Silna wola

Szkoła

Weszłam do klasy nauczyciel nie był zadowolony że znowu się spóźniłam. Nic nie mówiąc usiadłam na swoim miejscu. Był to profesor filozofii. Nawet spoko gościu ale był wkurzający z jednego powodu . BYŁ WCIPSKI. Nie dało mu się nic powiedzieć a wszystko chciał by wiedzieć. Nigdy nie odpuszczał do puki się nie dowiedział wszystkiego. Wiec wiedziałam że czeka mnie na przerwie długa i nie przyjemna rozmowa. Jak zawsze udawałam ze wszystko w porządku. I tak jak by nic wyjęłam zeszyt długopis i zaczęłam zapisywać notatki.

Po lekcji wciskam mu kit że miałam wczoraj walkę i ją przegrałam. Na szczęście jeszcze w to uwierzył . Ale po woli kończyły mi się pomysły na te moje wszystkie obrażenia. Wszyscy jak to zawsze mieli mnie w dupie tak jak ja ich. Wszyscy się na mnie gapili i szeptali. Po czterech lekcjach czekała mnie najgorsza przerwa.

Stołówka. Tam wszyscy siedzieli gdzie popadnie był największy ruch jaki i hałas. Musiałam coś zjeść bo to był mój jedyny posiłek w ciągu dnia. Bo w domu nie miałam szans by coś sobie zrobić bo niczego nie było mi wolno ruszać. A po za szkołą mnie miałam gdzie. Po szkole od razu na trening a później od razu musiałam iść od domu. Więc ruszyłam do pani kucharki. Kolejka jak zawsze wielka. Stałam i czekałam spokojnie na swoją kolej. Miałam ręce w kieszeniach. Kaptur na głowie. Okulary wziął mi profesor na matmie bo powiedział ze nie mogę chodzić po szkole w okularach przeciw słonecznych. Ogólnie facet mnie nie cierpiał. Wiec nie ma o czym gadać. Myślałam nad kolejną wymówka dla Łukasza. Gdy z rozmyślań mnie oderwał nasz kapitan piłki nożnej. Cymbały z drużyny stali za mną. I  głośno komentowali mój wygląd. Miałam na początku po dziurki w nosie to co o mnie gadali. Do puki jeden z nich mnie nie popchnął. Obróciłam się gniewnie na nich patrząc.

Kapitan (K): O proszę nasza gwiazda boksu oberwała. Znowu od kogo tym razem.

Ja (J): Nic ci do tego zasrany lalusiu.

K: Jak mnie nazwałaś ? – Przybliżył się do mnie gotowy do ataku .

J: Co mam powtórzyć dupku ?

K: Mała uważaj sobie . Jak nie chcesz znów dostać.

J: Już mi nic nie zaszkodzi lalusiu- Uśmiechnęłam się do nie go ironicznie .

Ustawiona do przyjęcia ataku . Po między nami wszedł jakiś koleś. Był wyższy od mnie jak i od tego dupka. Wychyliłam się za jego pleców i zobaczyłam że zablokował atak Marcina – kapitan. Odepchnął go po czym powiedział:

Koleś : Nie zaczepiaj nigdy więcej mojej dziewczyny zrozumiano knypku – Marcin cofnął się o kilka kroków. Jego małpy chciały zaatakować. Ale kapitan porozumiał się z nimi kiwnięciem głowy. Po czym się wycofali.

Ja zaskoczona że ktokolwiek mi pomógł. Stałam ja wryta i gapiłam się na niego z otwartymi ustami. Pan bohater był ubrany cały na czarno. Czerń podkreślała jego cerę. Jak i oczy. Miał je ni to brązowe ni to zielone. Nie umiałam się skupić.  Jego czarne włosy pasowały do całości. Spoglądał na mnie z skrzywioną lekko głową w prawo. Chwile mi się przyglądał po czym zamknął mi usta swoją ręką. I pogładził je kciukiem. Odruchowo cofnęłam głowę i syknąłem z bólu.

Koleś: Boli ?

Spojrzałam na niego i już wiedziałam skąd go kojarzę. Ten sam koleś był wczoraj na treningu u Łukasza. To ten cały czas mi się przykładał. Wróciłam do rzeczywistości.

J: Nie szypie. – Powiedziałam to opryskliwe i się obróciłam w dobrą stronę kolejki. – Bo za tym nie myśl sobie że będę ci dziękować. A i nie jestem niczyją dziewczyną ! 

Koleś : Wiem ale będziesz moją – Nachylił się nad mną i wyszeptał mi to do ucha łagodnym i napiętym głosem. Słyszałam jak się uśmiecha się .