Alys' POV
Isang buwan na rin makalipas ang kauna-unahang date namin ni Brett. At pagkatapos ng araw na yon ay hindi na siya tumigil sa akin kakasuyo. Mahirap mang paniwalaan pero totoo...
-flashback-
"Alys sabay na tayo umuwi mamaya, kung pwede?"
Um-oo nalang ako kasi ang sama ko naman kung tatanggihan ko siya kaya pumayag na ko sa pahintulot niya. Wala namang masama diba?
Pagkatapos ng klase ko ay nakita ko na agad siya sa tapat ng room namin na nakatayo at nakapamulsa, tinitigan ko lamang siya.
"Let's go?" Tumango lang ako at nagpamaunang lakad na. Naririnig ko ang bulungan pero ni isa don wala akong pinatulan at pinansin.
"Anong gusto mo?"
Sasabihin ko sanang siya kaso nakalimutan kong hindi nga pala ako ang gusto niya.
"One spaghetti, burger, ice cream and pizza." Sinabi ko 'yon ng hindi siya tinitignan ng diretso.
Galit parin ako at hindi ko mapagkakaila iyon.
Maya maya lang ay dumating na siya at nagsimula na kami kumain ng tahimik at tanging pagnguya at bulungan lang ang naririnig namin.
-end of flashback-
Sa isang buwan na yon ay paulit ulit lang kami ng ginagawa. Sabay kumain, hatid sundo, date. Wala ng bago kaya nakakasawa.
Ang plano ko ay maghiganti pero nawawala sa isip ko 'yon sa tuwing makikita ko siyang masaya kapag magkasama kami. Lahat ng negatibong nasa isip ko na dapat gawin sa kanya ay unti-unting naglalaho.
"Anak, are you ready to leave?"
Oh, I forgot! Ngayon nga pala ang alis namin patungong Korea. May business kasi na kailangang tapusin doon si mommy kaya kailangan kasama rin kami ni kuya para matutunan na daw namin ang mag handle ng company.
Since isang buwan na lang naman bago magbakasyon ay isasama na kami ni mommy at dun na ko magtatapos ng college. I think one year mahigit rin kami doon. Wala na naman kaming poproblemahin ni kuya sa trabaho at school.
"Alys! Bwisit ka. Bakit mo naman ako iiwan oh?" Mangiyak ngiyak na sabi ni Rezza. Yumakap ako sa kanya at tinapik ang likod.
"For my own good and to forget all the bad memories that happened." Bulong ko sa kanya at inaalo na.
Tss! Such a cry baby.
"Anyway, 'wag ka ngang umiyak! Para namang hindi tayo magkikita e." Natatawa na ko kasi tumutulo na talaga sipon niya! Hahahaha
"Kahit na! Dapat sinabi mong iiwan mo pala ako edi dapat nag ready ako. Nakakainis ka! I hate you!!!" Nakanguso siya. Ang cuteee!!!!!
"Alam mo kung hindi lang kita kaibigan siguro iniwan na kita!"
"Bakit? Hindi mo pa ba ko iiwan niyan?"
Natawa ako.
"Sorry Rezz, reregaluhan nalang kita ng kung anu-ano pag uwi ko. Look? Malelate kami kung magdadrama ka pa diyan."
Pinunasan ko ang luha niya at muli ko siyang yinakap. I'm gonna miss her. Tumingin ako kila mommy at ngumiti lang siya.
Siya na ang unang kumalas sa yakap habang nagpupunas na rin ng luha niya.
"Sinira mo ang make up ko nakakainis ka!!" Nagmamaktol na sabi niya.
"Opo na tara na kung sasama ka sa paghatid."
Tumango tango lang siya at eto na kami nagsasakay na ng mga bagahe sa sasakyan at handa ng umalis.
Habang nasa sasakyan kami ay naririnig ko pa rin ang paghikbi ni Rezza, nalulungkot ako kasi mahihiwalay ako sa kanya ng isang taon pero saglit na panahon lang iyon, hindi sapat na dahilan para mabuwag ang pagkakaibigan namin.
Natatanaw ko na ang airport at habang papalapit kami ng papalapit, palakas rin ng palakas ang paghikbi ni Rezza. Doon na ako napatingin sa kanya at niyakap ulit siya.
"We're here." Mommy said.
Lumabas na ako ng sasakyan kasunod si Rezza. Nagbaba ako ng mga gamit ko at ng paglingon ko kay Rezza ay nagulat ako!
Nagkalat ang mascara niya sa mata at namumula na rin ang mata niya! Oghad parang ayoko na umalis..
"Rezz, stop it. Ang pangit mo na oh!" Sabi ko naluluha na rin.
"Bakit pa kasi kailangan mong umalis eh? Iniiwan mo na ko. Sawa ka na ba sa kakulitan ko? Sa ingay ko? Sa pagiging maharot ko?" She's being paranoid again.
"A big no. Ikaw lang ang nandiyan para sakin palagi, kaya bakit ako magsasawa sa pagkakaibigan natin? Pwede mo naman akong bisitahin at magkalapit bansa lang naman ang Korea at Pilipinas Rezza. Stop being paranoid!"
Shit. I can't help but to cry too. She's being too emotional, so am I. Ang hirap naman kasi malayo sa bestfriend mo eh!
"And pwede ka namang sumunod sa amin hija anytime, kung gusto mo." Sabat ni mommy.
"Really tita? Sige po pag bakasyon susunod ako!!"
Bumalik ang sigla ng boses niya at nagpunas ng luha na parang bata. Napangiti nalang ako sa inaasta ng kaibigan ko. She really is my true bestfriend.
Naglakad na kami papasok at may kung anu-ano pang pinaggagagawa sa amin.
Nang papasok na kami sa pinakaloob ay hinila ni Rezza ang kamay ko.
"Tawagan mo ako palagi ha? Video call at skype will do. Basta 'wag mo ko kakalimutan at ipagpapalit! I will miss my bestfriend!" Niyakap niya ako. But this time hindi na siya umiiyak.
"Syempre naman Rezz. Hindi ko makakalimutan ang bestfriend ko. I will miss you too!!!!"
Sabi ko at unti unti ng lumuluha. Agad ko itong pinahid at ngumiti.
"Bye for now Rezza! See you again.." sabi ko at for the last time ay yinakap ko ulit siya ng mahigpit.
"Syempre kailangan pa nating magkita no! Oh siya sige na! Baka mahuli pa kayo sa flight niyo."
Tinataboy niya na ko ngayon. Jusko baliw na ang babaeng 'to! Kumalas na ako at nakita ko pa siyang umirap. Baliw!!!
Naglakad na kami papalayo nila mommy at kumakaway ako kay Rezza. Ayun nanaman siya, umiiyak. Ngumiti nalang ako sa kanya.
Pagkasakay namin ng eroplano ay naisipan ko munang magtext kay Brett.
To Brett:
Goodbye for now...
***
4/2/17-12:41am
Updaaaaate~
Lovelots! :*
BINABASA MO ANG
A Dare To Remember (DaraGon Fanfic)
Fanfiction"Sorry for all the pain that I've caused. I know I've been a pain in your ass but if we can start again, I'll promise that I will be a better man if you let me do it so. And I know that you know how much I love you,right?" Ipinagdikit niya ang amin...
