Rose [COMPLETED]

Drie

Cameron POV

Ik ben best wel blij met Rose als nieuwe roommate. Ze is heel erg aardig, grappig en bloedmooi. Ze heeft een perfect lichaam, prachtige grijs blauwe ogen en donkerblond haar. Ze is perfect. Wacht... Zo mag ik niet over haar denken. Is dit echt wat ik voel? Ben ik verliefd op Rose?

Ik wordt uit m'n gedachte gehaald door de bel. We hebben nu kunst en vandaag krijgen we een nieuwe opdracht op. Ik heb Rose weer meegesleept om naast me te gaan zitten en we krijgen een opdracht op die je in tweetallen moet maken. Ik stel voor om hem samen met Rose te doen en dat is wat we doen. We moeten een portret maken van de persoon met wie je de opdracht samen doet. Je mag zelf weten met welke materialen je werkt. of het nou potlood, houtskool, verf of iets totaal anders is. Ik besluit om te gaan tekenen en Rose ook. De opdracht moet over 2 weken af zijn en we beginnen dus snel. We hebben maar 2 uur per week kunst en dat betekent dus dat je als je het niet af krijgt de opdracht thuis verder moet maken. Het wordt maar eens tijd om te beginnen met tekenen.

Rose POV

Ik ben zo blij met de opdracht die we hebben gekregen met kunst! Ik heb al mijn hele leven mijn rust kunnen vinden in tekenen. Ik tekende altijd! Als ik boos was, als ik me verveelde, tijdens het bellen. Echt altijd! Cameron heeft hier geen idee van en ik kan echt niet wachten tot ik zijn gezicht zie als ik klaar ben. Ik ben nu al toegelaten tot de Brooklyn Art Academy terwijl ik nog 2 jaar hier op school zit. Doordat ik al mijn hele leven teken ben ik binnen het blokuur kunst al klaar met de opdracht.

'Hoe kan jij zo goed tekenen?!' Zegt Cameron verbaast. 'Hij lijkt zo echt!'
'Nou... Ik teken zeg maar m'n hele leven al.'

'Wauw, Rose. Die tekening is prachtig!' Zegt de docent die er bij is komen staan. 'Kan ik hem gaan beoordelen?'
'Graag.'

Ze neemt de tekening mee en komt 5 minuten later terug met de tekening en een ingevuld beoordelingsmodel.

'Cameron, ik heb een 9,8!' Zeg ik vrolijk.
'Ik had niet minder verwacht.' Zegt hij lachend.

Als de les afgelopen is is het weer pauze en lopen we weer terug naar de kantine. Ik heb Cameron zo ver gekregen dat hij een broodje voor me haalt. Hierdoor kan ik even 'soort van privé' praten met Nate.

'Nou zusje biecht op, je bent verliefd op Cameron.' Zegt Nate
'Hé niet liegen! Ik ben niet verliefd.'
'Je vind hem wel leuk.'
'Dat kan waar zijn ja.'
'Je doet voorzichtig he! En als er ook maar iets gebeurt roep, bel, sms of weet ik veel wat, je laat het me weten.'
'Jahaa.. komt goed big bro.'
'Mooi.'

'Wat is mooi?' Vraagt Cameron die net aan komt lopen.
'We hadden het over mijn tekening, ik heb Nate net een foto laten zien.' Ik mocht de tekening niet mee nemen, omdat de docent hem zo mooi vond dat ze hem graag wilde houden, maar ik mocht er wel een foto van maken. Die foto was het perfecte reddingsmiddel in deze situatie.
'Ja hij is echt prachtig!' Zegt Cameron. 'Getalenteerd zusje heb jij!'
Voordat ik het weet is de pauze afgelopen. We hadden na de pauze nog 3 lessen en dan waren we klaar voor vandaag. De lessen gingen sneller dan gedacht en Cameron en ik zaten nu op de bank in ons appartement uit te vechten wat we zouden eten vanavond. Cameron was voor pizza en ik voor patat. Uiteindelijk heb ik hem over kunnen halen en stapten we in zijn auto om naar de McDonalds te gaan. We hadden besloten om wel elke avond samen te gaan eten. Samen eten is gewoon gezelliger en het is als je zelf kookt vaak goedkoper.

Nadat we beide hadden genoten van het avond eten gingen we verder naar de Starbucks. Hier hebben we nog gezeten tot het kwart voor 10 was. Je mocht van het terrein van de school af wanneer je wilde, maar je moest voor 11 uur terug zijn op schooldagen en in het weekend voor 12 uur 's nachts op zondag. Je kreeg een bandje om je enkel als je weg ging en deze irritante en lelijke dingen waren onmogelijk om af te krijgen zonder het apparaatje dat de vrouw bij de balie er voor gebruikt om ze er af te krijgen. Omdat het al zo laat was moesten we dus echt snel naar terug. Om 10.59 reden we het schoolterrein op en we waren dus gelukkig nog net op tijd terug. Ik had niet bepaald veel zin in nakomen in m'n eerste week hier op school.

We liepen rustig naar ons appartement, maar toen ik me wilde omkleden in comfy kleding kwam ik er achter dat ik vergeten was om m'n favoriete truien mee te nemen. Ik heb of nu had altijd 2 truien die ik droeg als ik me 's avonds ging omkleden in fijnere kleding.

'Shit.'
'Wat is er aan de hand?'
'Ik ben m'n comfy trui vergeten.'
'Trek deze maar aan.' Cameron gooide één van zijn truien naar me toe. Het was de trui die hij gisteren aan had en hij ruikt nog helemaal naar hem. Ik kan niet ontkennen dat hij lekker ruikt en heb er ook totaal geen problemen mee dat ik zijn trui mag dragen.

Onder de trui trek ik een comfortabel kort broekje aan van dat soort stof waar een joggingbroek van gemaakt wordt. Ik vlecht m'n haar in twee vlechten en tijdens het vlechten merk ik dat Cameron me aanstaart.

'Kun je het zien?' Vraag ik met een glimlach op m'n gezicht.
'Ja hoor, ik probeer uit te vogelen hoe het werkt'
Ik schud lachend m'n hoofd.
Als ik klaar ben haal ik mijn make up er af en doe ik nog wat lip boter op en dan is dit mijn outfit:

De rest van de avond zitten we samen op de bank Netflix te kijken en voordat ik het weet ben ik in slaap gevallen.

Ik wordt wakker van 2 armen die mijn lichaam optillen. Ik open langzaam mijn ogen en kijk dan recht in de ogen van Cameron.

'Ga maar weer slapen.' Zegt hij. 'Ik leg je alleen in bed.'

Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst en voel mijn ogen meteen weer dicht zakken.

'Goodnight Sleeping Beauty.' Hoor ik nog en dan val ik in slaap.