+18 mevcuttur!
Hayat kısa.. Kolay affet. Yavaşça öp. Kalpten sev ve;
Yüzünü güldürmeyi başaran hiçbir şeye sırtını dönme...
...Sınıf listesini almak için onlara doğru yürüdüm. Hemen fark edip bana doğru döndüler. Masanın üstündeki listeyi alacaktım...
Sabah uyandığımda Azat yanımda mükemmel vücudunu sergilemiş yatıyordu. Dudağımı ısırıp onu inceledim. Sonra telefonumu alıp fotoğrafını çekmek için ayağa kalktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fotoğrafını çekip çektiğim fotoğrafı öptüm. Dolabımdan elbiselerimi alıp banyoya girdim. Kapıyı kitleyip üstüme siyah göbeğimi açık bırakan sade bir tişört ve üstüne mavi kareli bir gömlek giydim. Altımı kot şortumu giyip banyodan çıktım.
Mutfağa geçip kahvaltı hazırlamaya koyuldum. Omlet sevdiğini bildiğim için ona omlet yapıp kendime Mısır gevreği hazırladım. Bir kaç dakika sonra yatak odasının kapısı açıldı. Uykulu ses tonuyla "Gece!" diye seslenen Azat'a "mutfaktayım!" diye bağırıp sesimi duyurmaya çalıştım. Hızlıca yanıma gelip arkadan belime sarıldı.
"Seni yanımda göremeyince gittin sandım.."
İkimizde sanırım artık bu korkuyla yaşayacaktık.. Ona doğru dönüp baktım.
"Kahvaltı hazırlıyordum." diyerek gülümsedim.
Oturup kahvaltımızı yaptık ardından Azat'ın arabasına atlayıp Bedirhangile doğru yola çıktık. Bu meseleyi halletmeliydik artık.. Bedirhan belki beni affetmeyecekti ama bu benim suçum değildi ki. Azatla kavga etmesinler diye yol boyunca dua ettim. Kapıya geldiğimizde arabadan inip derin bir nefes aldım. Azat elimi tutunca elimi çektim.
"Bence bu kadarına ona yapmamalıyız."
suratını astı ama bir şey demedi. Zili çaldık ve bekledik. Baran kapıyı açıp şaşkın şaşkın bize baktı.
"Bedirhan evde mi?" diye sordum. Başını sallayıp "Odasından dışarı çıkmıyor." İçeri girdik. Çok mu kötüydü? Odasına çıkan merdivenlerden geçip kapısında durduk. Azatla Bedirhana bakıp "önce ben girip konuşsam daha iyi olur sanırım.."
Azat bana kaşlarını kaldırmış bakarken Baran "tamam biz aşağı salondayız." dedi. Azat elimi tutup "eğer sana bağırırsa veya kötü bir şey derse ve sen bunu bana söylemezsen çok kötü olur Gece.."
Başımı tamam anlamında sallayıp merdivenlerden inmesini izledim. Gittiklerin de derin bir nefes alıp kapıyı çalıp bekledim.
"Siktir ol git Baran!" diye sesi geldi.
Kapıyı açıp ona baktığımda yatakta sırt üstü gözleri kapalı yatıyordu.
"Benim Bedirhan... Gece.."
Sesimi duyar duymaz gözlerini açıp yatakta doğruldu. Şaşkın görünüyordu. Kapıyı kapatıp içeri girdim. Dağılmış saçları ve gözünün altındaki morluklardan belli oluyordu ne halde olduğu.. Yüzü çökmüştü. O turkuaz kocaman gözler küçülmüştü. Yatağın kenarına oturup gözlerine odaklandım. "Konuşmalıyız." diyebilmiştim.
