I'M THE GANGSTER OF HIS LIFE [COMPLETED]~ Slowly Editing

CHAPTER 33

CHAPTER 33

Darean's POV

"AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH O_O MUMU!!!!!"

nahulog ako sa kama..sa sobrang takot ko dun sa white lady na katabi ko sa kama..

"AHHH SINO KA ANONG GINAGAWA MO DITO SA KWARTO KO SIGURO MAY BALAK KANG MASAMA ANO??WAHH MAMA TU--AHFUHFBWAJFHHGIUKHVNZ"

Tinakpan  nung mumu yung bibig ko,,

"shh ano ba wag ka ngang sumigaw di ako mumu ano sa  gwapo kong to??multo??"

tinanggal nung mumu yung taklob nyang puting kumot

O_O\

"S-se-Sean?"

nagulat ako ng malaman kong si Sean nga yung nasa harap ko..

"pa-panong na-nakapasok ka dito??"

naguguluhan paring tanong ko ..

tumingin lang sya sa bintana..

so ginamit nya yung bintana??(ayy hindi sa bubong sya pumasok..kaya nga tinuro nya yung bintana ehh) sabi ko nga -_-'

"ba-bakit ka na-nandito??

tumingin ako sa mga mata nya..pero agad ding nag iwas...

tatayo na sana ako sa pag kakaupo ko sa kama ko ng pigilan nya ko..

nag iwas ako ng tingin pero hinawakan nya yung mukha ko para hindi makapagiwas ng tingin

"look at me"

he held my jaw and i saw his eyes, there are longing, pain, guilt and love?

"Se-Sean anong ginag---"

di ko na natapos yung sasabihin ko,,cause

he kissed me..(O_O)

sabi ng utak ko mali ang nangyayari na dapat itulak ko sya..

pero iba ang sinasabi ng puso ko,,

kusa ng gumalaw ang mga labi ko ginagagad ang bawat galaw ng labi nya .. at kusa una ring umangat ang kamay ko papunta sa batok nya and now he's holding my hips and he pulled me closer to him

the kiss last for i don't know how many minutes

we are both catching our breath when the kiss last

"Sean"

"Louisse"

nakatingin lang kami sa mata ng isa't isa,,

nalala ko yung mga panahon na masaya pa kaming magkasama kung pano nya ko alagaan,,kung pano nya ko kinukulit at kung pano nya ko mahalin ng higit pa sa buhay nya pero sinaktan ko sya at galit na galit sya sakin

O///////O

"Sabihin mo Sean nandito kaba para gantihan ako??are you here to get even??"

tumalim yung boses at mata ko nung sinabi ko yun

saglit syang natigilan ,,pero dagli ding ngumiti.

"bakit kung maniningil ba ako magbabayad ka??"

pilyo ang pagkakangiting sabi nya

"syempre hindi"

nagulat ako ng bigla syang tumawa

"anong nakakatawa Mr. Meuse??" (^_-)

"wala Louisse di ka pa rin nagbabago iba ang sinasabi ng bibig mo sa sinasabi ng mata mo"

 O///O ganon ba ako kaobvious ?

napatingin ako kay Sean tumigil na sya sa pagtawa at nakatingin na sakin na mataman hindi ko alam kung anong gagawin ko naiilang ako sa ginagawa  nyang pagtingin sakin..

"Louisse"

napatingin ako sa kanya..sa kanyang mga mata may nabasa akong emotions longing,pain,LOVE!

"tell me Sean..anong dahilan at pumunta ka dito??"

saglit na tumingin sya sa mga mata ko then he sighed

"honestly i don't know either.,i just feel that i need to see you..di kasi kita maka usap ehh lagi mo kong iniiwasan ngayon lang din ako nagkalakas ng loob na lapitan ka."

yes umiiwas nga ako sa kanya..3 weeks na ko dito sa Pilipinas pero ngayon ko lang sya nakausap ng matino..lagi kasi kaming nagaaway pag nagkikita kami..BITTER -_-'

"tell me Louisse bakit mo ko iniiwasan?"

napatingin ako sa mga mata nya..nandun yung paghahangad nya na makakuha ng sagot sakin

"honestly Sean..

i'm afraid..takot ako na baka mamaya pagkinausap kita sigiwan mo ko,,natatakot ako  na baka pag kinausap kita nandun parin yung galit sa puso mo..natatakot ako na baka pag kinausap kita malaman kong

di mo na ko mahal"

i felt his hand wiped my tears away..umiiyak na pala ako ng hindi ko alam

"natatakot  ka bang malaman na hindi na kita mahal o natatakot kang aminin sa sarili mong mahal mo pa rin ako??"

napaangat ako ng tingin sa kanya ..hawak hawak nya ang magkabilang pisngi ko..gusto kong iiwas ang mga mata ko pero di ko magawa..kasi nga hawak hawak nya yung mukha ko (-_-")

"answer me Louisse....do you still love me?"

lalo akong hindi nakaimik parang may malaking bato na nakabara sa lalamunan ko. .nanginginig na din ang kamay ko kasi ..naiiyak na ko..

OO mahal ko pa rin sya.pero natatakot ako..natatakot akong sabihin sa kanya kasi natatakot akong maasaktan..at natatakot din akong baka maiwan ko sya..lalo na ngayon...lalo na ngayong alam ko na...na may

Alzheimer's disease ako...yes yung cancerous na cell sa utak ko when i was in college ..natuloy sya and the result is that..alzheimer..nung isang linggo ko pa nalaman yun..sinabi sakin ni mama..nung una naisip ko bat ako pa??ano bang nagawa kong mali??pero naisip ko din bat nga ba hindi ako . .hindi naman kasalanan ng iba kung healthy sila at ako binigyan ng gantong sakit...ako at si mama pa lang ang nakakaalam at hindi pa ko handa na sabihin sa kanila ang kalagayan ko..ayokong magbago ang tingin nila sakin..ayokong kaawaan nila ako.. at higit sa lahat ayokong itong sakit kong to magiging dahilan kung bakit sya babalik sakin..isipin ko pa lang it feels like hell..