Pek açıklamaya gerek yok.
Kendi karanlığında kaybolmuş KAĞAN TUNA
Her şeye rağmen hala dik duran masum mu desem saf mı desem bilemediğim bir kız YAĞMUR ILICA
Peki bu zıt karakterler nasıl ortak nokta bulacaklar?
KARANLIĞIN MASUM AŞKI diyelim o zama...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Ben oları çok özledim kağan. daha dün gibi acısı'' elimdeki ikisininde resimleri olan çerçeveyi alıp masaya koydu ''biliyorum çok acı veriyor ama ölümle ölünmüyor. bunu unutma. onlar gittiler diye yaşamayı bırakacak mısın. zaman akıp geçiyor''
kazağımın koluna göz yaşımı sildim '' biliyorum ama yapamıyorum işte. deniyorum ama aklımdan çıkmıyor. onları kim öldürdü kağan kim. geç bulduğum kuzenimi, annemden sonra tek varlığım olan teyzemi kim vurdu''
''bulucam onları sevgilim. sana söz veriyorum bulucam.'' boynuna sarılarak ''seni seviyorum kağan. iyi ki benimlesin iyi ki beni bırakmadın'' boynumdan öpüp ''seni asla bırakmayacağım. asla'' Her şeye rağman aramız çok iyiydi çok mutluyduk beraber yaşıyorduk
''hadii ama prenses okula geç kalıyoruz'' cırtlak sesimle ''tamam ya bi kızı bu kadar sıkamazsın ki. hem nereden çıktı bu okul sevdası. hadi hadi diyip duruyorsun'' merdivenlerden iniğ karşısında dikildim ''geldim işte. gidelim'' bri şey demedi sadece çarpık gülümsemesini yaptı ve evden çıktık
okula geldiğimizde gözler üzerimizdeydi. yaklaşık 1 aydır ikimizde okula gitmiyorduk. sebebi benden teyzem ve kuzenim öldükten sonra dünyadan soyutlanmıştım sanki. kağan da beni yalnız bırakmak istememişti bu yüzden ikimizde okula gitmiyor beraber yaşıyorduk.
Kağanın dürtüklemesiyle kendime geldim ''hadi ama burada böyle dikilecek misin. sına çıkmayacak mıyız'' başımı salladım ve kağanın elinden tutup sınıfa doğru yürüdük.
''kızım okulda herkes sizi konuşuyor. olay olay olay. yılın aşkı okuldan kaç...'' sözünü kesip ''melek teyzem ve kuzenim öldü ve bu yüzden okula gelmek istemedim hatta evden dışarı çıkmak bile istemiyordum. kağan da beni yalnız bırakmak istemedi ve benimle kaldı'' kısık sesle devam etti ''daha doğru ben onunla kaldım'' gözleri fal taşı gibi açılmış beni izleyen meleğe gülümsedim ''bakma öyle''
Kekeleyerek ''yani sen ve kağan. sen kağanın evinde. kağanın evi diyorum bak sen ve kağanın evi. ev...'' sözünü keserek bağırdım ''ayy yeter!! evet ben kağanın evinde kaldım. çünkü kağan beni bırakmak istemedi. hatta...'' ne diyorum ben ya bunu söyleyemem ''ee devamını getir. hatta ne. yoksa siz''
Umarım o şeyi düşünmüyordur ''siz şey mi yaptınız'' ay iyice saçmaladı bu kız ''salak salak konuşma melek. ayrı odalarda kaldık birlikte bile yatmadık.''
suratıma imalı imalı baktı ''öyle bir şey olmadı diyorum melek. saçmalama ve kapat bu konuyu'' derin bir iç çekerek ''pekala senin dediğin olsun. nasıl olsa yakında çıkar kokusu''
''yaa melek son derse girmesek ben gerçekten bunaldım. kafeye falan gideriz ne dersin'' gülümseyerek ''sen demeseydin ben diyecektim. bunaldım artık derslerde bu ne böyle''
yan sıradan kağan dürtükledi ''hayırdır nereye'' ceheneme gelcen mi diyesim vardı da neyse ''melek le beraber kafeye canım. oldu mu'' kaşını kaldırıp ''hayır olmadı''
