Benim şu aralar tek bir amacım var. Kışı atlatmak, yazın gelmesi. Ben normalde kışı severim. Hemde fazlasıyla. Ama bu sefer bitsin istiyorum. Bu kış çok ağladım. Artık yaz gelsin istiyorum. Yazlığımıza gidelim istiyorum. Her ne kadar orada eskiden tüm aile birlikteyken biriktirdiğimiz anılarımız canımı yaksa da gitmek istiyorum. Tamam belki hep birlikte değiliz, ama iyiyiz. Fiziken birlikte olamasak da onlar benimle. Benim de onların kalplerinde olduğunu biliyorum. Bu güzel bir his, birinin kalbinde olduğunu bilmek.
Geçen gün gittik oraya sadece birkaç saatliğine. Ve bu bana güç verdi. Yeni bir bavul aldım. Onu sadece kitaplarımla dolduracağım. Ve kendimi ait hissettiğim yere gideceğim yazın. Ailemden üç kişi ve oradaki tek arkadaşımla kışı unutmaya çalışacağım. Kitaplarıma dalıp gerçeklerden kaçabileceğim. En azından bir süreliğine. Öbür kışa huzurla başlayacağım.
Az kaldı. Çok az. Yaralarımı sarmama az kaldı. Belki özlemlerim, kalp kırıklıklarım tamamen geçmeyecek ama en azından "alışmış" olacağım. Onlarla yaşamayı öğreneceğim. Hayatıma küçük bir mola vereceğim. Kitaplarıma sığınacağım. Onlar aklımı ve kalbimi doldururken daha iyi olacağım.
Kısacası; ben ve bir bavul dolusu kitabım, yeni bir başlangıç yapmak için güzel bir tatili bekliyoruz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Denedim Olmadı
Non-FictionBurada farklı konular hakkında yazdığım deneme yazılarını, bazen de içimden gelenleri paylaşmayı "deneyeceğim".