Hayaller Çocuklar İçindir

Peki ya neyimsin?

 Merhaba meleklerim! Ablanız geri döndü :D Bu bölüm oldukça gecikti farkındayım ama artık haftada 1 bölüm anaca yazabiliyorum.Sınavlar başladığı ve liseye gittiğim için fazla vaktim olmuyor anlayacağınız. Neyse fazla uzatmadan hikayemize geçelim  :D 

NOT: L 'eel' diye okunuyor.Biraz saçma bir okunuşunu var ama olsun hikayemize farklılık katıyor değil mi? İkili konuşmalarda (''......'') tiresiz olanlar Lara'nın  konuşmaları. Keyifli okumalar...

' Sana nerdesin dedim!'' Bana birkez daha bağırmıştı.Ama endişeli bir bağırmaydı. Kalbim çok hızlı atıyordu.Parmak uçlarım karıncalaşmaya, dudaklarım titremeye başlamıştı.Ağlamaklı gözlerim bulanıyordu. Nefes alıp vermek zorlaşmıştı.Kriz geçiriyordum. Onunla konuşamıyordum.Ellerim tutmuyordu.Telefonu düşürmüştüm.Gözlerim kararırken Niall'ın sesini zar zor duyabiliyordum.

''L.?!Cevap ver! Nerdesin! ....Lara!''

   Gözlerimi açmıştım. Başımın ağrısıyla doğrulmaya çalışıyordum. Yatağın hemen yanındaki sandalyede uyuya kalmış bir adam oturuyordu.Bulaknıktı.Yüzünü göremiyordum. Bedenimi hissedemiyordum.Sanki sadece kafam varmış gibiydi. Konuşmaya çalıştım.O sırada kapıdan içeri başka bir adam daha girmişti.

'' L?'' 

''Aidan!?'' Sesim oldukça kısıktı.Fısıltı gibi. 

''Tanrım.L.Bizi çok korkuttun.Neler oldu öyle?''

''Aidan çok üzgünüm lütfen bana kızma lütfen beni terk etme.Lütfen.Ailemden sadece sen kaldın.'' Sözlerim ağlamaklıydı.Yatağımın başına geldi ve beni göğüsüne yasladı.Bir yandan saçlarımı okşuyordu. '' Hey,hey sakin ol.Geçti.Tamam mı? Artık üzülmene gerek yok. Ben yanındayım.'' 

''Ve ben!'' Kafamı çevirdiğimde sandeyeden doğrulan adamın Niall olduğunu gördüm.Suratımdaki salakça ifadeyle birlikte kocaman sırıtıyordum.Onu gördüğüme o kadar sevinmiştim ki. Koşup boynuna atlamak istiyordum. ''Niall! Burdasın! '' Bunları heyecanla söylemiştim.Aidan ayağa kalktı ve kapıya doğru yürümeye başladı.Meraklanmıştım.''Aidan nereye gidiyorsun?''

''Siz çocuklar biraz yalnız kalmalısınız.'' Aidan gülümsüyordu.

''Gitmene gerek yok dostum.'' Niall omuz silkmişti.

'' Bütün gece onun başındaydın. Bunu hak ediyorsun Niall.''  Yüzümü Niall'ın pembeleşen suratına çevirdim.

 ''Yanımda mıydın? Tüm gece?'' Kocaman gülümsüyordum.Niall utangaç ama sevimli tavırlarıyla bana cevap verdi. '' Bilmiyorum.Öyle mi yaptım?'' Bilmemezlikten gelme işte çocuk.Aidan son sözünü söyleyip bizi izleyen gözlerle yavaşça kaybolmuştu.

'' Sana şarkı bile söyledi.'' 

 ***

 Panikatak krizimin üstünden 3-4 gün kadar geçmişti. Ama o an aklımdan hâlâ çıkmıyordu. Harry'nin bana söylediği o sözler aklımdan çıkmıyordu. Düşünmemeye çalışıyordum ama kafamı başka şeylere de veremiyordum.Gözlerimi her kapadığımda bir kez daha hatırlıyordum. Bu beni öldürüyordu. Sam'i bu kadar seveceğini düşünmemiştim.Ona değer veriyordu. Ona aşıktı . Ben ise onun için hiçbir şey ifade etmiyordum. Sadece sevgilisinin kuzeniydim o kadar-ve hizmetçisi- . Konumuza dönecek olursak bu panikatak işime yaramıştı aslında.Hem Aidan beni affetmişti hem de Niall'la daha çok yakınlaşmıştık.Yakınlaşmaktan kasdım tanışmak.Ona olan biteni kelimesi kelimesine anlatmıştım.Harry'e nasıl aşık olduğumu,Sam'in yaptığı kaltaklıkları,annele babamı,hayallerimi... Hakkımdaki herşeyi anlatmıştım ona.Neredeyse herşeyi.Ona söyleyemediğim birşey daha vardı. Eşyalarımı toplarken bu düşüncelere dalmıştım.Aidan bana yardım ediyordu. Niall şehir dışındaydı.Konser ya da onun gibi birşey için..-Ne de olsa o Niall Horan hep seninle olması bekleyemezsin değil mi?- 2 gündür onu göremiyordum.Boş bulduğu vakitte arıyor nasıl olduğumu soruyordu.Birkaç güne burda olurmuş.Yani Londra da.Bir an önce dönmesini istiyordum çünkü o yokken bir parçam eksikmiş gibi geliyordu. Kendimi daha fazla yalnız hissetmek istemiyordum.Evet Aidan yanımda ama Niall ondan bile daha yakın olmuştu. Sanki aylar değil yıllardır birbirimizi tanıyormuşuz gibi.İçten içe ona beslediğim hayranlığım ortaya çıkıyordu tabi. Annem olsa çok şanslı olduğumu düşünürdü.''Hayallerini süsleyen çocuklarla tanıştın daha ne istiyorsun?Üstelik onlardan biri en yakın arkadaşın.'' Üzülmeme ya da ağlamama dayanamaz beni kollarının arasına alır saçlarımı okşardı ve derdi ki : ''Sen benim kızımsın.Mükemmel doğdun mükemmel öleceksin.Kimsenin bunu değiştirmesine izin verme.'' Anne? Neredesin? Sana çok ihtiyacım var.