Katledilen Bir Hayatın Perde Arkası S;anılanın Aksine Hep Daha Karanlıktır..
Masumluğunu Kaybetmiş Bir Kadının Kaleminden KIZILCA KADIN..
''-Bardağın Dolu Tarafından Bak Derdi Hep, O'nun İçin Hayat Kolaydı.
Ben Eksiklikler Ve Doldurulamaz Bir Boşlu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Tesadüfler vardı, ve bazı tesadüfler bir ömür tekrarlanmaya devam ediyordu. . .
_-En az benim kadar karşımda ki de şaşkındı, o anlar da ufacık bir zaman dilimin de aklımdan milyonlarca şey geçti. Bu Adam Kimdi? Onu daha önce hiç görmediğime emindim.
Kapıyı açalı yaklaşık 60 saniyeyi aşkın bir süre olmuştu. 60 saniyedir tanımadığım bir adamın yüzüne soran gözlerle bakıyordum, fakat karşımda sessizce beni süzen adamın bakışları fazla derindi. Gözlerinin kahvesinde bakıp çözemediğim şuan burada anlamlandıramayacağım bir dolu duygu gelip geçiyordu. Kirli sakalları yüzüne fazlasıyla yakışmıştı, donup kalmış hali bile bir çok kadını etkileyebilirdi. Omuzları genişti, tanımıyordum onu ama gördüğüm kadarıyla yansıttığıyla güçlü bir adamdı. İç sesimle karşımda ki adamı değerlendirmeyi bırakıp en sonunda,
''Buyrun'' diyebildim..
Bir internet şirketinden gelmişti, kapımı çalış sebebinin tanıtım yapmak olduğunu söylemişti.
''Dinliyorum'' dedim kısaca.
O anlatmadı, sustu. Susmaya devam etti. O sustukça bende bakmaya devam ettim aslında o anlar da iç seslerimiz birbirleriyle konuşuyorlardı sanırım. Hiç konuşmadığımız tek kelime etmediğimiz ve birbirimizi ilk defa görüyor olmamıza rağmen etrafta esen ve fazlasıyla yoğun olan bir his rüzgarı vardı. Esen rüzgar ne var ne yoksa alıp götürmüştü de bizden başka geri de hiçbir şey kalmamış gibiydi. Aramız da ki sessizliği bozan o oldu. Tokalaşmak adına uzattığı elini tuttum,
''Ben Gökay'' dedi sadece.
''Alya, Memnun Oldum.'' Diyerek cevapladım. O ne kadar kısaysa cümlelerin de bende o kadar kısaydım. Gözlerime bakmaya devam etti bir süre, aralıklı şekilde gözleri beni baştan aşağı süzüyordu. Aklım karşımda duran adamı anlamaya çalışıyordu, bir taraftan da Oman'ın gelmiş beni beklemiş ve orada olmadığımı görünce internet'ten çıkmış olabilme ihtimalini düşünüyordum. İlk defa gördüğüm birine karşı sanırım fazla şaşkın heyecanlı ve meraklıydım. Belki de yanlış yapıyordum. O sıradan biriydi şuan aramızda gezinen duygu yoğunluğunun tek sebebi benim kararmış iç dünyam olabilirdi. Bilemiyordum, Suskunluğumuzu daha da uzatmamayı düşünerek elini ceketinin iç cebine attı, elini tekrar çıkarttığında parmaklarının ucunda ki kartviziti bana uzattı,
''Bu Şirkete Ait Olan Kartvizit En Alta Bulunan Numara Bana Ait, Merak Ettiğin Bir Şey Olursa Çekinmeden Arayabilirsin'' demişti.
Gözlerini gözlerimden çekmeden, titreyen elimin titremesinin kesilmesini umarak elimi bana uzattığı kartviziti almak için ona uzattım. Kart'ı aldığım sırada parmaklarına değen elim daha da titremişti. Bu aramız da ki akımın en net örneğiydi. Kart'ı verdikten sonra bir süre daha gözlerime baktı. Ne çok susmuştuk ama ne çok konuşmuştuk oysa. Gizemini merak etmiştim. Yavaşca arkasını döndü gidiyordu, kolundan tutup gitme diyebilme ihtimalimi düşündüm. Yoktu. Son kez bana dönerek birkaç defa üst üste
