Insanlar.
Garip canlılar.
Iyisiyle kötüsüyle, ilginç bir tür. Insanlık şuan bildiğimiz en bencil tür. Kendi türünden canlıları kendinden önemsiz görmek isteyen bir tür.
Insanlar neden birbirlerini kabullenemez? Neden birbirlerini değiştirmeye çalışmak yerine onları olduğu gibi kabullenmeyi kabullenemez?
Insanlık, tüm insanlardan oluşur. Bebeğiyle, yaşlısıyla, genciyle, sağlıklısıyla, engellisiyle, eşcinseliyle...
Herkesin toplumda bir rolu vardır. Insanların birbirlerine sergiledikleri tutumları çok şey anlatır. Bazıları için bir bütün olmayı "beceremediklerini", bazıları içinse bir bütün olmayı "kabullenemediklerini" anlatır. Istesek de istemesek de, insanlar bir bütün. Her birimiz her birimizin bir parçasıyız. Eğer insanlar olarak birbirime kötü davranıp sadece şahsımızı düşüneceksek, o zaman insanlığımızın ne önemi kalır ki?
Insanlardan şüphe ediyorum. Teknolojimiz gelişiyor. Kendi kendimize istemeden de olsa hastalıklar yaratıp yine kendi kendimize ilaçlar üretiyoruz. Bir nevi kendimizi zehirleyip panzehirimizi yapmaya çalışıyoruz. Fakat kendimizi zehirlediğimiz yetmediği gibi başka canlıları, doğayı da zehirliyoruz. Yaşam kaynağımızı zehirliyoruz. Ve daha ne kadar panzehir üretebileceğimizden şüpheliyim.
Gün gelecek, insanların zehirleri panzehirlerini aşacak. Ve o gün, insanlık her şey için çok geç kalmış olacak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Denedim Olmadı
SaggisticaBurada farklı konular hakkında yazdığım deneme yazılarını, bazen de içimden gelenleri paylaşmayı "deneyeceğim".