Déjà vu?

H37. Het zoeken

Pov Jessica

Voorzichtig loop ik een stukje naarvoren, de jongens geloven me niet maar ik weet zeker dat ik iets hoorde en iets zag bewegen. Jess, wat doe je? vraagt Devi. Ik hoorde en zag iets, dat weet ik zeker zeg ik vastbesloten. Stap voor stap loop ik naar voren, ondertussen ben ik al van het pad af en ik merk dat ik word gevolgd door Jace die me niet alleen laat. Even sta ik stil om te kijken of ik weer iets hoor, van rechts komt een geluid en mijn kop schiet meteen in die richting. Nu hoorde ik het ook zegt Jace. Jullie zijn gek! zegt Devi, die er maar even bij gaat liggen. Wat is er allemaal? hoor ik Thalita nieuwsgierig vragen. Dat weten we nog niet, maar we komen er zo achter antwoord ik. Weer zetten we een paar stappen naar voren, dit keer zie ik iets zwarts achter een boom staan en dat weet ik héél zeker. Zie jij dat ook? vraag ik aan Jace. Ja, het lijkt op een wolf maar ik weet het niet zeker antwoordt hij een beetje onzeker. Nu loop ik iets sneller naar voren, ik kom steeds dichter in de buurt van de boom en de zenuwen gieren door mijn lijf. Als ik maar een paar meter van de boom verwijderd ben schrikt het wezen, snel rent die er vandoor maar ik volg hem snel. Gelukkig heb ik wel een goede conditie want anders was dit helemaal hopeloos. Wees voorzichtig waarschuwt Jace nog. Zo snel als ik kan ren ik achter het wezen aan, het lijkt inderdaad wel erg veel op een wolf dus laten we maar hopen. Ik grom een keer hard, neem nog een laatste sprint en spring dan op de wolf af. Mijn nagels klem ik in zijn schouders en hij piept hard maar dit is nodig. Meteen komen Jace en Devi aangerent maar wel in mensen vorm, langzaam zie ik dat de wolf ook terug veranderd naar mens. Mijn gebeden zijn gehoord, het is mijn broer, eindelijk heb ik hem weer terug. 'Jake?' vraagt Jace, hij kijkt me hoopvol aan. Met mijn grote kop knik ik heftig, tranen vullen mijn ogen en ik ren snel naar een boom zodat ik terug kan veranderen. 

Zodra ik terug veranderd ben en mijn kleren aan heb, ren ik naar de jongens toe. Jake heeft al een broek aan, Jace was zo slim om een extra mee te nemen, gelukkig. 'Jake?' vraag ik zacht maar hoorbaar, ik ga voor hem op de grond zitten en kijk hem met tranen in mijn ogen aan. Hij kijkt op en ik zie zijn ogen groot worden, 'Jes?' vraagt hij zacht. Ik knik bevestigend, hij krijgt tranen in zijn ogen en slaat dan zijn armen om me heen. Eindelijk heb ik mijn broer terug, en het voelt geweldig.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Heeei iedereen,

Sorry dat dit niet zo heel lang is, hopelijk is het wel een leuk stukje.

Ik ben druk bezig met de toetsweek en natuurlijk mijn eigen weerwolf verhaal maar toch is het gelukt om nog iets te schrijven.

Geschreven door @Racheltjuh :)

xxRachel