatımı;

Defne öylece uyuyordu. O uyudukça benim canım daha çok yanıyordu. Vurulduğu an gözlerimin önüne geldikçe çıldıracak gibi oluyorum. Onu koruyamadım. Eğer o gün onu bırakıp evden çıkmasaydım belki de bunların hiçbiri olmicaktı. O sırf ege için canını hiçe saydı. Doktorlar gelip gittikçe daha çok acıyor kalbim. Çünkü bu kalbimin içinde sadece defne var. O orda öyle cansız yatarken benim kalbim acıyor. Arada sırada iç kanaması başlıyor. Sonrası yine yoğun bakım. Ellerimi cama koyup onun ellerine gözlerimi diktim. Ama bi hareketlenme yok.

"Seni kaybetmekten çok korkuyorum Defnem. Hayatımda hiç bu kadar korkmamıştım. Ama şimdi çok korkuyorum. Hani annen sana para verir sende o parayı kaybedersin ya sonra eve gidince annen seni döver diye korkarsın ya işte bende öyle korkuyorum ama ben dayak yemekten değil ben seni kaybetmekten korkuyorum.

Babam yanıma gelip elini omzuma koydu.

Babam;
"İyi olucak Defne."

Babama sıkıca sarıldım. Hayatımda hiç yapmıcam şeyi yaptım. O da bana sıkıca sarıldı. Buna ihtiyacımın fazlasıyla olduğunu hissettim.

Babam;
"Yeter bu kadar sarıldığın Defne kızım uyandığında ona sarılırsın."

Ben;
"Hele bi uyansın onu hiç bırakmicam bi dk bile yanından ayrılırsam şerefsiz olayım."

Meriç;
"Sen zaten şerefsizsin sanki çokmu sereflisin. Aslında bu mafya işini yapan herkes şerefsiz ben bile."

Meriç 'e bişey demiyordum. Çünkü sarhoştu ve durmadan içiyordu.

Ben;
"Yeter bu kadar içtiğin bırak artık elindekini."

Duru;
"Şuanda Defne burda olsaydı emin ol Meriç senle çok güzel dalga geçerdi."

Meriç;
"Sonra da benden bi ton dayak yerdi. Ama hep şunu derdi 'nolursa olsun beni hiçbir zaman bırakma' o kadar dayağımin tadına baksa bile bu lafını hep derdi bana. Ben onu bırakmıyorum ama o beni bırakmaya niyetli galiba."

Meriç 'in bu sözlerine karşı sadece göz devirdim. Uyunacakti benim sevgilim. O güzel gözlerini gözlerime dikip bana 'seni seviyorum' diyecekti yine. Meriç ayağa kalkıp duvara tekme attı.

Meriç;
"Uyandırın artık lannn! Benim Defnemi uyandırın! O çok uyudu."

Sesi sonlara doğru kısılmıştı. Doktorlar arada sırada onun bu krizine karşı sakinleştirici yapıyorlardı. Gözlerimi ondan çekip tekrardan Defne 'ye çevirdim. İçeri girmek istesemde giremiyordum. İzin vermiyorlardi. Sadece bu oda da olan kamera gibi bir cihazdan izliyordum. Onu da arada bi ama yetiyor mu? Tabiki de hayır yetmiyor. Sevdiğim kadın yanımda olmadığı sürece yetmiyor. Doktor yanımıza gelip;