The Boy With The Blue Eyes {Luke Hemmings}

Chapter 44

"Κάθε χρόνο το σχολείο μας παίρνει μέρος σε ένα διαγωνισμό όπου ένας ή περισσότεροι μαθητές από κάθε σχολείο που έχουν ταλέντο στην μουσική τραγουδάνε ένα τραγούδι της επιλογής τους. Και επειδή φέτος τα αγόρια με τις συναυλίες τους δεν προλαβαίνουν να πάρουν μέρος σκεφτόμουν αν ήθελες εσύ. Είσαι πολύ καλή και με λίγη εξάσκηση θα γίνεις ακόμα καλύτερη. Σκέψου το και απάντησε μου την επόμενη φορά που έχουμε μαθημα" μου είπε η καθηγήτρια και ο Cal μου χαμογέλασε. Σοβαρά; Δεν περίμενα να γίνει κάτι τέτοιο!

"Θα το σκεφτώ και θα σας απαντήσω, ευχαριστώ" απάντησα και μαζί με τον κολλητό μου φύγαμε από την αίθουσα. Μόλις φτάσαμε στην συνηθισμένη τάξη μας δεν συγκρατήθηκα και τον αγκάλιασα. Αν δεν με είχε πείσει να σηκωθώ να τραγουδήσω αυτό δεν θα γινόταν. Είναι τέλειος και θα ήθελα πολύ να πούμε ένα τραγούδι μαζί στον διαγωνισμό αλλά εκείνος δεν μπορεί και το καταλαβαίνω απόλυτα. "Αυτό ήταν... τέλειοοοο" φώναξα

"Το αξίζεις αυτό Ανδριάνα! Αφού θα πεις ναι δεν πρέπει να αρχίσεις να σκέφτεσαι το τραγούδι που θα πεις; Σου προτείνω να διαλέξεις κάτι το οποίο σου ταιριάζει όχι μόνο φωνητικά αλλά και συναισθηματικά, κάτι που να σου ταιριάζει" απάντησε ο Cal και κάθισε δίπλα μου στο θρανίο.

"Το ξέρω πρέπει να βρω κατι αλλά δεν έχω ιδέα! Βασικά έχω μόνο μία ιδέα αλλά δεν ξέρω αν θα μπορώ να την πραγματοιποιήσω" απάντησα και εκείνος με κοίταξε με περιέργεια, που να ήξερε ότι ήθελα να πω τραγούδι που έχει γράψει αυτός. Τον τελευταίο καιρό με τα καινούρια τραγούδια όπου και να πάμε πάντα θα υπάρχουν άτομα που θα τους ζητάνε φωτογραφίες ή αυτόγραφα, εχουν γίνει ένα κανονικό συγκρότημα.

"Για πες μου την ιδέα σου και μπορεί να σε βοηθήσω εγώ, επειδή είμαι και πολύ καλός άνρθωπος που του αρέσει να βοηθάει τους άλλους" είπε χαμογελώντας. Ότι πει..

"Σκεφτόμουν να πω ένα από τα τραγούδια σας, έχω μερικά στο μυαλό μου αλλά δεν είμαι σίγουρη πως μπορώ να τα πω σωστά. Λοιπόν τι λες θα με βοηθήσεις ή δεν μπορείς;" τον ρώτησα και το χαμογελό του έγινε μεγαλύτερο.

"Αυτή είναι τέλεια ιδέα και θα σε βοηθήσω, θέλεις να βρεθούμε μετά το σχολείο;" με ρώτησε την ώρα που τα υπόλοιπα αγόρια μπήκαν μέσα στην αίθουσα. Εγώ απλά έγνεψα και κοίταξα τους υπόλοιπους.

"Τι λέτε;" ρώτησε ο Luke και μας κοίταξε με προσοχή. Τι τον νοιάζει; Τώρα έχει την Αθηνα...

"Λέγαμε για-" πήγε να πει ο Calum αλλά τον διέκοψα, δεν θα του δώσουμε και λογαριασμό για το τι λέμε μεταξύ μας. Νομίζει ότι μπορεί να μάθει; Ας προσπαθήσει...