“ Kyungsoo, Jongin’in kafesine gidelim bugün. " Luhan ellerini okul ceketinin cebine atarak yürümesine devam etti yavaş adımlarla Kyungsoo ile birlikte akşam olmasına rağmen insanlarla dolup taşan caddede.
“ Uh, olur. “diyerek cevap verdi Kyungsoo yüzüne gülümsemesini tekrar aldı. Jongin’in adını her duyduğunda bu gülümsemesine neden oluyordu. Ve Luhan bunun hiçbir zaman,hiçbir şekilde bir türlü farkına varamıyordu.Sonunda lüks kafeye geldiklerinde Luhan hızla ona arkası dönük olan ve hesaplamalarıyla uğraşan Jongin’in sırtına atlayarak kollarını boynuna doladı.
" Joonginie ! “
“ Luhan~ ah. “Jongin elindeki faturaları masaya tekrar koyarak Luhan’ın kollarını nazikçe boynundan çekerek ona döndü güler yüzü ile. Az önce yeni sevgilisinden ayrılıp kötü bir olay yaşamıştı ama Luhan ona bunu unutturmayı başarmıştı yine her zamanki gibi.Luhan’a sıkıca sarılmıştı ki onun arkasından duran ve başka bir şeyle ilgileniyormuş gibi yapan Kyungsoo’yu fark etti sonunda.
“ Ah! Kyungsoo da buradaymış. “ Jongin istemese de Luhan dan ayrılmak zorunda kaldı o anda. Kyungsoo’nun yanına yürüyüp her zamanki gibi saçlarını karıştırdı. “ Neden buradasınız? Bu saatte okulda olmanız gerekiyordu. “ Jongin gözlerini duvar saatinden çekerek tekrar Kyungsoo ya döndü. O her zaman Jongin’e doğruyu söylerdi.
“ 5 dersten sonra okulda kim- “Kyungsoo konuşmasına devam edemedi çünkü Luhan kalbini tutarak yavaşça eğildi yere. Bu göğsüne giren en büyük sancıydı bugüne kadar. Bütün bedenini birden sarsmış ve büyük bir acı çekmesine neden olmuştu. Derin bir nefes almaya çalıştı uzun bir süre ama iki büklüm olduğu için yapamadı.Kyungsoo bunu gördüğünde sözünü keserek Luhan’ın yanına geldi.
“ Luhan, iyimisin? “ Luhan ellerini yumruk yaparak önüne düşmüş saçlarını karıştırdı ve yavaşça yeniden doğruldu yüzüne gülümsemesini takınarak.
“ Evet, sadece saçlarım biraz bozulmuştu. “ Kyungsoo, Luhan’ın gözünde saklı olan acıyı görse de o anda bir şey dememeyi seçti.
“ Her zamanki masamıza gidiyoruz. “ Luhan Jongin’e ve Kyungsoo ya gülümsemeye devam ederken Kyungsoo’yu yürütmeye başladı cama yakın olan masaya doğru.Kyungsoo bir süre daha şüpheli gözlerle Luhan’ı süzdükten sonra siparişlerini verdi.
“ Oh Sehun bize yardım etmeyi kabul etti. “Luhan bunu birazda olsa çekinerek söylemişti. Çünkü Kyungsoo’nun Sehun dan hoşlanmadığı oldukça açıktı.
“ Yardım? “ Kyungsoo sabit duruşunu hiç bozmadan Luhan’a bakmaya devam ediyordu.
“ Imm.” Diyerek başını salladı yavaşça Luhan. “ Seni babana benzetecek tek kişi Oh Sehun. Veben onu ikna etmeyi başardım. “Luhan’ın yüzüne minik bir gülümseme gelmişti fakat onun aksine Kyungsoo’nun kaşları yavaşça çatıldı. Ve bu ifadeyi Luhan uzun zamandan sonra tekrar görmüştü. “ Kyungsoo bunu kabul etmel- “ Luhan sözünü tamamlayamadan Kyungsoo çantasını tekrar sırtına takarak sandalyesinden kalktı yavaşça.
" Yarın okuldan kaydını sildireceğim. “Kyungsoo şaşkına uğramış Luhan’ın suratına bile bakmadan arkasını dönüp yürümeye başladı.
“ Do Kyungsoo “ Luhan ilk başta yerinden kalkmadan Kyungsoo’nun arkasından seslendi panik yapmamaya çalışarak. Fakat Kyungsoo onu duymazlıktan gelip yürümesini kesmeden cafenin çıkışına doğru gitmeye devam etti. “ Kyungsoo~ah! “ Luhan sandalyesini sesli bir şekilde geri itip hızlı adımlarla Kyungsoo’ya yetişip önünü kesti. Bu hareketi cafedeki meraklı gözlerin onlara dönmesine neden oldu. “ Özür dilerim.Gerçekten özür dilerim. “ Luhan Kyungsoo’nun eline yapıştı aceleyle. Kyungsoo ona daha öncede böyle birkaç kez kızmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Touch My Heart (✓)
Fanfic" Sen, hiçbir zaman gülümsemekten vazgeçme. Üzgün olsan bile hatta karşında ki ağlıyor olsa bile. Çünkü kimin ne zaman gülümsemene aşık olacağını bilemezsin. " Storyby.aynurdemir ♧ HER HAKKI SAKLIDIR ¥
