HULA NI: BLOODYHEART

CHAPTER 16:

Agad na sinagot nang binata ang tawag nang ama.At napansin n'ya na mahimbing pang natutulog si Japh bagay na nawalan nang gana ang binata sa pinag usapan nila ng ama.

"Ammar,ano bang nangyayari s'yo?nawawala ka ata sa sarili mo."wika nang ama.

"Wala po papa,pagod lang ako marami kasing trabaho sa hacienda."alibay nang binata sa ama.

"O,sige hihintayin kita sa sunod na araw, nakaayus na ang lahat."Wika nang matanda.

"Sige po!darating ako."Wika ni Ammar at binato ang celphone at niyakap n'ya ang dalaga na sarap na sarap sa tulog.

"Ano ba ammar!maligo kana at makaalis na tayo."Wika nang dalaga na tumalikod sa binata.

"Anong balak mo ngayon?"tanong nang binata at hinarap ang dalaga na pilit nag tatago.

"Ano ba japh?!wag mong sabihin na ok,lang ang nangyaring ito sa atin."tanong nang binata.

"Ano pa nga ba Ammar?ikakasal kana,ikakasal na rin ako.Yun ang reyalidad nang buhay na di natin matatakasan."Wika nang dalaga at umupo para harapin ang binata.

"No!,di ako papayag .Pwede akong di sumipot sa kasal."Wika nang binata.

"P"wes ako hindi,Wala tayong relasyon para pipigilan mo ako."Wika nang dalaga.

""Ganon,so baliwala rin pala sayo ang nangyaring ito sa atin."tanong nang binata.

"Ammar hindi na tayo mga teenager,at higit sa lahat nasa tamang pag iisip na tayo. At alam kong malalampasan natin to."Wika nang dalaga.

"Oo,malampasan natin ito ,kong di tayo sisipot sa kasal."Wika nang binata at niyakap ang dalaga.

Muling pinagsaluhan nang dalawa ang kaligayahan sa huling pagkakataon,at babaunin nila na isang magandang alala sa isa't isa.

"Hmmmmm!!nakahanda na ang mesa para sa breakfast."Wika ni Lian na sadyang hinintay ang dalawaa.

"Salamat Lian,"Wika nang dalaga na walang imik na kumain

"Sayang ,bagay na bagay kayong dalawa .ngunit dito ninyo kakalimutan ang isa't isa."Malongkot na wika ni Lian.

"Kumain kana lang,kaya lahat na ito ay paraan nang d'yos at s'ya rin ang hahanap nang paraan para magkita kami muli."Wika ni Japh na larawan nang isang matatag na babae.

Walang imik si Ammar hanggat sa makauwi sila,at napansin ni Japh yun. At nerespito ng dalaga ang pananahimik nang binata.

"So,paano na salamat."Wika ni Japh na masayang bumaba sa sasakyan.

"Pambihirang babae ang kaibigan mo Lian,hooooo!!wala akong masabi."Wika nang binata.

"Bakit sir?!...

" Paano kasi mas mahalaga pa sa kanya ang pangako ,kaysa tibok nang puso n'ya."Mapailing na wika ni Ammar.

"Mahal ni Japh,ang dalawa n'yang kapatid at s'ya lang ang daan para makalaya ang mga ito sa pangigipit nang magulang nila."Wika ni Lian.

"Seguro nga totoo ang kasabihin na mas matimbang ang dugo,kaysa tubig."Wika ni Ammar at bumuntung hininga na bumaba sa sasakyan.

"Paano Lian, ipag paalam mo nalang ako sa kaibigan mo bukas sa pag alis nila."Wika ng binata.

"Ayaw mo bang mag paalam sa kanya?!"tanong ni Lian.

"H'wag na siguro,di ko naman s'ya mapigilan."Wika ni Ammar na agad nag kulong sa kwarto at nag impaki.

Kinagabihan halos nag dadalang isip si Japh na umuwi,dahil naisip n'ya si Ammar ngunit naisip n'ya rin ang ate at kuya n'ya kaya nangingibabaw parin ang disisyon n'yang mag pakasal ayun sa kagustuhan nang ina n'ya.Mabilis gumalaw ang oras at ginising ni nanay Vi,ang alaga na tila antok na antok pa dahil gabi na ito nakatulog,kaya nakailang beses n'ya ginisi g ang dalaga hanggat sa napilitan na bumangon ang dalaga at pilit na kumilos.