Pov Jess
Langzaam open ik mijn ogen, voor de eerste keer in een lange tijd heb ik geen nachtmerrie gehad. Het voelt goed om beter te slapen en nu ben ik goed uitgerust op mijn verjaardag, achttien alweer. Uit mijn tas haal ik de foto van mijn familie, allemaal lachen we en het doet me goed om dat te zien. 'Ik mis jullie' mompel ik zacht. De foto stop ik weer terug, ook mijn deken doe ik terug in mijn tas. Wat ga ik vandaag eens doen? Het is fijn om in de buurt van het meertje te zijn maar ik moet doorblijven reizen. Ik besluit om nog maar een keer naar het meertje te gaan, als ik overeind kom, voel ik een pijnlijke steek in mijn hoofd. Zou het dan toch? Mijn huind begint te branden en ik strompel een beetje naar de boom. Zou ik dan toch het gen bevatten, net zoals mijn vader?
Mijn hele lichaam brand en ik weet nu zeker dat ik ga veranderen. Alle verhalen die ik heb gehoord vertellen dat het pijnlijk is om de eerste keer te veranderen. Maar ik heb het ervoor over, als ik een weerwolf ben dan kan ik beter wraak nemen op die vreselijke roedel. Nu ik weet wat er gebeurt besluit ik om ook rustig te doen. Als je te veel beweegt dan doet het nog meer pijn, je kan ook flauwvallen ls je het niet aankunt. Zachtjes ga ik op de grond liggen bij de boom en sluit mijn ogen.
Het is gestopt, is het voorbij? Ik open mijn ogen en zie dat mijn kleren helemaal verscheurt zijn, fijn nu heb ik nog maar twee setjes kleren. Kruipend ga ik naar mijn tas, als ik nu te veel beweeg is het gevaarlijk. Uit mijn tas haal ik wat kleren en trek die aan, gewoon een shortje en een zwart topje. Over een paar uur ga ik wel proberen om zelf te veranderen, ik laat het nog even rusten. Ik weet gewoon dat ik het gen bevat, mijn vader was een weerwolf dus ik had al een kans. Rustig probeer ik op te staan, ik moet niet te snel doen want ik wil niet flauwvallen. Als ik recht op sta merk ik dat ik me weer helemaal goed voel. Mijn tas gooi ik over mijn schouder en loop in de richting van het meertje. Het is weer rustig dus ik gooi wat water in mijn gezicht, hoe kan het nou dat er geen mensen in de buurt wonen, het is een prachtige plek hier. Voor ik weer vertrek besluit ik om toch nog wat rond te lopen, misschien kom ik nog wel een keer terug.
Na een tijdje lopen kom ik aan bij een houten hutje, het is niet zo groot maar wel erg knus. Dus er wonen toch mensen in de buurt. Ik loop naar het hutje toe, ligt er nou een meisje in de deuropening? Snel loop ik ernaar toe, het is echt een meisje, ze moet wel bewusteloos zijn. Ik pak mijn waterfles en gooi wat water over haar gezicht heen, ik weet echt niet wat ik anders moet doen. Vroeger keek ik vaak films en ik zag altijd dat ze water in iemands gezicht gooiden wanneer ze flauwvielen, dus vandaar. 'Meisje, wordt wakker, alsjeblieft' zeg ik zacht en tik haar aan. 'Wat is er gebeurd?' vraagt ze met een schorre stem. 'Gelukkig je bent wakker, je bent flauw gevallen' antwoord ik. Zo rustig mogelijk probeer ik haar overeind te helpen, ze wankelt even maar staat daarna toch weer stevig. 'Weet je wat er is gebeurd?' vraag ik wanneer ze op een stoel zit. 'Mijn hele lichaam brandde en net voordat alles zwart werd...zag ik mijn handen in poten veranderen' antwoordt ze. 'Ik weet wat er met je is gebeurt, ik heb net hetzelfde meegemaakt' zeg ik zacht. 'Echt? Wat is er dan?' vraagt ze nieuwsgierig. 'Je bent een weerwolf, ik neem aan dat je achttien ebnt geworden, je bent nu voor het eerst veranderd en dat is erg heftig. Als je te veel beweegt of je druk maakt dan komt het voor dat je flauw valt' leg ik rustig uit. 'Ben ik een weerwolf? Dus ze bestaan echt, wat cool!' roept ze. 'Jaa, als je nu nog een beetje rust dan help ik je straks wel om zelf te veranderen' zeg ik. 'Super, hoe heet je eigenlijk?' vraagt ze. 'Jessica Clive, en jij?' antwoord ik. 'Thalita Dev' antwoordt ze.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Heei lieve lezers,
Dit hoofdstuk is weer geschreven door @Racheltjuh, hopelijk vinden jullie het leuk :)
Volgende hoofdstuk schrijft @LunaSole weer.
xxRachel
Vote? Comment? Follow?
JE LEEST
Déjà vu?
Werewolftwee meiden, ze kennen elkaar niet maar hebben wel veel gemeen. Twee jongens, zelfde roedel en beste vrienden. Het lot brengt ze bijelkaar, liefde op het eerste gezicht. Het zijn weerwolven, mates en vrienden. Samen beleven ze een avontuur, kan hun...