“ Luhan! “ Luhan aniden duyduğu sesle korkarak elindeki ağrılarını birazda olsa yatıştıran ilaç kutusunu düşürdü yere. “ Ah,bu kadar korkak olduğunu bilmiyordum. “ Sehun ondan önce davranarak ne işe yaradığını anlamadığı plastik ilaç kutusunu yerden alıp Luhan’a uzattı. Luhan birden panikleyerek Sehun’un elinden ilaç kutusunu almak istediyse de başarılı olamadı. “ 500 miligram? “ Sehun kutunun üzerindeki yazıları okumakla uğraşırken Luhan’da ne olduğunu bilmemesi için elinden almaya çalışıyordu. “ Ne ilacı bu? Ouabain? Miligramı oldukça fazla. “ Luhan sonunda Sehun’un başını ona çevirmesiyle kendine gelip ilacı hızla aldı elinden.
“ Astım hastasıyım demiştim sana. “
“ Ah, doğru. “ Sehun insanları çok iyi tanımasına rağmen yinede Luhan’ın ona yalan söylediğini anlayamamıştı.
~ ~ ~
“ Bu aralar hastaneye uğradın mı hiç? “ Kyungsoo dışarıdan oldukça sakin görünmesine rağmen içi içini yiyordu. Elindeki telefonuyla uğraşıyormuş gibi yaparak taksiye binmek üzere yürümesine devam ediyordu Luhan’ın yanında.
“ Ah, şey. Evet, bir ay önce kontrole gitmiştim. Doktorum iyi olduğumu söyledi. “ Luhan Kyungsoo’ya ona bakmasa da yüzüne doğal olduğunu kendine inandırdığı bir gülümseme takınıp ilerideki boş taksiye doğru adımlarını hızlandırdı Luhan taksiye binmeden hemen önce arkasından gelen güçlü ve bir o kadar da sinirli bir ses duyup yavaşça döndü ne olduğunu anlamaya çalışı bir vaziyette. Oh Sehun sert ve hızlı adımlarla ona doğru geliyordu.
“Ne oldu?” Kyungsoo taksinin içinden başını uzatıp sordu Luhan’a hala binmediğini görünce.
“Oh Sehun. Buraya geliyor.” Luhan’ın sesinden oldukça şaşkın olduğu anlaşılıyordu.
“Ne yaptığını sanıyorsun?” Sehun sordu öfkeyle.
“Ne?” Luhan hala şaşkın ve anlamamış bir şekilde bakıyordu karşısında dikilen Sehun’a.
“Beni aldatıyor musun yoksa? Sana beni beklemeni söylemiştim. “ Sehun sert bakışlarını Kyungsoo’ya çevirdi daha sonrasında.O kadar sinirliydi ki yanlış bir şey yapmamak için kendini sıkıyordu.Yumruk yaptığı elleri tir tir titriyordu.
“NE?”Sehun hala Luhan’ın ona bu şekilde bakmasına daha da sinirlendi.
“Aynı şeyi söyleyip durma, sinirlerimi bozuyorsun.”
“Oh Sehun,” Luhan’ın yüzünde minik bir gülümseme oluştu ardından.
“Ne?” Bu sefer Sehun aynı kelimeyi kullanmıştı.
“Sen beni kıskanıyor musun?” Luhan Kyungsoo’nun onu hala takside beklediğini unutmuştu o anda. Bütün dikkati Sehun’daydı.
“Tabi ki de hayır.Neden kıskanayım?”Sehun birden bütün kızgınlığını bırakmış bunu düşünmeye başlamıştı. Şuanda yaptığı şey tam olarak buydu aslında. Kıskanmak. Evet, bu haliyle tıpkı kıskanç birsevgili gibiydi.
“ O halde. “ dedi Luhan keyiflenen sesiyle. “ Sorun nedir?” Sehun sakinliğini yeniden kaybetti.Neredeyse durduğu yerden fırlayıp Luhan’ın omuzlarından yakalayıp onu sarsmaya başlayacaktı.Ama son anda Luhan’ın gülen yüzünü fark ettiğinde onunda zaten bunu istediğini fark etti.Bu nedenle böyle yapmak yerine sadece burnunu çekti.
“ Eğer sen sorunun nerede olduğunu bilmiyorsan benim sana bunu anlatmama gerek yok.” Luhan o anda sokağın ortasında minik bir kahkaha patlattı Sehun’u şaşırtacak şekilde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Touch My Heart (✓)
Fanfiction" Sen, hiçbir zaman gülümsemekten vazgeçme. Üzgün olsan bile hatta karşında ki ağlıyor olsa bile. Çünkü kimin ne zaman gülümsemene aşık olacağını bilemezsin. " Storyby.aynurdemir ♧ HER HAKKI SAKLIDIR ¥