GECE

MUTLUYMUŞ GİBİ

 (Multi: Gece Şahin'in şimdiki hali )

       BARAN AVCI'NIN AĞZINDAN

Bazen vazgeçmek gerekir ama geçemezsin kolay kolay. Ağlarsın sadece. Kimse duymaz sesini. Ağlasanda gözünün yaşını silen olmaz işte insan o zaman kalbinin yarısını tamamlayacak birini ister...

En yakınının olmasını, her dakika yanında olacak, hep seni dinleyecek birini ister.
Senin kanayan yaranı saracak kimse yok.
Artık vazgeç.

Onun seni ne kadar üzdüğünü, ne kadar çok ağlattığı geceleri düşün.
O akşam ne hissettim?

Yanında olup onun omzunda yatmayı istedim değil mi? O ne yaptı, her gece rahat rahat uyudu. Sen onun için her gece ölürken o sadece rahatça uyudu. Bunları düşün ve seni üzmesine izin verme. İzin vermem dediğim halde izin verecek ve üzüleceğim değil mi?

İşte üzülecekğini bile bile sevmek bu.. Çok özledim ben seni..

Her gün yolunu beklediğimden haberin yok. Burada neler dönüyor bilmiyorsun.

Kanayan yaralarıma   tuz basacak kadar acımasız olan birini sevdim ben. Koşulsuz şartsız beni üzsede sevdim ben. Koşulsuz şartsız beni üzsede sevdim işte.
Hata yaptım belki de. Beni hiç sevmeyecek, hiç benim olmayacak birini sevdim.

En güzel gün o gündü.
17 Mayıs Cuma.
İlk tanışmamız.
Hiç yaşamamış olsaydım o günü. Belkide şu an çok mutluydum. Şimdi bir başkasını nasıl seveceğim ben?
Bir daha nasıl seveceğim?

Eskiden benimle daha çok konuşur yanında olmama izin verirdi. Ama n'oldu? Artık onunla çok yakın beni takmıyor bile. En kötüsü de bu zaten.
Canımın içi dediğin  kişinin seni iplememesi.

Sen kaybetme korkusu yaşarken onun başkaları için bu duyguyu yaşaması... En acı verici şey..
Bundan sonra sevmek yok.
Üzülmek yok.

Artık buraya kadar sevmiyorum seni. 2 ay sonra unutmuş olurum.
Bu gün ayın 24'ü. Eylül'ün 24'ünde gelip unuttuğumu söyleyeceğim...

...

Babam elinde kutuyla içeri girdiğinde kaşlarımı kaldırarak ona baktım. Kaç haftadır yurt dışında olan adam şimdi işini gücünü bırakıp gelmiş miydi?

"Baba?.."

Bedirhan gidip ona sarılırken ben sadece oturduğum yerden kalkıp onları izlemiştim. Babamın gözleri beni bulduğunda ben elindeki kutuya bakıyordum.

"Baran benimle çalışma odasına gel."

Her zaman ki gibi peşinden çalışma odasına gittim. İş haricinde buraya bizi özledigi için gelmediğini biliyordum.

"Azat nerde?"

Sorduğu soruyla şaşkınca ona bakarken o bana ciddiyetle bakıyordu.

"Hayırdır oğullarından çok Azatı mı özledin?"

Kutuyu masanın üstüne koyup kapağını kaldırdı. İçinde ne olduğunu görmek için biraz yaklaştığımda gözlerim saniyesinde babama döndü.

"Kimin bu?"

"Levent Aksungur'un. Bi kız yapmış."

Aklıma gelen isimle kafam daha çok karışmıştı.
Beril...

"Bir hafta önce onu bir bardan yanında bi kızla çıkarken gördüm. Onun Amerika'da ne işi var diye soruşturduğum da holdingi batman üzereymiş. Bir çok ihaleyi kaybetmiş. Ve en çok dikkatimi çeken ise cinayet."