BENİM PSİKOPAT MAFYAM(DÜZENLENİYOR)

ÖLMEK İSTİYORUM! YAŞAMAK İSTEMİYORUM!

İyi okumalar;

4 ay sonra;

Fırat 'in anlatımı;

Yüreğim, kalbim bu dayanılmaz acıyı artık kaldıramıyor. Kalbim durmuş sanki atmıyor. İki el kalbimi sıkıyormuş gibi. Burun deliklerim sanki tıkanmışta nefes almamı engeller olmuş. Eve gidecektim bugün dört aydır eve adım atmamıştım. Üstüm çok pis kokuyordu. Üstümü değiştirip geri gelecektim. Buğra ben ve Meyra üçümüz eve gidip defne 'ye de temiz kıyafet getirecektik. Belki bir umut uyanır diye.

! Dört ay boyunca uyanmadiysa dört ay sonra uyanacağı sadece bir umut ve beklentidir.

? Haklısın iç ses.

Napmalıydım. Bu dört ay boyunca tek bir ilerleme yoktu. Doktorlar artık o yaşayan bir ölü diyorlardı. Fişi çekmenin zamanı geldi deseler bile hiçbirimiz kabul etmedik. Benim geleceğim beni bırakıp gidemezdi.

Buğra;
"Hadi gidelim."

Kafamı sallayıp Defne 'ye son kez baktım.

Ben;
"Merak etme geri geleceğim seni bıraktığım falan yok sadece beş dakika olmicam sonra yine geleceğim."

Gözlerimi ellerine diktim. Bir hareketlenme yoktu. İki ay önce kalbi durmuştu. Onun kalbi durunca benim de sanki durmuş gibi oldu. Nefes alamadım. Öyle donup kalmıştım. Hastaneden çıkınca kendi arabalarımiza bindik. Ben son gaz eve sürdüm.

🙊🙊🙊🙊

1saat sonra;

Eve gelince arabadan indim. Dört aydır eve gelmemiştim. Kapıyı hizmetçi açınca direk içeri girdim. Kendi odama gelince kapıyı açtım. Şu son dört ay neler yaşamıştık.

Bu odada birlikte gülmüş, birlikte ağlamış, birlikte eğlenmiştik.

Dolabımdan gerekli spor kiyafetlerimi alip banyo ya girecekken gozlerimin önunde onun vuruldugu gün gecmişti. Kafami iki yana sallayıp banyo ya girdim. Kisa bi duşun ardından kiyafetlerimi giydim. Siyah pantolon ve beyaz tsort ayağima ise beyaz nike spor ayakkabimi giydim. Defne 'ye de bir kaç kiyafet baktim dolaptan onun kiyafetleri de düzenli bir şekilde dizilmişti benim kiyafetlerimin yanina. Ben pek bu işlerden anlamadığım için bunu meyra 'ya birakiyorum. Dolabin kapağini kapatip odadan çıkacakken kalbime aniden bir sızı girdi.

Neydi ki bu şimdi?

Ya Defne 'ye bişey olduysa bunu düşuncesi bile beni deli etmeye yetiyordu. Koşarak odamdan çıkıp asaği indim. Bizim Ayaz ve Elif yanima gelip bana sarıldılar.

Ayaz;
"Defne yengem niye hala gelmiyor dayi. Yoksa o da annem gibi bize küstü mü?"

Elif;
"Onu çok özledim dayi. Lutfen Defne ablamı bize geri getir."

Buğra;
"Defne ablanız geri gelecek coçuklar."

Dedi ve hizmetciye 'cocuklari odasina götürmesini' söyledi.