Gözbebeklerim bile büyüdü artık,
İçimdeki çocuğun cenazesindeyiz.
Ağlayan var denecek kadar yok,
Taziye mektuplarını çoktan yazmadılar,
Neredeyse sevdiğim hiç kimse burada,
Ve yıldızsız gökyüzü.
Kanım ağlıyor,
Hayatyaşı süzülüyor damla damla hayallerimden,
Boğulakalıyorum.
Kurşunlar düşüyor gökyüzüne,
Umutsuzluklarım yarım kalıyor,
Ve yıldızsız gökyüzü.
Rüzgarda yanan çığlıklarım geliyor yanıma,
Sözlerinde gözyüzü,
Gözlerinde ölümün en güzel yüzü.
Yakamozdan da ümitsizliğimi kestim,
Ümit edilemeyecek ne varsa aldım yanıma,
Bir kırık kirbit,
Bir şiir,
Ben ve benden geriye ne kalmadıysa...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HİÇ
PoesiaÖLÜMÜN UTANGAÇ BALESİ Güneşe bir öpücük kala üşümekti seni sevmek, Yıldızsız gecelerde dilek tutmak, Bir papatya destesinin içinde on birinci gül olmaktı belki de... Seni sevmek, Islak çıktığın yağmurun altında kurumaktı, Dağda ağlayan yakamoz, Doğd...
