Denedim Olmadı

Kalabalıkta

Kalabalıkta iki çeşit insan vardır.
Birincisi göz önünde olmak isteyen ama kalabalıkta kaybolup o insan selinde görünmez olan.
İkincisi ise göz önünde bulunmak istemeyen, kalabalıktan en uzak köşeye çekilen fakat bunu yaptığı için göze batan.
Kalabalık yerler gariptir. Ne kadar kalabalığın içine girersen o kadar kaybolursun.
Bugün bunu anladım. Ayrıca bugün başka bir şey de anladım. Özlemek zor şey. O kalabalığın içinde o kadar insan varken senin yanında olmasını istediğin insanın olmaması sana çok koyar. Haksızlıktır bu, neden o kadar önemsemediğin insanlar senin yanındayken o olmaz. Gerçi belki de o senin önemsemediğin insanları özleyenler de senin yerinde olmak için her şeyi yaparlar. Ama yinede orada olsun, seni neşelendirsin istersin. Gözlerin onu arar. O olsaydı o an ne yapacaklarınızı düşünürsünüz. Sonra yanınıza bakarsınız ve... boştur.
Ben bugün kardeşim dediğim küçük insanı özledim. Onun etrafımda olup hem beni rezil etmesini hem de güldürmesini özledim. Arkadaşları yanımda eğlenirken onun başka bir yerde arkadaşsız kalmasını haksızlık olarak saydım. Kalabalıktan uzakta, göze batmayı göze alarak karanlıkta ağlamamaya çalışıp onun sadece bir geceliğine de olsa yanımda olamadığı için kızdım, üzüldüm.
Sonra onun iyi olduğunu düşünüp kalabalığa karıştım onca insanın beni görünmez kılacağını umarak...