I'M THE GANGSTER OF HIS LIFE [COMPLETED]~ Slowly Editing

Chapter 42

Chapter 42

 Sean’s POV

“In the mean time Mr. Kevin Mragealy will take my place, he will be the acting CEO of this company until I come back, don’t worry you can still contact me whenever you need me. I’m sorry gentleman but I need to go and get my wife and children, hope you understand” nakangiting pagpapaliwanag ko sa kanila. Ansaya saya ko in the middle of our meeting tinawagan ako ni Neisha mula sa Japan, nakita nya daw ang mag iina ko. I am so overwhelmed. No one knows how happy I am right now, it’s like I won the 6/55 lotto.

“We understand Mr. Meuse. Don’t worry too much, we’ll take care of the company, enjoy Tokyo with your family, we are happy for you”

“Thank  you so much, so okay everything is settle gotta go” nagmamadali ako lumabas ng M.E dumiretso agad ako sa airport. Habang nagmamaneho hindi ko maiwasang  mapangiti. Makikita ko na rin sa wakas ang mga anak ko at ang babaeng mahal ko. napatingin ako sa backseat gammit ang salamin. Nandun ang coat ko. inabot ko ito at may kinuha sa pocket. Isang pulang kahon. Binuksan ko ito, isang singsing, infinity ring na may maliliit na bato. Matagal na to sakin, 5 years ago nakita ko to sa isang jewelry store nung Makita ko ito si Louisse agad ang naisip ko, sa wakas maisusuot ko na rin sa kamay  ng babaeng mahal na mahal ko. Malapit na ako sa airport ng biglang manikip ang dibdib ko, nasa sahig ang coat ko kung saan nakalagay yung gamut na tinatake ko everytime na maninikip ang dibdib ko, yumuko ako para kunin yung coat, nakuha ko din naman. Pag angat ng tingin ko may kasalubong akong isang truck, huli na para makapreno ako. Narinig ko ang tunog ng mga bakal na nagsasalpukan at pagkakagulo ng mga tao bago ako nawalan ng malay tao.

Darean’s POV

*Crakk*

Napatingin ako sa nabasag na baso, bigla akong kinabahan. Tumakbo agad ako papunta sa kwarto ng dalwang bata. Nakahinga ako ng maluwag ng makita kong payapang natutulog ang kambal. Tinawagan ko si mama.

“Ma..”

(Oh bakit honey may problema ba? Gabing gabi na ah.)

“Sorry, pero okay lang ba kayo?”

(Oo naman, bakit?)

“Wala po, bigla lang kasi akong kinabahan.”

(Sus tong batang to, sige na sige na naabala mo ang tulog ko eh)

“Sorry ma, ingat ka”

(Ikaw din, kiss mo ko sa mga apo ko)

“Sige ma bye”

Binaba ko na ang cellphone ko, ang weird talaga kinakabahan lang naman ako ng ganun pag may nangyayaring masama. Naghahanda na ako para matulog ng biglang tumunog ang cellphone ko.

Calling Neisha…

Bakit kaya? Gabing gabi na ah.

“Hello? Neisha napatawag ka?”

(Ate Darean si kuya..)

Bigla akong kinabahan, yung kaba ko kanina.

“A-anong n-nangyari kay S-sean?”kinakabahang tanong ko

(Papunta sya ng airport para puntahan kayo ng bigla syang naaksidente.. sabi ni ate Keisha 60/40 daw ang chance ni kuyang mabuhay, dahil hindi lang pala sya naaksidente sabi daw ng mga doctor inatake rind aw sya sa puso.. ate pupunta na kaming Pilipinas sasama ba kayo ng mga pamangkin ko?)