_SONSUZA KADAR_

♥..... ♥

Multide bulunan kişi Aylin ( berenin annesi)

İyi okumalar... ♥✌

Şarkı tavsiyesi;
Yaren doğan:sezenler olmuş

Adnanın ağzından (berenin babası)
Beren hala tepki vermeden uyumaya devam ediyordu onu çok özlemiştim gülüşünü konuşuşunu çok pişmanım geçmişte yaptıklarımın bedeli ağır olacaktı biliyordum ama böyle düşünmemiştim bu kadar değildi yani...  Oğlum çağatay herşeyi biliyordu belliki bu olaydan sonra onu susturmak epeyi zorlaşacaktı gerçekleri bilen tek kişi o çağrıda, berende onun bildiklerini öğrenseler beni affetmezler yaptığım şeyler benden çocuklarımı alacaktı biliyorum eninde sonunda bunlar ortaya çıkacak sahi ben zaten bu zamana kadar saklanmasına bile şaşırmıştım babam söylemese annem, çağatay birinden biri söyler diye düşünmüştüm ama düşündüğüm gibi olmadı öylede böylede beren ve çağrı büyüdü çağatayı amerikaya, ben göndermek istemedim ama yaşadıkları şeyden sonra beni dinlemedi ve ilk işi amerikaya gitmek oldu şimdi uzaktan onu izliyorum terasta hıçkırarak ağlıyo biliyomusunuz çağatay ağlamayı pek beceremez birşey zoruna gittiği zamanda işte böyle hıçkırarak ağlar onun yanına gitmek ona sarılmak kokusunu içime çekmek istiyorum ama olmuyor ona yaklaşmama izin vermez ama olsun yanına  gidip onunla konuşmaya çalışacağım..
"Çağatay "  sesimi duyar duymaz göz yaşlarını sildi ve bana döndü ;
" ne var? "
"benimle böyle konuşma ben senin düşmanın değil ba..."  sözümü kesti ve ;
"evet, sen benim düşmanım değilsin ama babamda değilsin sen benim için hiçsin artık kocaman bir hiç"
"yapma oğlum ben "
" daha fazla seninle konuşmak istemiyorum sadece şunu bil yeter beren gözlerini açtığında onada çağrıyada herşeyi anlatacağım"  dedi ve yanımdan uzaklaştı şimdi ne olacaktı çağatayı nasıl susturacaktım...

Çağrıdan
Ablam hiç aralıksız uyumaya devam ediyordu onun bu hali beni daha çok üzüyordu. Bide abimle annemin bilmediğim nedenlerden dolayı tartışması acıma acı katıyordu ama artık yeter bu saçma tartışamya birinin dur demesi gerekirdi ablam ölümle pençeleşirken abimle annemin sürekli tartışması beni kızdırıyordu ve abimi gördüm yanına gidip bu saçma tartışmanın niye bu kadar uzadığını sormam gerekirdi;
"abi"
"efendim çağrı"
"iyimisin? "
" idare etmeye çalışıyorum sen nasılsın? "
" ablam uyanırsa iyi olacağım bide sen ve "
" eeee ben ve "
"sen ve  annemin saçma sapan tartışması biterse daha iyi olacağım"
" seni anlıyorum ama bilmediğin çok şey var "
" benim bilmediklerim senin ablam ölümle pençeleşirken onları annemin yüzüne vurmanımı gerektirir? "
" ben konuşamaya devam edeceğim kim ne derse desin hakkımı yani hakkımızı savunacağım"
"abiii ben senin ne yapmaya çalıştığını anlayamadım anlatta bende bileyim kime hak vereceğimi böyle kuru boş lafla sözle olmuyor maalesef "
" sen beni haksız görüyorsun bilirim ama gerçekleri öğrenmenin vakti ve zamanı var o vakit gelene dek bana hiçbirşey sorma"
"abiii"
"ısrar etme çağrı lütfen"  abim benimle konuştu ve yanımdan ayrıldı aklıma gelen ilk şey kendimi bu şey neyse öğrenmem gerekenlere hazırlamak olacaktı...

Berenden
Gözlerim kapalıydı ama yanımda birisinin konuştuğunun farkındaydım zorda olsa  gözlerimi açtım karşımda hüngür hüngür ağlayan kişinin kerem olduğunu gördüm ondan nefret ediyordum en azından şuan öyle hissediyordum ellerini ellerime koymuş ağlayarak özür diliyordu hemen bir hışımla elimi ellerinin arasından çektim bana baktı
"beren  se.. sen uyanmışın" ona cevap vermedim ve tekrar konuşmaya başladı;
"ben hemen doktoru çağrayım "
" dur  ben doktor felan istemiyorum istediğim kişileri biliyosun ama başta dedem olmak üzere hepsi gelsin"
"tamam doktora sorayım yasak değilse gelsinler"  o odadan çıkınca  baştan aşağıya kendimi süzdüm her yerimde birşeyler bağlıydı baş ucumda çeşit çeşit makinalar vardı ben bunları düşünürken içeriye doktor geldi beni bir kez daha muane ettikten sonra yanında bulunan hemşirelere anlayamayacağım dilden yani tıp alanıyla ilgili birşeyler söyledi onlar odadan doktorun verdiği emirleri yapmak için çıktı doktor bana döndü;
"evet beren hanım ucuz atlattınız" gülümsedim
"evet yine yırttım kefeni "
" ama hala tam iyileşemediğiniz için dinlenmeniz lazım "
" biliyorum ama dedemi, abimi ve kardeşimi çok özledim lütfen gelsinler"
"bakın sadece 1 kişi alabilirim diğerlerininde görmesi için şu perdeyi açabilirim"
"peki o zaman dedem gelsin perdeyi açın diğerlerinide oradan göreyim"
"anlaştık geçmiş olsun "
" teşekkürler " doktor odadan çıktı  10,15 dk sonra kapım tekrar açıldı gelen dedemdi istemsizce ağlamaya başladım kendimi tutamıyordum
" kızım"
"dede "
" neredesin sen çok özlettin kendini kerata " hafif bir gülümseme oldu yüzümde
" bende sizi özledim ama işte mağlum"
"neden ağlıyosun?"
"zoruma gidiyo çünkü yaşadıklarım ve belkide yaşacaklarım"
"sen benim kızımsın dirençlisin  aynı annen gibi " dedem normalde annemi hiç övmez ama nolduğunu anlayamadığım için şaşkın bir yüz ifadesiyle
" sen daha demin annemimi övdün"
"övdümmü? "
" dedeee"
"ben aylini övmem  biliyorsun bunu"
"bende pnda@an şaşırdım zaten " dedem gülümsedi
" iyisin demi "
" yani, evet "
" o zaman anlat"
"neyi"
"kazayı niye ve niçin yaptığını"
"dede lütfen sonra konuşalım"
"bunları bana anlatmassan polise anlatacaksın istersen şimdiden hazırlan "
" bu konu hakkında daha fazla konuşmak istemiyorum  lütfen dede"
"tamam kızım, o zaman ben çıkayım sen birazcık dinlen"
"tamam dede"  dedem odadan çıkmıştı. Uyumaya çalışıyordum ama olmuyordu çünkü dedemin dediği doğruydu kazayı mutlaka polise anlatacaktım ve dedemde napıp edip öğrenecekti işte o zaman keremi öldürürdü ben keremden vazgeçememki onu hala ilk günkü gibi seviyorum ona deliler gibi aşığım kazanın onun yüzünden olduğunu öğrenirlerse dedem keremi bir daha yanıma bile yaklaştırmazdı ben ona uzaktan bakmazdım biliyodum onu her gördüğümde onunla olmak isteyecek ona sarılmak kokusunu içime çekmek isteyecektim ben onunla mesafeli kalamazdım ya beni bu şehirden götürecekler yada onu zira aynı yerde yaşarsak ben onu kokusundan bile tanıyıp bulabilirdim... NAPACAKTIM...
Tahminim 10-15 dakika uyumuşum aniden uyandım içimden keremi görmek geliyodu sanki o gelirse vücudumdaki tüm ağrı gidecekti  ama onu çağrıp onunla konuşmak istemiyordum en iyisi telefonumu isteyip şarkı dinlemekti
"hemşire"  bir kaç kere seslenince kapım açıldı içeriye gelen keremdi onu görünce içimde tutuğum göz yaşlarım akmaya başladı ağladığımı görünce arkasını döndü tam gideceği sırada;
"kerem"  ona seslendim bana döndü
"efendim "
" gelebilirsin istersen"  kapıyı kapattı ve yanıma geldi sandalyeyi çekti ve yanıma oturdu.
"rica etsem telefonumu verirmisin? "
" napıcaksın telefonu"
"müzik dinlicem"
"peki" dedi ve telefonumu almak için kalktı nereden getirdi bilmiyorum ama bulup getirdi;
"teşekkürler "
" rica ederim, bişey isteyebilirmiyim? " ona baktım ve ;
" evet "
" bizim şarkımızı açarmısın? "
" biz diye bişey yok artık sen benim hiç bişeyimsin"
"peki ama aç lütfen"  bahsettiği şarkı yaren doğandan sezenler olmuştu şarkıyı açmamla ağlamam şiddetlenmişti kereme bakamıyordum
"beren"
"ne var ne? "
" ağlama"
"sanane lan sanane madem ağlamamı istemiyordun niye yaptın kerem hiçmi sevmedin beni"
"ben... Beren ben seni sevdim"
"yalan söyleme gözümde yeterince küçüldün daha fazla konuşma"  bağrıyordum ani bir hareketle  "aaaahh"   keremin çok korktuğu gözlerinden belliydi üzerimde serili olan beyaz çarşaf kıpkırmızı kan olmuştu yani dikişlerim patlamıştı. Tek hatırladığım elimden düşen telefonumun sesiydi her yer bulanıktı...
Keremden
Beren ani bir şekilde bağrınca korkmuştum ona baktığımda üzerindeki çarşafın kıpkırmızı kan olduğunu gördüm beren kan görmeye dayanamadı ve bayıldı hemen koşarak doktor çağırdım doktor hiç birimizi odaya almadı kocaman camla kaplı olan pencerenin önüne doluşmuştuk içeriye giren 3 hemşireden biri koşarak dışarıya çıktı çağatay hemşirenin yanına gidip;
"noldu hemşire hanım"
"ameliyata almamız gerek"
"ne demek bu yaa zaten ameliyat olmadımı kardeşim"
"evet olmuştu ama patlamış lütfen beni daha fazla tutmayın" dedi ve koşarak uzaklaştı....

Arkadaşlar bu bölümde böyle bitti umarım beğenmişsinizdir. Yorum ve önerilerinizi bekliyorum sizi seviyorum  kalın sağlıcakla... ♥♥✌