Το πρωί ξυπνάω με τον ήχο που βγαίνει από το ξυπνητήρι. Είναι 7:00. Όταν επιτέλους αποφασίζω να σηκωθώ από το κρεβάτι, κάνω ένα γρήγορο μπάνιο, τρώω πρωινό, βάζω το αγαπημένο μου τζιν και ένα φούτερ και πιάνω τα μαλλιά μου σε έναν κότσο.
Έχει πάει 8:00 παίρνω την τσάντα με τα βιβλία μου, και ανοίγω την πόρτα και βλέπω και τον Χαρρυ να βγαίνει απο το διαμέρισμα του. Αναρωτιέμαι πού να πηγαίνει τόσο πρωί... Μπαίνω στο ασανσέρ και μπαίνει και εκείνος μεσα. Φοράει μια μπλε μπλούζα και μαύρο τζιν όπως την πρώτη φορά που τον ειδα. Κρατάει επισης παρόμοια βιβλία με τα δικά μου στο χέρι του.
“Γεια!” τον χαιρετάω εγώ με ένα αναγκαστικό χαμόγελο.
“Γεια.” απαντάει χωρίς να ενοχληθεί να με κοιτάξει
Μια αμήχανη ησυχία επικρατεί αμέσως μετά, τουλάχιστον για εμένα γιατί εκείνος δεν νοιάστηκε, μέχρι που αποφασίζω να ρωτήσω, "Πανεπιστήμιο πας;"
“Ναι!” λέει λίγο απότομα
Χαμογελαω συμπαθητικά και εκείνη την στιγμή ανοίγουν οι πόρτες του ασανσέρ και βγάνει έξω. Κατευθύνεται σε ένα μαύρο αμάξι το ξεκλειδώνει και μπαίνει μέσα. Μπαίνω και εγω στο αυτοκίνητο μου και ξεκινάω το δρόμο μου για το Πανεπιστήμιο.
Είμαι πολυ χαρούμενη και ενθουσιασμένη που σήμερα ειναι η πρωτη μου ημέρα στην σχολή, αν και δεν ξέρω κανεναν απο αυτην την περιοχή. Ελπιζω να γνωρισω καποιον εκεί, διότι θα ήθελα να έχω κάποιον εδώ μιας και όλοι μου οι γνωστοί βρίσκονται πίσω στο Λος Άντζελες.
Φτανω σε ενα μεγαλο κτηριο και παρκαρω το αυτοκίνητο μου στο παρκινγκ του κτηριου. Μπαινω μεσα και προσπαθω σύμφωνα με τα χαρτιά μου να βρω κατευθειαν την τάξη μου, δεν θέλω να αργήσω την πρώτη μέρα. Ρωτάω μια κοπελα στην είσοδο και ευτυχώς γνωρίζει που είναι.
Βρίσκω την αίθουσα και μπαινω μεσα, δεν βρίσκονται ακομα πολλοί μαθητές στην τάξη. Καθομαι στην δευτερη σειρα και ο χώρος σιγα σιγα γεμιζει με μαθητές. Μια κοπέλα με μακριά καστανα μαλλια ερχεται και κάθεται διπλα μου.
"Γεια!" Με χαιρετάει με ενα φιλικο χαμόγελο
"Γεια!" την χαιρετάω και εγω με ενα χαμογελο
"Πως σε λενε;" με ρωταει
"Καθριν! Εσενα;" απαντάω με ενθουσιασμό
"Ελενα!" μου λέει,"Μενεις εδω σε αυτην την περιοχη; Γιατι δεν σε εχω ξαναδει.."
Με ρωταει την ωρα που ενα αλλο κοριτσι ερχεται και κάθεται απο την αλλη μερια διπλα μου.
VOUS LISEZ
Memories || h.s.
Fanfiction"One of the reasons why people hold on to memories so tight is because memories are the only thing that don't change when everything else does." DONT COPY THE STORY. ® Memories 2014