My Boardmate's Sister (Dongyan)

CHAPTER SIXTEEN

Lara's

"Tatay Berting!" Agad na sigaw ni Bryan nang ma mataan ang matandang sumondo sa amin.

Si Tatay Berting ang isa rin sa naging ama amahan namin magkakapatid. Siya at si nanay Bebeth ang walang sawa na nag alaga sa aming tatlo.

They became our parents at the time we needed one the most.

Tatay Berting is our family driver, and nanay Bebeth is our yaya. They were teenagers when they started working in our family, mom said that kuya was only a baby when they hired yaya Beth.

She was so fond of kuya and loved him as his own, kaya naman malalim ang Tiwala nina mom and dad na hindi nya kami pababayaan.

Yung loves story nila ay sa bahay na namin nabuo. At sa Sobrang pag alaga nila sa amin ay hindi na sila nagkaroon Ng sarili nilang anak. Dahil ibinuhos na nila ang buong atensyon sa amin, kaya napakalaki na nang pasasalamat namin sa kanila.

"Tatay!" I walk to him and hugged him tight.

Ganun din ang ginawa ni Bryan dito. "Si nanay Beth po? Hindi po sumama?"  Tanong ko at bahagyang sumilip sa loob Ng kotse.

"Nakoo anak, hindi na sumama ang nanay mo at nagpaiwan nalang, dahil iluluto pa daw nya yung mga paborito ninyong pagkain?"

"Talag po?" Napangiti naman ako.

"Aba po naman! Kay hali na kayo at gumayak na, nang makarating agad tayo."

"Yehey!" Parang mga bata na magka sabay naming bigkas ni Bryan at agad na sumakay Ng kotse.

"Mga anak ko!!! Mabuti naman at dumating kayo mga anak! Sobrang miss na miss na kayo ni nanay!" Agad na salubong ni nanay Beth sa amin pagka baba namin Ng sasakyan.

Nag unahan rin kami ni Bryan sa paglapit dito at agad na yumakap.

"Nanay why are you crying?" I frowned upon seeing her cry.

"Akala ko kasi ay hindi na kayo babalik. Akala ko'y nakalimutan nyo kami Ng Tatay ninyo." Malungkot na saad nito and it breaks my heart.

"Lalo na ikaw Lara, higit isang taon rin kitang hindi nakita. Sobra sobra ang pag alala namin Ng Tatay mo sa iyo. Saan ka ba nang galing hija? Nanay asked while caressing my cheek.

I really feel like crying. I feel guilty for letting them so worried about me. I should have called her atleast.

"I'm so sorry po nay. I went to Manila to try working, and I did nay, I've try teaching." I happily told her.

She immediately smiled. "I'm so proud of you anak! Mabuti at nations mo ang itong pinapangarap noon pa man."

"Ikaw naman, bunsoy? Nananaba ka ata ah? May girlfriend ka no?" Nanay teased Bryan.

"Nako, wala pa po nay! Baby pa ko diba?" Sagot nito at sumiksik sa kili - kili ni nanay Beth. Makikitid naman ang huli Kay napahagikgik.

"Ikaw talagang bata! Hindi ka parin nagbago. Sabay kurot sa tagiliran nito.

Dati kasi ay nakaugalian na ni Bryan ang amusing ang kili kili ni nanay Bebeth sa tuwing nalulungkot, o naglalambing ito.

"Bebeth, ba't di mo na piña pasok ang mga bata at pinakain? Abay, gutom at pagod na ang mga anak natin." Sabay kaming napatingin Kay Tatay Berting Ng magsalita ito sa aming likuran.

"Ayyy oo nga pala! Pasensya na at sobra ko lamang kayo na miss. Hali na kayo at kumain, niluto ko ang mga paborito ninyo."

"May Chicken and Pork adobo po ba nay?" Tanong ni Bryan.

"Pakbet na maraming bagoong po ba meron?" Ako.

"Oo naman! Lahat - lahat nang paborito ninyo!" Masayang spambot Ng matandang babae.

"Wow!" Sabi ni Bryan. "Nakakagutom naman!"

"Hali na kayo!" Iginiya na kami ni Tatay sa loob.

Halos lumina na ang mga mata namin ni Bryan sa dami nang mga na kagapon sa hapag kainan. Masaya rin kaming binati Ng iba pa naming mga kasamahan sa bahay.

Agad kaming na upo ni Bruan sa Mesa at sinimulang kumain. Nakangiti lamang sina nanay Beth at Tatay Berting habang naka masid sa amin.

"Nay, Tay, sabay na po kayo sa amin. Kain na po kayo." Bryan said.

"Nako hindi na anak, sa inyo yan ubusin nyo lahat yan." Sagot naman ni Tatay Berting.

"Ang dami dami naman po neto Tay, hindi po namin kayang ubusin to!" Natatawa kong sagot. "Ay, sya nga pala nay, si kuya at dad? Uuwi po ba ngayong lunch?"

"Nako, ang daddy mo ay nasa France para sa isang business conference." Si Tatay ang sumagot sa tanong ko.

As always. Dad will always be dad. All his life, after mom died is about work. No more, no less.

I saw Bryan sigh. He will never get used to it. He's been longing for a father ever since he was a kid. Tho kuya and Tatay made him feel that he got one, still he's seeking for dad's attention.

I feel sorry for Bryan. Sometimes, I wished that day never happened. Or maybe, I wished I'm the one who died instead of mom. Maybe kuya and Bryan's life wouldn't be like this. I heaved a sight.

"Pero yung kuya nyo uuwi naman mamayang gabi. Nangako sya kanina na tatapusin ang mga trabaho ngayong araw para maagang maka uwi at makasama kayong dalawa." Nanay said to comfort us.

And it lighten my mood. I feel excited seeing my brother. Ohh, I missed him so much.

We continued eating until our tummy is almost full.

After that ay una kyat na muna kami sa mga kwarto namin upang maka pagpahinga.

I missed my room! I went to my bed and took my phone from my pocket and composed a txt message for Dominic. Why I missed him already.

😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊

VOTE😄LIKE😃COMMENT😀
PLEASE😁😁😁

THANK YOU LOVES😘😘😘😘