"Από το Σάββατο σε ρωτάω τι έχει γίνει Ανδριάνα και δεν μου λες. Σπαράζει η καρδιά μου να σε βλέπω να κλαις κάθε φορά που σε παίρνω τηλέφωνο. Απλά πες μου αν έκανε κάτι ο Luke για να ξέρω σε ποιον να ρίξω το φταιξιμο γι αυτή σου την κατάσταση" είπε ο Cal καθώς μπήκαμε μεσα στο σχολείο. Σήμερα είναι Δευτέρα, όλη μέρα την Κυριακή δεν σήκωσα τα τηλεφωνήματα του Luke και δεν μίλησα στον κολλητό μου για το τι συνέβη.
"Cal τώρα ειμαι εντάξει, ούτε κλαίω ούτε είμαι στεναχωρημένη. Αποφάσισα να σου μιλήσω για το τι έγινε αλλά όχι τώρα αν θέλεις μετά το σχόλασμα να έρθεις σπίτι μου να διαβάσουμε μαζί και να σου πω" απάντησα και εκείνος στάθηκε μπροστά μου, εμποδίζοντας με από το να συνεχισω να περπατάω. Με πλησίασε πάρα πολύ και τελικά με αγκάλιασε 'κλείνοντας' έτσι το κενό που υπήρχε μεταξύ μας
"Θα έρθω μωρό μου. Αλλά για να μην νομίζεις πως πιστεύω αυτά που μου λες ξέρω πως δεν είσαι καλά αυτήν τη στιγμή και ξέρω πως το χαμόγελο σου είναι ψεύτικό, δεν χαμογελάς με αυτό το γλυκό και θερμό χαμόγελο σου. Αν έκανε κάτι ο κολλητός μου στο έχω ξαναπεί εγώ τον αγαπώ και είναι σαν αδερφός μου αλλά αν εσενα δεν σου συμπεριφέρεται όπως σου αξίζει δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζεις να στεναχωριέσαι" είπε και με φίλησε στο μάγουλο.
Ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα ησυχίας μπήκαμε μέσα στην αίθουσα όπου τα υπόλοιπα αγόρια μας περίμεναν. Μόλις είδα τον Luke να με κοιτάει χαμογελώντας και να περιμένει με ανοιχτά τα χέρια του να τον αγκαλιάσω άρχισα να θυμώνω. Οι εικόνες δεν έφευγαν από το μυαλό μου και η αναισθησία του τα έκανε όλα ακόμα πιο χειρότερα. Δεν ξέρω αν μπορώ να τον συγχωρέσω για κάτι τετοιο, δεν ξέρω αν θα συγχωρούσα ακόμα και τον εαυτό μου αν έκανα εγώ κάτι τέτοιο.
"Καλημέρα μωρό μου" είπε ο Luke την ώρα που κάθισα στην θέση μου. Μόλις άκουσα πως με αποκάλεσαι γύρισα και τον κοίταξα στα μάτια. Ήξερα πως εκείνη την στιγμή που τον κοίταξα απειλητικά είχε καταλάβει πως αυτός ήταν το πρόβλημα.
"Μην με αποκαλεις έτσι Luke" απάντησα και τότε τα βλέμματα όλων έπεσαν πάνω μου. Ο Michael, ο Ashton, ο Cal και ο Luke με κοιτούσαν με απορία.
"Γιατί; Είσαι το κορίτσι μου και δεν μπορώ να σε λέω έτσι;" με ρώτησε και κάθισε δίπλα μου ακουμπώντας το χέρι του στον ωμο μου, δεν μπορουσα να βγάλω το χέρι του από τον ώμο μου, ένιωθα τόσο ευάλωτη και δεν άντεχα.
"Γιατί Luke έχασες αυτό το δικαίωμα" απάντησα και κοίταξα τον Cal ο οποίος μου έκανε διάφορα νοήματα
YOU ARE READING
The Boy With The Blue Eyes {Luke Hemmings}
Fanfiction"Και μόνο που σε βλέπω μου χαλάει η όρεξη, οπότε δεν χρειάζεται να ρωτάς. Και να μην σου θυμίσω για το χθεσινό χαστούκι" είπε χαμογελώντας με το πιο ψευτικό χαμόγελο που θα μπορούσε κάποιος να έχει. "Χθες δεν ευθυνόμουν εγώ που ουσιαστικά με έβρισες...
