Déjà vu?

H23. verpest

Pov Jessica

Pijn, het enige wat ik nu voel. Verdriet merk ik nu niet eens, heel mijn lichaam doet pijn en dat is de schuld van mijn "mate". Mijn ogen zou ik het liefst wel open doen, maar de vermoeidheid slaat telkens weer toe. Nadat Jace me aanviel heb ik al mijn kracht gebruikt om een wolf te blijven maar helaas werkte het niet voor lang. De geluiden om me heen hoor ik nog zacht, Thalita had het opgegeven en is de kamer uit gegaan. Het liefst had ik gewild dat ze bleef, maar ze moet natuurlijk ook rusten. Het was geweldig hoe ze het telkens voor me opnam, ze ging zelf voor me staan toen Jace kwam. Ineens hoor ik een deur opengaan, hij kraakt een beetje en ik hoor iemand vloeken. Wie is er nu nog wakker? Zachtjes gesnik hoor ik dichterbij komen, wie moet er zo huilen? Mijn ogen willen nog steeds niet open maar ik wil wel weten wie het is. Een warme adem voel ik in mijn nek, wat gesnuf en voor ik ook maar iets door heb voel ik de tanden. Hoe druft hij om me nu te markeren? Zijn tanden haalt hij uit mijn nek en alle pijn gaat uit mijn lichaam. Mijn wonden worden nu genezen, de pijn is verdwenen maar dat maakt nu plaats voor boosheid en verdriet. Met al mijn kracht open ik mijn ogen en kijk recht in het verdrietige gezicht van Jace. 'Waarom? Eerst verwond je me en nu maak je me beter!' Roep ik boos. 'H-het spijt me, ik weet niet wat me mankeerde' zegt hij snikkend. Ergens heb ik wel medelijden maar ik ben nog steeds boos. 'Je doet je eigen mate pijn, ik had dood kunnen gaan als je nog verder was gegaan' roep ik met tranen in mijn ogen. 'Dat...w-was nooit de bedoeling' snik hij. 'Je was jaloers, en waarom? Ik kan goed opschieten met je vrienden, daar zou je blij mee moeten zijn. Ik was verdrietig en gelukkig was James zo aardig om me te troosten' zeg ik en ook bij mij stromen de tranen nu over mijn wangen. 'Ik draaide door dat snap ik nu' zegt hij zacht met een zucht. 'Nogal ja, ik had nog wel je naam op mijn pols laten tatoeëren' zeg ik en haal de bescherming van mijn pols af. Ook die wond is nu genezen dus bescherming is niet meer nodig. 'D-dat is zo schattig' snikt hij. 'Dat zei James ook al' mompel ik. Hij gromt, staat op en begint te ijsberen. 'Best, ik ga ergens anders heen zodat ik rustig kan slapen. Jij zoekt het maar uit' zeg ik en loop de kamer uit. 'Toch niet naar James, hè?' Roept hij me na. 'Toch wel!' Roep ik terug.

Na een stukje lopen kom ik bij zijn huis, klop aan en wacht weer op James. 'Je bent beter, markeren zeker?' met die woorden opent hij de deur. 'Ja, mag ik hier slapen?' Vraag ik met een puppy ogen. 'Ik kan toch geen "nee" zeggen tegen die ogen' zegt hij. 'Dankje, je beny een goede vriend' zeg ik. Hij laat me binnen, pakt een groot T-shirt en gooit die weer naar mij. Ik kleed me om, ga op de bank zitten en wacht op James die ineens verdween. 'Hier heb je een deken, en geen zorgen ik blijf bij je' zegt hij en gooit een deken naar me.

*

'Jessica, wat doe je hier?' Vraagt een zachte stem. Langzaam open ik mijn ogen en zie dat het Thalita is. Snel sta ik op, omhels haar en bedank haar meerdere keren. 'Jace heeft me gemarkeerd, mijn wonden zijn genezen en toen zijn excuses aangeboden' leg ik uit. 'Ik hoorde jullie schreeuwen, maar het leek me beter om niet te storen' zegt ze. 'Ik wou niet naar huis dus dan maar naar James, hij is een goede vriend' zeg ik zacht. Glimlachend kijk ik naar James die schattig ligt te slapen op de andere bank. 'Maar Jace zou het niet leuk vinden' zegt ze. 'Nog beter, een goede vriend en een jaloerse mate' zeg ik lachend. 'Dus je bent alweer hier' zegt Chase die ineens in de deur opening staat.

~~~~~~~~~~~~~~~~~

Heeeeei iedereen,

Hier weer een nieuw hoofdstukje, geschreven door @Racheltjuh

Volgende weer door @LunaSole

XxRachel

Vote? Comment? Follow?