Hüzünlerle tecavüz ettiğimiz kadınlardan,
Mutluluk doğurmasını bekledik.
Sonra kendimizin bile inanmadığı sözler verdik
Ve özürlerimizin kabul edilmesini bekledik.
Haddimizi aştık!
Bir çiçekle mutlu edebilecekken onları
Gözyaşlarında ,umut dolu gemileri batırdık
Kaptanlıktan bir halt anladığımız yoktu
Onlar yolu gösterdiler, biz fırtınaya yöneldik
Alabora olduk işte ...
Kadınlar yüzme biliyordu
Ama biz yine de ellerinden tuttuk
Ne zaman kıyıya yaklaşsalar
Biz yanlış yerde ki yanlış deniz feneri olduk
Işık tuttuk yollarına
Ama hiçbir zaman doğru olmadı yolumuz...
Ve onlar kıyıya yaklaştığında
Niye geç kaldıklarını sorduk
Halbuki, biz onların hüznü için erken gelmiştik
Onları mutluluğa geç kaldı sandık
Ve hala onları şiire benzetiyoruz
Okuma yazmamız olmadığı halde ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HİÇ
PoetryÖLÜMÜN UTANGAÇ BALESİ Güneşe bir öpücük kala üşümekti seni sevmek, Yıldızsız gecelerde dilek tutmak, Bir papatya destesinin içinde on birinci gül olmaktı belki de... Seni sevmek, Islak çıktığın yağmurun altında kurumaktı, Dağda ağlayan yakamoz, Doğd...
