Denedim Olmadı

Şimdi

   Her şey şimdi oluyor.
Bir bebek gözlerini ilk kez açıyor. Önünde uzun yıllar var. Onu bekleyen mutluluklardan, üzüntülerden habersiz. İlk kez annesinin kucağına gidiyor.
Bir insan gözlerini son kez yumuyor. Yaşadığı her şeyle beraber gidiyor ruhu bu dünyadan. Bir daha asla onun gibisi olmayacak. Pişmanlıklarıyla, iyikileriyle gidiyor. Yapmak isteyip yapmadığı her şey için şansını kaybediyor. Belki de huzura kavuşuyor sonunda.
Biri hayatının en güzel gününü yaşıyor.
Bir başkası ise bugünü unutabilmek için her şeyi yapmaya hazır.
Insanlar gülüyor.
Insanlar ağlıyor.
Bu uçsuz bucaksız evrende gezegenler kendi güneşlerinin etrafında dönüyor.
Ne oluyorsa şimdi oluyor. Tam şu anda.
   Geçmişte yaşamak veya gelecek için kaygılanmak yerine şimdiyi yaşamalıyız belki de. Şimdinin tadını çıkarmalıyız. Eğlenmeliyiz, gülmeliyiz... ya da kederimizi de yaşayabiliriz şu anda. Kederimizi içimizde tutup geleceğimize kara bir leke bulaştırmadan önce şu anda bırakmalıyız onu. Eğer şimdiyi doğru kullanabilirsek her şey geçecek. İyi veya kötü her şey geçecek. Fakat eğer mutluluğumuzu, üzüntümüzü, heyecanımızı şimdi yaşamazsak ne zaman yaşayacağız ki?
   Şimdi dediğimiz zaman gün gelir geçmiş olur. Gelecek de elbet bir gün şimdimiz olacak. O yüzden, anın, tam olarak şu anın kıymetini bilmeliyiz. Çünkü hayat sadece geçmiş veya gelecek "şimdi"lerden oluşur bana göre.