Sen şiir seversin diye, sen okudum içime
Damağıma bir çivi gibi çakıldı tadın,
Ne zaman konuşmaya kalksam,dilime takılırdı adın
Asla konuşmaya kiyamazdim ,kiskanirdim.
Gözlerinin sabahında ,çimler de koşar gülmelerim
Ağladığın zamanlar bilirdim, bal bulaşırdı ayağıma
Tanrı üfler bazen saçlarına
Kulağıma bir güneş çalınır ,koşar gülmelerim.
Konuştukça zaten kan damlardı dudaklarımdan
Gözlerinde ki jiletlere uğramıştım belki
Hatırlamıyorum,
Kokundan öpmüştüm...
Nefesini duymadığım anlarda
Kırık bir sandelyedeydi kalbim
Her an düşecekmis gibi korkardı
Elleri dizlerinde, heyecandan kanardı dudakları
Uçurumların yazdığı şiirler vardı
Düşmeyen okuyamazdı
Ben beni sevişine düştüm
Ölümüm bu kadar şairane olamazdı
Seni sevmek bakla ölmek gibiydi önceleri
Sonra yine aynı tat vardı
Sonra yine aynı tat
Sonra yine aynı...
Sen sıkıca tuttuğum bir güldün elimde
Beni her kızdırışında rüzgarlar eserdi
Seni daha da sıkı tutardım
Rüzgar alırsa diye seni korkum titrerdi
Elim kanardı o zamanlar,birazı da sana bulaşırdı
Seni nasıl seviyorum anlatabildim mi bilmiyorum
Mesela seni sana sahip olduğun için öldürebilirim
Ve kimse buna kıskançlık diyemez..
Ne kadarda ağırdı sevdanın elleri
Bir sevdim, kendime gelemedim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HİÇ
PoesíaÖLÜMÜN UTANGAÇ BALESİ Güneşe bir öpücük kala üşümekti seni sevmek, Yıldızsız gecelerde dilek tutmak, Bir papatya destesinin içinde on birinci gül olmaktı belki de... Seni sevmek, Islak çıktığın yağmurun altında kurumaktı, Dağda ağlayan yakamoz, Doğd...
