Ps: je was m'n alles

24. Opgepakt voor moord.

Na een heerlijke sauna te hebben gehad, brengt Redouan me weer naar huis. Ik mag me gelukkig prijzen met zo'n man als hem. Of toch mijn toekomstige man. "Over minder dan een maand zijn we gewoon getrouwd." zegt Redouan met een brede glimlach op zijn gezicht. "Nou ja, en je moet niet denken dat ik alles alleen ga doen in het huishouden mannetje." Zeg ik al lachend. Het getrouwde leven is volgens mij echt helemaal anders dan mijn hedendaags leventje. "Ik bel je straks saafe?" Zegt Redouan als ik uitstap. "Ik weet niet schatje ik moet voor m'n werk, werken."
"De money binnenhalen, yek?" Zegt hij al lachend... Ik geef hem nog een afscheid kus en stap naar mijn huis.

Ik steek mijn sleutelgat en open de deur. "Salaam dochter." Zegt mijn vader. Nu dat mijn trouwfeest nadert zie ik dat mijn vader het moeilijker en moeilijker begint te krijgen. Ik ben nochtans zijn enigste dochter. "Salaam wawa" zeg ik waarna ik hem een kus op zijn voorhoofd geef, teken van respect. "Ilias moet ons iets vertellen dus kom maar aan tafel zitten." Zegt Mijn moeder. Ik zie de tafel helemaal gedekt, en tot mijn grote verbazing zie ik een extra bord. "Wie verwachten we misschien?" Vraag ik onwetend. "Ewa dat is wat ik jullie moet vertellen." Zegt Ilias. "Oooh jij hebt dit allemaal klaar gemaakt?" Vraag ik. "Ga zitten man." Zegt Ilias geïrriteerd. Ik weet altijd direct wanneer Ilias zenuwachtig is, en dit is 1 van de momenten. Ik doe mijn hoofddoek uit en neem plaats aan tafel. "Ewa zied vertel man." Zegt mijn vader. Ik denk dat ze haast niet kunnen wachten om het nieuws te weten. Aangezien ik al weet wat hij gaat vertellen is het niet echt iets waar ik zenuwachtig voor ben, ik weet ergens wel dat mijn ouders Kaoutar geen trouwmateriaal vinden, maar als het Mektab is dan is het Mektab. "Ewa dus euhm..." *tringggg* "Ik ga wel open doen!" Roep ik enthousiast. Ik rep me naar de deur en verwacht Kaoutar te zien staan.

Ik open de deur en zie een politie agent staan, tot mijn allergrootste verbazing. "Goedendag Mevrouw. Woont Souhaila El (...) hier?" Vraagt de man. "Euh ja dat ben ik." Zeg ik verward. "We moeten je aanhouden, je wordt verdacht van moord op Hicham el (...)" zegt de vrouw terwijl ze de handboeien tevoorschijn haalt. Het enige wat ik zie is Hicham's mooie lach voor mij. Hoe kan ik mijn enigste liefde ooit, hebben vermoord. "KIFASH WAT IS ER AAN DE HAND!!!!" Roepen mijn ouders en broer op de achtergrond. Ik sta stomverbaasd, maar ik geef geen kick. Ze slaan de handboeien rond mijn handen, en ik stap zonder enig idee mee. "SOUHAILA! WHAT THE FUCK MAN!" Roept Ilias al snikkend. "SOUHAILA!" Hoor ik mijn moeder ook nog roepen. Maar ik kan me niet omdraaien en roepen dat ik van ze hou. En dat ik van alles spijt heb. Want diep vanbinnen weet ik alles, alleen dringt het nog niet tot me door...

Hicham wat heb je me toch aangedaan?