“ Luhan, bugün kontrollerin var. Hastaneye gitmeyi sakın unutma. “ diye mesaj atmıştı Jongin.Cafe oldukça yoğun olmalı diye düşündü Luhan, Jongin aramadığına göre.
“ Kim? “ diye sordu Kyungsoo çantasından kulaklığını çıkarıp boynuna astı ardından.
“ Jongin.” Luhan telefonunu tekrardan cebine koydu mesajı bir kez daha okuduktan sonra.
“ Ne diyor? “ Kyungsoo ilgisiz görünmek adına kulaklığı ile oynamaya devam etti bir süre daha.
“ Şey, akşam birlikte sinemaya gidelim diyor. “ Luhan her zaman bu konuda Kungsoo 'ya yalan söylediğinden artık pek endişelenmiyordu. “ Ah, birde eve geç kalmamamı söylüyor. “
“ Tamam. Şuradan bir taksi – “
“ Gerek yok. Ben kendim giderim. Hafta sonu yanıma gelmeyi unutma. “ Luhan gülümseyerek Kyungsoo ya el salladıktan sonra yanından uzaklaştı.Hastalığını Kyungsoo ama ileri bir seviyede olduğundan haberi yoktu. Çünkü Luhan acılarını hiç bir zaman dışa vurmayı sevmiyordu. Neredeyse dört ay olmuştu kontrollerini yaptırmayalı. Amcasına ve Jongin’e da yalan söylemek zorunda kalmıştı bunun için.Ama bugün kesinlikle gitmeliydi. Göğsündeki ağrılar artmakla kalmamış yaklaşık son aydır da oldukça çabuk yorulmaya başlamıştı. Ve bu kesinlikle onun iyileştiğinin bir göstergesi değildi.
~ ~ ~
“ Luhan, erken geldin. “Luhan son anda Jongin’i evden çıkmadan yakalamış ve tamamen yerlerde sürünen suratına gülümsemesini oturtmayı da unutmamıştı.
“ Evet, o kadar sağlıklıyım ki doktorum beni hastaneye neden geldin diye azarlayarak kapı dışarı etti. “ Luhan gülümsemesini daha da büyüttü suratında.
“ Ah, işte bu güzel haber. “ Jongin,Luhan’ın saçlarını karıştırdıktan sonra oturduğu koltuğa iyice yayıldı Luhan’ı da yanına çekerek.
Luhan bir süre sonra başını geriye atarak gözlerini kapadı. Gülümsemesi yüzünden tamamen silindi yavaşça. Doktorunun söylediği kulaklarında yankılanmaya hala devam ediyordu oldukça saçma bir şekilde.
~En kısa zamanda hastaneye yatmalısın Luhan.. Hastalığın oldukça ilerlemiş.~
Luhan,o anda korkmak yada ağlamak yerine aptalca gülümsemişti doktorun yüzüne karşı. Bütün hayatı boyunca yapabildiği en iyi şey buydu çünkü.
~ ~ ~
“ Hafta sonu neden beni görmeye gelmedin? Sana hasta olduğumu söylemiştim. “ Luhan asık suratıyla yanında sessizce yürüyen Kyungsoo’ya döndü. Kyungsoo ona dönmek yerine yola bakmayı tercih ederek yürümesine devam etti bir süre daha.
“ Seni görmeye geldim ama uyuyordun. “Kyungsoo’nun cevabı kısa ve de netti. Bu cevap biraz da olsun Luhan’ın gülümsemesine neden olmuştu.
“ Keşke beni uyandırsaydın. Sen olmayınca çok sıkılıyorum, biliyorsun. “ Luhan bakışlarını Kyungsoo dan çekip yola bakmayı tercih etti daha sonra ona dönmeyeceğini anladığında.
“ Dinlenmen gerekiyordu. “ Kyungsoo sanki Luhan’a bakmamaya yeminliymiş gibi gözünü biran olsun önünden ayırmıyordu.
“ Jongin bana geldiğini söylemedi ama. “Luhan kendi düşüncelerine dalmış yürümeye devam ederken, Kyungsoo da bunu duyduğu anda adımlarını birden yavaşlatmaya başladı büyük bir hayal kırıklığına uğrayarak. Jongin onun geldiğini görmüştü peki neden Luhan’a bir şey söylememişti. Kyungsoo aklına gelen düşünceleri bertaraf etmek için yüzünü buruşturdu. Jongin’in,Luhan’ı sevmesinin imkanı yoktu elbette ki…
“ Hadi, derse geç kalacağız. “ Luhan hızla Kyungoo’nun eline yapışıp onu okula doğru sürüklemeye başladı.O sırada karşıdan elindeki iki şekerle gelen Sehun’u bile görmeden Kyungsoo’yu peşi sıra sürüklemeye başladı biranda ona bütün kızgınlığını unutarak. Sehun ise nedenini anlamadığı bir şekilde kaşlarını çatarak avucundaki şekerleri paramparça etti.Hızla geldiği yöne dönerek okuldan uzaklaştı tekrardan. Luhan o gün bütün gün boyunca Sehun’u bulmakla geçirdi tüm zamanını fakat onu hiçbir yerde bulamadı çünkü Sehun o gün hiçbir derse girmemişti.
~ ~ ~
“ Suratın asık. “Kyungsoo kaşlarını kaldırarak yanında yürüyen Luhan’a soran gözlerle baktı.Luhan buna itiraz etse de keyfinin kaçık olduğu oldukça belliydi. Kyungsoo ile arasını yeniden düzeltmişti ama yinede kendini tam olarak iyi hissedemiyordu. Bunun sebebi Sehun olabilir miydi? Sehun iki gündür okula gelmiyordu ve Luhan da abisinin restoranına gitmeye biraz çekiniyordu.Çekinmesinin nedeni tekrardan kokular yüzünden kalbinin tekleyecek olmasıydı.Ama onu oldukça merak etmişti. Belki de hasta olmuştu gerçi hava de oldukça güzeldi.
“ Kyungsoo, benim bir yere gitmem gerekiyor. Jongin seni ararsa seninle olduğumu söyler misin? “ Kyungsoo nedenini sormak istese de bunu yapmadı ve sadece başını sallayıp hızlı adımlarla uzaklaşan Luhan’ın arkasından baktı onu anlamaya çalışır bir şekilde.Buna daha fazla dayanamayarak cebindeki telefonu çıkardı ardından. Luhan hiçbir zaman Kyungsoo yanında olmadan bir yere gitmezdi.
~ ~ ~
Sehun’un abisinin restoranı okula uzak olmadığı için Luhan taksi tutmak yerine kendini çok yormadan hızlı adımlarla yürüyerek gelmişti. Okuldan çıktıktan sonra hemen eve gitmesi gerekiyordu aslında en son geçirdiği kriz yüzünden - Jongin bunu öğrennmişti - ona oldukça kızmıştı. Ama Sehun eğer hastaysa Luhan onu yalnız bırakmak istemiyordu ve bunun nedenini de pek bilmiyordu. Kyungsoo’nun dediği gibi Sehun ona mı benziyordu yoksa bunun altında başka bir neden daha var mıydı? Belki Sehun o kriz geçirdiğinde bütün gün yanında ona baktığı için olabilirdi. Luhan sonunda geldiğinde restoranın kapısını yavaşça açıp içeriye girdi güler yüzü ile fakat karşılaştığı manzara karşısında kanı adeta bütün vücudundan çekildi bir anda.Yüzündeki gülümseme aniden sönüp yerini dehşete düşmüş bir ifadeye bıraktı.Üç tane serseri küçük lokantayı darma duman etmiş Sehun’un abisi Suho’yu da gözleri önünde taciz ediyorlardı. Luhan burayı hemen terk etmesi gerektiğini oldukça iyi biliyordu Suho’yu bu durumda kesinlikle tek başına bırakamazdı.
Yardım çağırmak için geriye doğru bir adım atıp dönmüştü ki arkasından gelen boğuk bir çığlık duydu. Luhan yavaşça arkasını döndü yeniden. Gençlerden biri oldukça sarhoş ve oldukça da adi görünüyordu. Luhan alkollü çocuğun ona geldiğini görünce hızla çıkış kapısına koşmaya başladı. Ama Luhan’ın koşuşu yalnızca çocuğun daha da eğlenmesine neden oldu. Çocuk elini Luhan’ın ceketinin yakasına atıp sertçe onu durdurmayı başardı. Çocuk zafer kazanmışçasına gülümsüyordu ve Luhan ise hayatı boyunca böyle bir duygu yaşamamıştı. Neydi bu? Korku muydu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Touch My Heart (✓)
Fanfiction" Sen, hiçbir zaman gülümsemekten vazgeçme. Üzgün olsan bile hatta karşında ki ağlıyor olsa bile. Çünkü kimin ne zaman gülümsemene aşık olacağını bilemezsin. " Storyby.aynurdemir ♧ HER HAKKI SAKLIDIR ¥
