Ps: je was m'n alles

21.

Hicham. Hicham?! Hicham!

Ik zie hem op mijn beeldscherm staan, het is wel degelijk Hicham. Maar hij is verouderd, hij heeft een baardje. Hij draagt een blauwe polo, en zijn haar is mooi gladgestreken.  Hij ziet er nog steeds even knap uit als 5  jaar geleden. Ik streel het computerscherm. Hicham leeft gewoon nog, ookal is het maar gewoon een foto dat quasi niets bewijst. "Mijn Hicham..." fluister ik zacht, terwijl er een traan over mijn wang rolt. Ik blijf kijken naar het scherm tot er iets veranderd. En na 5 minuten krijg ik een 2e hartinzinking, het beeld veranderd. Het lijkt wel op googlemaps. Ik zie Hicham op een straat staan. Hij kijkt rond zich, waar bevindt hij zich?! Ik probeer hem via het scherm te zeggen dat hij naar boven moet kijken, zodat hij recht in de camera kijkt. Maar tevergeefs, hij stapt door. Het beeldscherm word helemaal zwart en mijn computer valt uit. Ik snap het niet! Hoe komt dat hij daar nog leeft?! Dit kan helemaal niet waar zijn. Waar bevond hij zich überhaupt? De straten leken helemaal niet op de straten van Nederland. Eerder Amerika? Ik veeg mijn tranen weg en neem mijn spullen. Ik kan niet langer bij de pakken blijven zitten. Ik moet actie ondernemen, en wel nu.

Ik loop naar de auto en zie Ilias  slapen.  Ik tik op het glas met mijn sleutel. "Word wakker!" Roep ik. Ilias schrikt uit zijn slaap en opent de deur. "Wajaw hoe lang ben je weggeweest?" Vraagt hij. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het 12 uur 's nachts is. "Doet er niet toe, rijd nou maar naar huis." Zeg ik vermoeid.

Als hij maar enig idee had van wat er zich afspeelde in mijn leven. Zou mijn broer dan zijn kleine zusje beschermen?  Ilias toch.... Als je maar enig idee had.

Eenmaal thuis aangekomen loop ik naar mijn kamer. Het eerste wat ik doe is de brief uit mijn werktas nemen.
'Voor mijn eerste liefde' staat er op. Een typisch jongensgeschrift, dat kun je wel zeggen! Ik neem een zakmes uit mijn nachtkast, vraag je niet te veel af waarom het daar ligt, en open de brief zorgvuldig. Ik haal er een heel a4 blad uit, dat volgeschreven staat. De brief luidt als volgt.

'Mijn eerste liefde. Wie kan dat nou zijn? Een Yousra ,Yasmina, Naoual, hmm of misschien een Monica?  Ik weet het niet. Maar ik schrijf deze brief voor mijn eerste liefde. Want ik weet wat de toekomst me te wachten staat. Ik weet dat hét moment er zal aankomen. Het moment waar mijn ouders mij jarenlang voor hebben gewaarschuwd en wat ze nog steeds doen tot de dag van vandaag. Ik, Hicham, heb geen normaal leven. Ik sta dagelijks op en gedraag me natuurlijk als een normale jongen. Maar in dit huis, in dit milieu kun je dat niet hebben. Mijn eerste liefde, wie je ook bent. Ik hoop dat je niet treurt over mijn dood. Ga verder met je leven. Dat is het liefste wat ik zou willen. Ik houd van je, ongelofelijk veel. Bij wie deze brief terecht komt, Ligt van mezelf af. Welke vrouw zal het met mij kunnen volhouden? Al is het maar voor een paar dagen. Als je dit leest mijn eerste liefde, besef dan dat ik op een goede plaats ben. Zoek me niet. Alsjeblieft.

P.s je was mijn alles'

De tranen rollen 1 voor 1 over mijn wang. Waarom ik? Waarom?
Hicham wist al die tijd al dat hij zou vermoord worden, ook al weet ik niet meer zeker of hij wel degelijk dood is.
Ik draai het blad om en zie zijn initialen staan. H.B
Was ik echt Hicham's eerste liefde? Zoveel vragen. Maar geen antwoorden.

❤allemaal een sterretje? Alvast bedankt. Het is een zeer kleine moeite maar die voor mij veel betekend!❤