Memories || h.s.

Κεφάλαιο 15

Μόλις φτάνουμε στην πόρτα της καφετέριας ο Νάιαλ φεύγει και εγω συνεχίζω να περπατάω προς τις τουαλέτες. Νιώθω πολύ καλύτερα τώρα που τα πράγματα με τον Νάιαλ ξεκαθάρισαν. Είναι σαν να έφυγε ένα βάρος από επάνω μου. Ήθελα τόσο πολύ να του τα πω.

Πάω στην τουαλέτα και πλένω το πρόσωπο μου, ευτυχώς δεν είχα φορέσει το πρωί καθόλου μέϊκ απ Και δεν έχει τρέξει στο πρόσωπο μου. Φεύγω από την τουαλέτα και εκείνη την ώρα χτυπάει το κουδούνι. Θυμήθηκα ότι είχα αφήσει στην την τσάντα μου στην καφετέρια, με γρήγορο βήμα πάω και την παίρνω. Στην διαδρομή συναντάω την Μαίρη.

"Εσύ έχεις να μου πεις πολλά..."

"Το ξέρω, τι να κάνω δεν προλαβαίνω."

"Αν θες να έρθεις καμία μέρα από το σπίτι μου"

"Να το κανονίσουμε τότε," της απαντάω και μπαίνουμε μέσα στην τάξη. Καθόμαστε στην συνηθισμένη μας θέση.

"Έλα αν είναι σήμερα κατά τις 5."

"Εντάξει, πες το και στην Έλενα"

"Ναι, θα της το πω" απαντάει με ένα χαμόγελο. Το κακό είναι ότι με την Έλενα έχουμε μόνο 2 ώρες μαζί τις υπόλοιπες έχει άλλα μαθήματα. Ο καθηγητής μπαίνει μέσα στην τάξη και σταματάμε να μιλάμε.

.

.

.

Οι ώρες πέρασαν γρήγορα και αυτή την στιγμή βρίσκομαι στο αυτοκίνητο μου και πηγαίνω σπίτι. Δεν μίλησα πολύ του Χάρρυ σήμερα και κατά κάποιο τρόπο νιώθω λίγο άσχημα. Ελπίζω να μην έχει θυμώσει.

Στην διαδρομή σταμάτησα σε ένα σουπερμάρκετ για να πάρω κάποια πράγματα που χρειαζόμουν για το μεσημεριανό. Τα παίρνω και συνεχίζω την διαδρομή μου προς το σπίτι. Το σουπερμάρκετ δεν ήταν μακριά από το διαμέρισμα οπότε σε πέντε λεπτά ήμουν εκεί. Μπαίνω στο ασανσέρ και πατάω το κουμπί για να ανέβει επάνω. Ανοίγει η πόρτα και βλέπω τον Χάρρυ να στέκεται μπροστά.

"Γειαα"

"Γειαα"

"Τι κάνεις;" με ρωτάει με ένα χαμόγελο και τα λακκάκια του έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Αχ, είναι τόσο όμορφος...Τι έχω πάθει; Νομίζω ότι ερωτεύομαι ξανά...

"Καλά εσύ;" του απαντάω κρατώντας τον εαυτό μου να μην χαμογελάσω σαν ηλίθια.

"Αυτή την στιγμή τέλεια"  τι;! Αυτή την στιγμή τέλεια; Μπορεί να νιώθει καλά μαζί μου... Συνειδητοποιησα ότι βρίσκομαι ακόμα μέσα στο ασανσέρ και βγαίνω έξω.

"Εμ... συγγνώμη που δεν σου μίλησα σήμερα αλλά έγιναν πολλά..."

"Ναι, δεν πειράζει το κατάλαβα μόλις σε πήρε ο Νάιαλ από το τραπέζι"

"Του είπα αυτά που ένιωθα γι'αυτόν.."

"Δηλαδή..."

"Ότι θα ήθελα να είμαστε απλά φίλοι και δεν μπορώ να του δώσω άλλη ευκαιρία γιατί φοβάμαι ότι θα με ξαναπληγωσει"

"Χαίρομαι που βρήκες την δύναμή να του τα πεις" χαμογελάω ελάχιστα και το ίδιο κάνει και αυτός

"Πρέπει να φύγω τώρα γιατί πεινάω σαν λύκος.."

"Ναι και εγώ πρέπει να βγάλω έξω τα σκουπίδια.."

"Χάρηκα που τα είπαμε έστω και για λίγο..."

"Και εγώ, τα λέμε αργότερα," πατάει το κουμπί για να ανοίξει η πόρτα του ασανσέρ, ανοίγει και μπαίνει μέσα

"Τα λέμε!" τον χαιρετάω και μπαίνω στο διαμέρισμα μου.

Αφήνω τα πράγματα στην κουζίνα και πάω στο δωμάτιο μου να αλλάξω. Έβαλα μια άσπρη φόρμα και μια μαύρη μπλούζα. Μετά πάω στην κουζίνα για να ετοιμάσω το φαγητό.

Ο Χάρρυ φερόταν κάπως διαφορετικά σήμερα, λες και κάτι άλλαξε. Πάντα ήταν έτσι αλλά τώρα κάτι είχε το βλέμμα του. Δεν ξέρω.. Ίσως και να μην το είχα παρατηρήσει παλιότερα.

Μόλις τον βλέπω να χαμογελάει κάτι αλλάζει μέσα μου, γίνομαι πιο χαρούμενη και γενικά όταν βρίσκεται δίπλα μου τα πάντα αλλάζουν. Έχει κάτι το διαφορετικό που με κάνει να νιώθω όμορφα.

Οι σκέψεις μου σταματούν μόλις το φαγητό είναι έτοιμο, το βάζω σε ένα πιάτο και ξεκινάω να τρώω.

Μόλις έφαγα πήγα στο δωμάτιο μου για να κάνω μια εργασία που είχαμε για την επόμενη ημέρα. Ευτυχώς έπρεπε να την γράψουμε σε υπολογιστή και όχι με το χέρι γιατί βαριέμαι να γράφω. Ανοίγω το λαπ τοπ και ξεκινάω να την κάνω.

.

.

Όταν την τελείωσα είχε πάει 4 αποφάσισα να κοιμηθώ μισή ώρα. Έβαλα το κινητό μου να χτυπήσει στις 4:30 γιατί στις 5 έπρεπε να πάω και στο σπίτι της Μαίρης να μιλήσουμε. Ξαπλώνω στο κρεβάτι και σιγά σιγά με παίρνει ο ύπνος...

Το κινητό μου χτυπάει στις 4:30 και το κλείνω. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και πάω στην τουαλέτα να πλύνω το πρόσωπο μου. Μετά κατευθύνομαι πάλι προς το δωμάτιο για να αποφασίσω τι να βάλω. Τελικά θα βάλω μια πλεκτή άσπρη μπλούζα ένα μαύρο παντελόνι και άσπρα all-star. Παίρνω το κινητό μου τα κλειδιά μου και κάποια λεφτά και φεύγω. Έπρεπε να ξεκινήσω νωρίς γιατί το σπίτι της Μαίρης ήταν αρκετά μακριά από το δικό μου.