Déjà vu?

H35. opzoek

Pov Jessica

'Wordt wakker mijn prinsesje' fluistert Jace in mijn oor. 'Ik ben al wakker' giechel ik, draai me om en sla mijn armen om Jace zijn nek heen. 'En erg mooi, dat ben je ook zeker' zegt hij zacht, drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Vandaag is de dag' mompel ik zacht als het tot me doordringt. 'Het komt allemaal goed, de jongens en ik hebben alles uitgedacht' stelt hij me gerust. 'Ik weet het, bij jou en Devi ben ik ook wel veilig maar het blijft spannend' zeg ik zacht, en stap uit het bed. 'Maak je maar klaar, over een uurtje is iedereen hier' zegt Jace, en loopt naar de kast. Ik knik, pak wat kleding en loop naar de badkamer. Vandaag is de dag, als ik Jake tijdens deze zoektocht niet vind...dan weet ik niet wat ik nog moet doen. Het kan gewoon niet anders zijn dan dat hij nog leeft, ik weet het zeker. Het is een sterke jongen, ik heb het ook overleeft in de bossen dus dan moet hij het ook kunnen. 'Prinsesje, ben je bijna klaar?' hoor ik Jace roepen. Door zijn stem schrik ik wakker uit mijn gedachten, snel kleed ik me om. 'Bijna!' roep ik terug. Ik poets snel mijn tanden, kam mijn haren en loop dan terug naar de slaapkamer. 'We hebben nog even voor de anderen komen dus we kunnen beter iets gaan eten' zegt Jace. 'Goed plan, hopelijk krijg ik iets door mijn keel want ik ben echt zenuwachtig' zeg ik eerlijk. Jace loopt naar me toe en slaat zijn armen om mijn middel heen. 'Dat snap ik lieverd, maar het is niet nodig want alles komt goed' zegt hij zacht, zijn stem maakt me telkens weer rustig. 'Dankje' zeg ik haast onhoorbaar. 'Laten we maar gaan eten' zegt hij met een lieve glimlach. Ik knik, druk een kus op zijn wang en ren dan de kamer uit naar beneden. 

Als we allebei een kom noodles op hebben begin ik steeds zenuwachtiger te worden, wat als er iets met één van de jongens gebeurt? Ik vergeef het mezelf nooit als één van hun iets overkomt, dan is het allemaal mijn schuld. 'Wat is er?' vraagt Jace die ineens langs me zit. 'Niks, gewoon zenuwachtig' probeer ik zo geloofwaardig mogelijk te zeggen. Hij kijkt me aan en ik weet dat hij het niet gelooft maar gelukkig laat hij het toch liggen. 'Heeeey girls!' roept Thalita die vrolijk binnen rent. 'Ik ben een gast' zegt Jace met een pruillipje. 'Heei meid' zeg ik zo vrolijk mogelijk. Langzaam aan komen alle jongens binnen, allemaal zien ze er helemaal klaar voor maar het stelt me nog niet veel gerust. 

'Goed, is iedereen er klaar voor? Laat het meteen weten als je Jake ziet, maar natuurlijk ook als er problemen zijn' zegt Jace. De jongens knikken instemmend, gaan volgens de groepjes staan en twee gaan al op pad. Chace, Thalita en Kyaro nemen afscheid van ons en rennen dan in hun aangewezen richting. 'Goed, zijn de dames er klaar voor?' vraagt Devi lachend. 'Wat denk jij dan' zegt Jace en stompt hem op zijn borst. 'Laten we dan maar gaan' zeg ik en begin met lopen. 'Niet zo snel lopen' zeurt Devi meteen lachend. Expres ga ik nog sneller lopen en hoor de jongens lachen, waar maak ik me toch druk om? 

Na een tijdje lopen komen we aan bij het bos, via het zuiden duurt het langer voor je er komt maar eindelijk zijn we er. 'Goed, we moeten zo veranderen dus houd je ogen altijd open' zegt Jace streng. 'Natuurlijk' zegt Devi en loopt al naar een boom. 'Dadelijk zul je alle gedachtes van de jongens horen maar daar moet je niet te veel op letten' zegt Jace zacht. 'Hoor ik nu ook officieel bij de roedel?'  vraag ik met een glimlach. 'Tuurlijk' zegt Jace lachend. Van blijdschap geef ik hem een kus en ren vrolijk naar een boom zodat ik kan veranderen. Het is geweldig om bij de roedel te horen, dat is een teken dat ze me hebben geaccepteerd en ik weer een echte thuis heb. 

Als ik ben veranderd merk ik al meteen dat Jace gelijk had, de jongens blijven maar praten en het is al best irritant. We zijn niet irritant! zegt James nep beledigd. Snel loop ik achter de boom vandaan en zie dat de jongens ook al veranderd zijn. Jace knikt als teken dat alles goed is en we kunnen gaan. Devi begint vrolijk verder te rennen richting het zuiden en ik volg hem maar snel voordat ik achter raak. Hopelijk gaat alles ook goed bij Thalita...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Heei lieve lezers,

Hier weer een hoofdstukje geschreven door @Racheltjuh.

Sorry als er wat typefouten in zitten, ik heb last van mijn duim doordat die klem heeft gezeten tussen de auto deur dus typen gaat lastig :S

xxRachel

Vote? Comment? Follow?