Hayaller Çocuklar İçindir

Sen benim mavimsin

Merhaba meleklerimx Daha fazla dayanamadığım için yeni bölümümüzü sizlerle paylaşmaya karar verdim. Ama bu bölümü dikkatlice okumanızı istiyorum çünkü en derin duygualrımla yazdığım ilk bölüm bu oldu... Lütfen görüşlerinizi bildirmeyi unutmayın sizi seviyorum keyifli okumalar :))))

Belim ve dizaltımda hissettiğim kollar, birinin kucağında olduğumu fark etmemi sağlamıştı. Okyanus tadındaki ferah parfüm kokusuyla gözlerimi açtım. Koku tanıdıktı. Kullandığım erkek parfümlerinden biri olmalıydı ve sadece Aidan'la aynı parfümleri kullanırdık. Calvin Klein Eternity Aqua . En sevdiğimiz markaydı. Nasıl oluyorda farklı ülkelerde yaşarken bu kadar yakın olabiliyorsunuz demeyin. Oluyorduk işte. Aidan benim için bir kuzenden çok daha öteydi. Beni hiçbir zaman kendi kardeşinden ayırmamıştı. O benim için farklı anne babadan olan tek kardeşimdi. Önceleri bu kategoriye Sam de giriyordu ama İngiltere'ye taşındığımdan beri arkası kesilmeyen soğuk rüzgarlar buz tutmamıza neden olmuştu. Birbirimizden tek bir şey bile saklamayan biz , bu kısa süre içinde birbirimize düşman kesilmiştik. Ayrıca Aidan' la aramı bozan tek kavgaya da Samantha sebep olmuştu. İkisinin arasını bozmamak için yalan söylemiştim. Hayatımda ilk defa Aidan' dan bir şey saklamıştım ve bu içimi yiyip bitirmişti. Bir daha asla yapmayacağıma yemin ettim. Ne Aidan ne de Niall. İkisine de yalan söylemeyecektim çünkü kendimi açabildiğim sadece ikisi vardı. Ve bir de annem. Annemin hastalığını öğrendiğim o gün kelimenin tam anlamıyla en boktan gündü benim için. Ailenizin size yalan söylediğini öğrenmek onlara olan güveninizi sarsardı. Asla eskisi gibi olmazdınız. Annemin iyileşmesine ne kadar sevinsem de benden sakladığı için ona çok kızgındım. Bu küçük bir sır değildi. Hatta sır bile değildi. Belki de çevremizdeki herkes biliyor olmasına rağmen bana tek kelime etmemişlerdi. Hoş , çevremizde çok insan olduğu da söylenemez ya .

Ne ara Aidan'ın kollarına girdiğimi hatırlamıyorum. Ya da hangi ara bayıldığımı. Ve neden bayıldığımı. Annem , hastaneden çıktıktan sonra bile kendinde değildi. Garip olan ise yol boyunca hiç konuşmamamızdı. Belki araya giren zaman belki de söylediği yalandı bunun sebebi. . Annemi taburcu ettikten sonra onu halama götürmüştük. Kendime ait bir evim yoktu maalesef. Buna sevinmiş gibiydim. Ne kadar merak etsem de annemi affedebilmem için zaman gerekti. Ve bu zaman zarfında ondan uzak olmak istemiştim. Hatırladığım son şey evden halamın evine annemi bıraktığımdı. İçeri girme tenezzülünde dahi bulunmamıştım. Buna bir neden de o evden kovulmuş olmamdı. Biliyorum yaptığım çok yanlış bir şeydi. Ameliyattan yeni çıkmış annenizi tek başına bırakmak. Aslında tek başına bırakmış sayılmazdım. Samantha, halam, eniştem , babam ... Hepsinin ona iyi bakacağını biliyordum. Zaten Annem ve halamın arkadaşlığına hep hayran olmuşumdur. Annem ve öz babam ayrıldığında bizle bağını kesmek yerine daha çok güçlendirmişti. Türkiye'ye geldiğinde hep bizde kalırdı. İngilizcemi onun sayesinde mükemmele çıkarmıştım. Günün birinde çok ihtiyacım olacağı gerçeğini küçük yaşımda kavrayamamıştım tabi.

''Aidan..?'' sesim yarı baygın çıkmıştı.

''Küçük leydimiz uyanmış mı? '' Aidan ve şapşallıkları...

'' Beni yere indirecek misiniz Lordum?''

'' Ben senin abinim . Kocan değil . Bu lafı Niall için kullanman daha doğru.'' demesiyle sırtına bir yumruk geçirmem bir olmuştu . Güldüren bir cümleydi.

'' Niall benim kocam değil Aidan.''

'' Günün birinde olmayacağımı nerden biliyorsun?'' Niall'ın sesini bulmaya çalıştım. Aidan beni kucağında taşıdığından başımı döndürmek zor oluyordu. Ama sonunda o sevimli ve kusursuz sesi bulabildim.