Denedim Olmadı

Neler Oluyor?

  Neler oluyor? Veya neler olmuyor ki?
Her şey yolundaymış gibi görünüp aslında bir yol bile olmadığını görüyorum. Ama kendimi kandırmaya devam ediyorum. "Sakin ol, her şey yolunda. O kadar acının yanında bunlar hiçbir şey."
   Yine de sarılmak  isterdim. Belki de tanımadığım ama güvenebileceğimi bildiğim birine. Her şeyi anlatmak, doyasıya, kendimi kasmadan ya da sessiz olmaya çalışmadan, hıçkıra hıçkıra ağlamak. Çünkü sessiz ağlamaya alışmaya başlıyorum. Alışmak istemiyorum. Ben sessiz kalmak istemiyorum. Aslında çoktan alışmış olduğumu da içten içe hissedebiliyorum, ama bunu reddediyorum.
   Sessizliğimin içinde boğuluyorum. Kimse beni duymuyor, ama bu benim suçum.
   Ben hem avazım çıktığı kadar bağırmak, ağlamak ve yıkıp dökmek istiyorum hemde sessizce battaniyeme sarılıp kıvrılmayı ve sessizce, tek başıma saattlerce oturmayı istiyorum. Kısacası ben ne istediğimi bilmiyorum. Ama hayır, aslında biliyorum! Sadece... sadece savaşmak istiyorum ama bir yanım da pes etmem için bana yalvarıyor. Peki ama pes edince ne olacak, bir zavallı olmaktan başka ne olacağım? Bunun yerine sevdiklerim için savaşmayı tercih ederim. Daha neye karşı savaşdığımı anlayamasam bile.
   Belki de... kendime karşı? Her gün kendimi hayatı "mutlu gibi" yaşamaya zorluyorum.