Wiersz znajomej która nie ma odwagi niczego z nim zrobić, więc robię za nią. Może mnie nie pozwie za prawa autorskie.
Mocno bijące serca,
w pięknych opakowaniach
przywiązanych ozdobną wstążką.
Błyszczące oczy,
odbijające księżycowe fale,
ciekawe świata.
Ciche usta,
z których wypływają słowa,
w które chcą wierzyć.
Jasne umysły
obezwładnione artyzmem
z wszechogarniającą potrzebą indywidualności.
Niech się skończy ta piękna epoka
brutalnie wyniszczająca wszelką wyjątkowość.
Niech zgasną stosy podsycane awersją,
a drobne krople zrozumienia zmyją skazy
z tej idealnej powłoki pięknej epoki.
