"Καλημέρα Ανδριάνα, μπες μέσα!" φώναξε ο Cal την ώρα που με είδε να βγαίνω από την εξώπορτα της πολυκατοικίας μου. Που βρίσκει την όρεξη να φωνάζει τέτοια ώρα; Εγώ καλά καλά δεν μπορώ να μιλήσω από την νύστα!
"Καλημέρα Cal, βλέπω δεν άργησες καθόλου" είπα χαμογελώντας και μπήκα μέσα στο αμάξι. Εκείνος δεν απάντησε, απλά χαμογέλασε και άρχισε να οδηγεί.
"Σήμερα πρέπει να δώσουμε την εργασία που κάναμε την προηγούμενη εβδομάδα, δεν πιστεύω να την ξέχασες και να μας μηδενίσουν!" είπε ο Calum χαμογελώντας και για μερικά δεύτερα γύρισε και με κοίταξε στα μάτια
"Λες και σε νοιάζει! Εγώ θα ήμουν αυτή που θα στεναχωριόταν όχι εσύ!" απάντησα και κοίταξα έξω από το παράθυρο
"Γιατί τώρα μου λες πως δεν είμαι επιμελής και καλός μαθητής; Μωρό μου εξακολουθεις να με πληγώνεις κάθε φορά με τα λόγια σου" απάντησε και έβαλε το ένα χέρι του πάνω στο στήθος του για να δείξει πως και καλά πληγώθηκε.
"Πολύ εύκολα δεν πληγώνεσαι εσύ;" ήταν η μόνη ερωτηση που το έκανα
"Εσύ με πληγώνεις πολύ εύκολα, οπότε εσύ φταις όχι εγώ" απάντησε και χαμογέλασε
"Καλά δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό" είπα και το χαμόγελο από το πρόσωπο του εξαφανίστηκε. Με κοίταξε στα μάτια λες και πίστεψε αυτό που μόλις είπα, μα καλά τόσο έυκολα πιστεύει αυτά που του λέω; "Ξέρεις ότι αστειεύομαι έτσι;" ρώτησα
"Δεν μπορείς να παίζεις με τα συναισθήματα μου με τέτοιον τρόπο. Για να σε συγχωρέσω πρέπει να πεις την μαγική λέξη" είπε και μόνο όταν τελείωσε όλη την πρόταση κατάλαβα πως το είπε για πλάκα
"Και ποια είναι η μαγική λέξη;" ρώτησα με απορία
"Εγώ θα στην πω; Για ηλίθιο με πέρασες;" είπε γελώντας
"Pizza?" ρώτησα χαμογελώντας. Ξέρω πόσο λατρεύει το φαγητό -όσο και εγώ- και ειδικά την πίτσα
"Παρόλο που είναι η αδυναμία μου, υπάρχει μία άλλη λέξη που έχει σχέση με εσένα" είπε χαμογελώντας. "Εσύ με αποκαλείς σπάνια έτσι, βοηθάω λίγο" ειπε και μου έκλεισε το μάτι. Το βρήκα το βρήκα!
"Μωρό μου" είπα και εκείνος χαμογέλασε
"Ακριβώς" απάντησε ήρεμα και μπορούσα να δω το ότι ήταν χαρούμενος
"Ξέρεις, μερικές φορές είσαι τόσο περίεργος" είπα χωρίς να σκεφτώ
"Τι εννοείς;" με ρώτησε
ESTÁS LEYENDO
The Boy With The Blue Eyes {Luke Hemmings}
Fanfic"Και μόνο που σε βλέπω μου χαλάει η όρεξη, οπότε δεν χρειάζεται να ρωτάς. Και να μην σου θυμίσω για το χθεσινό χαστούκι" είπε χαμογελώντας με το πιο ψευτικό χαμόγελο που θα μπορούσε κάποιος να έχει. "Χθες δεν ευθυνόμουν εγώ που ουσιαστικά με έβρισες...
