Rose [COMPLETED]

Twaalf

Rose POV

'Uhmm... nou ik weet het eigenlijk ook niet zo goed.' zeg ik met betraande ogen.

'Kom ik breng jullie wel thuis.' zegt Martijn tegen ons. 'Get him out of here.' zegt hij tegen de security terwijl hij naar Ethan wijst.

Eenmaal in de auto vraag ik me af of het nog wel veilig is thuis. Ik zit voorin, naast Martijn en het enige wat ik kan doen is piekeren en twijfelen.

'Gaat het wel Rose?' vraagt Martijn.

'Ik weet het allemaal niet meer.'

'Vertel me nou eens wie die jongen was dan.'

'Nou dat was Ethan mijn ex. Ik ben bij hem weggelopen omdat hij me, laten we zeggen, niet goed behandelde. Nu heeft hij me laatst weer gevonden en stond hij ineens voor mijn deur. We hebben hem toen weg weten te krijgen, maar nu was hij ineens weer hier. Ik heb het gevoel dat ik nergens meer veilig ben.' zeg ik waarna er een traan over mijn wang rolt.

'Anders verblijven jullie de aankomende tijd in mijn huis hier in Cali.'

'Mag dat echt?' vraagt Cameron.

'Ja, er zijn allemaal camera's en security dus veilig zijn jullie sowieso en er verblijven altijd vrienden in mijn huizen als ik er zelf niet ben. Ik vind het fijn als het gebruikt wordt.' legt Martijn uit.

'Wow, ik weet niet hoe we je ooit kunnen bedanken.' zeg ik.

'Wat nou als jullie me beloven dat jullie mijn nieuwe achtergronddanser en -danseres worden?'

'Natuurlijk! Dat lijkt ons geweldig!'

'Super, dan is dat geregeld.'

'Gaan we nog even langs ons appartement om spullen te halen?'

'Kijk eens waar we zijn.'

Ik had helemaal geen aandacht meer besteed aan waar we waren en ik had geen zin om na te denken over hoe hij ons adres wist. Ik was op dit moment gewoon heel blij dat hij voor ons wilde zorgen.

We lopen naar binnen en pakken snel een aantal dingen bij elkaar. Alleen wat we echt nodig hebben. De rest halen we later wel.

We rijden naar Martijn's huis en hij geeft ons eerst een rondleiding door het huis. Als we na een uur alleen nog maar de begane grond hebben gehad en hij ons onze slaapkamer laat zien plof ik op bed en vallen mijn ogen direct dicht.

'Beetje moe Rose?' zegt Martijn lachend.

'Beetje wel ja. Zullen we de rest morgen doen? Ik ben echt dood op.'

'Is goed, ik zie jullie bij het ontbijt?'

'Komt goed.' zegt Cameron.

Martijn loopt weg en Cameron loopt naar mij toe.

'Kom op, doe in ieder geval een pyjama aan.'

'Ik ben te moe.' zeg ik opgevolgd door een lange gaap.

'Kom op.' hij trekt me overeind en trekt mijn shirt over m'n hoofd heen waarna hij een van zijn shirts weer bij me aantrekt. Ik doe mijn broek uit en plof terug op mijn bed. Cameron trekt ook zijn kleren uit en komt naast me liggen. Hij slaat zijn arm om me heen en ik val direct in slaap.

*de volgende morgen*

Ik word wakker door Cameron die allemaal kusjes op mijn wang drukt.

'Hey.'

'Goedemorgen beauty.'

'Kom kleed je aan, dan gaan we met Martijn ontbijten.'

Ik kleed me snel om en loop achter Cameron aan naar de keuken. Martijn zit al aan de keukentafel met een gebakken ei. Hij laat zijn personeel ook eieren voor ons bakken en wij schuiven bij hem aan tafel aan.