Bir mutluluk görsem boğulacak kadar kötüyüm bu aralar,
Kötülüğümün sebebi içimde müptela karanlık,
Karanlığımın sebebi sensin belki,
Ya da gözlerinde ki tarçın kokusuna,
Ellerindeki orman havasına,
Ziyadesiyle uzak oluşum.
Sensiz o kadar boş ki içim,
Susuz bir deniz düşün,
Ya da dumansız bir sigara...
Tek bir damla ışığın bile yanmaya cesareti yok,
Yananlarıda ben katlediyorum tek celsede,
Hislerim batık bir gemide,
Alabora olmuş bir kaptan çaresizliğinde.
Ateşten bir bal yakar ağzımı,
Ve iki dudağımın arasından süzülenler,
Karanlıktaki meymenetsiz şehirden,
Hayali bir enkaz-ı kader ,elim bir keder,
Seni özleyişlerim o kadar matemli ki,
Meyus ölülerin bile gücüne gider...
Gelsen aydınlanır benim bile yüreğim,
Ama sen gelme.
Allah beni yalnızlığımla imtihan ediyor,
Sen gelirsen geçemem hiçbir şeyden,
Ne yaşamaktan ,
Ne yaşamın yasaklarından,
Ne de ayva tüylerinde saklanan cennetin basamaklarından.
O basamaklar bensiz bir çocuğun uçurtması kadar temiz.
Acılar kalabalığın duyulmayan şarkısıydı belki,
Ve sensizlik içimdeki tüm kalabalığın tek sesi,
Gelme işte yüreğime anlamaz mısın be kadın!
Yüreğim kalabalık,
Hasret hazan ve mutsuzluğun bozuk konçertosu
Gözyaşlarının yenik ordusu...
Gelme sen kadın,
İzin veremem kaybolmana aralarında...
Benim içimde kazanamadığım savaşlar var,
İçinde ikiye bölündüğüm ikilemler,
Gelme sen kadın.
Hangi yarımı versem sana,
Yine eksik kalacaksın,
Sana yarım bir aşk vermektense,
Bilakis tam bir hayat veriyorum,
Anlasana be kadın!
Ben sensizken de kötüyüm,
Senleyken de...
Gelme ki sen kal aramızda tek beyaz,
Bensizken sen o kadar da sensin ki!
Seni kılamam benim gibi duygu sefili.
Yüzme bilmediğimden değil,
Dalgaları aşamadığımdan boğuyor beni,
Dudaklarından kaçan o kaçınılmaz,
Sen seli...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HİÇ
PuisiÖLÜMÜN UTANGAÇ BALESİ Güneşe bir öpücük kala üşümekti seni sevmek, Yıldızsız gecelerde dilek tutmak, Bir papatya destesinin içinde on birinci gül olmaktı belki de... Seni sevmek, Islak çıktığın yağmurun altında kurumaktı, Dağda ağlayan yakamoz, Doğd...
