Denedim Olmadı

Hissetmek

   Hissetmeyi seviyorum.

 Mutluluğu iliklerime kadar hissetmeyi, üzüntüyle yanaklarımı ıslatan gözyaşlarımı hissetmeyi seviyorum.
 Yağan yağmurun altında ıslanıp iğne gibi batan soğuk damlaları hissetmeyi, musluktan akan suyun ellerimden akıp gitmesini hissetmeyi, hatta iğnenin koluma batarken bana hissettirdiği o küçük acıyı hissetmeyi seviyorum.
 Duygularımı hissetmeyi, onlarla mücadele etmek yerine onları en içimde, kalbimi sararken hatta bazen de boğarken hissetmeyi seviyorum.
 Kaygılarımı, endişelerimi, heyecanlarımı kontrol altına almak yerine onları serbest bırakmayı ve duygularımın, iyi veya kötü, içinde kaybolduğumu hissetmeyi seviyorum.
   Çünkü hissetmek bana yaşadığımı hatırlatıyor. Çünkü duygularımda boğulurken onlarla baş etmek yerine onları serbest bırakmak, onların ruhen beni ele geçirmesini hissetmek bana hala içimde bir yerlerde, pes etmediğimi, hala umudumun olduğunu hatırlatıyor. Hala bir şeyler hissedebildiğim için şükrediyorum.
   Duygularımı yok saymak, kendimden vazgeçmek yerine duygularımla yaşamayı öğreniyorum. Ve öğrendikce şaşırıyorum, hissetmek ne güzel şey diye.
   Ben hissetmeyi seviyorum.
Hatta sabahları sıcak yataktan sürünürcesine çıkarken yatağımın dışındaki serin havanın beni ürpertmesini hissetmeyi bile seviyorum.

   Sizde hissetmeyi sever misiniz yoksa hissedemeyecek kadar yoruldunuz, üzüldünüz mü? Bence hislerinizden vazgeçmeyin, çünkü onlar sizi oluşturur ve kimse kendinden vazgeçmemeli. Her zaman umut vardir (?).